'Żyjemy wbrew naturze'- znalezione na o2 ;)

I cieszę się tylko tym, że tyle szczęścia miałam w życiu, że spotkałam tak wcześnie właściwego faceta i że nasza sytuacja finansowa nie zmusza mnie do podjęcia pracy zarobkowej, tudzież "robienia kariery".
tak napisała moja "przedpiszyni" Leika. No i to też wydaje mi się bardzo celną uwagą, bo cóż może kobita, która czuje tykanie zegara, ale faceta nie ma właściwego na podorędziu... Co taka dwudziestka ma do banku spermy lecieć by się spełnić o właściwym biologicznie czasie? bzdura :!: Cały ten artykuł to jedna wielka pomyłka moim zdaniem. Nie zawsze my sobie wybieramy scenariusz życia: studia, kariera, dziecko, dom, albo dziecko, kariera, wycieczki i szaleństwa z odchowanym dzieciakiem, a raczej bez niego ok. czerdziestki. Zawsze chodzi mi po głowie takie powiedzenie ludowe: Człowiek myśli, Pan Bóg kreśli. I tak jednym wypada być mamą po 20, albo przed, a innym po 30. I ani jedne ani drugie z tego powodu albo nie płaczą albo płaczą. Zależy od człowieka i jego ogólnej sytuacji. A nie od jego wieku.

Cytat:

---

Człowiek myśli, Pan Bóg kreśli.

---

To chyba najlepsze podsumowanie całego tematu :) od siebie dodam, że ja zawsze należałam do tej grupy, która planowała studia, pracę, mieszkanie a potem dziecko. A wszystko wyszło na odwrót 8))

Cytat:

---

Zamieszczone przez sowka33

... Człowiek myśli, Pan Bóg kreśli. I tak jednym wypada być mamą po 20, albo przed, a innym po 30. I ani jedne ani drugie z tego powodu albo nie płaczą albo płaczą. Zależy od człowieka i jego ogólnej sytuacji. A nie od jego wieku.

---

I ja też tak sądzę. Po prostu różnie się to w życiu układa. Sama zostałam mamą po raz pierwszy tuż przed trzydziestką (jak już i kariera doszła do właściwego momentu, i kredyt spłacony i w ogóle wszystko w porządeczku, ale o tym, że na dziecię czekaliśmy jakiś czas to sza...), Mam też koleżanki w moim wieku, które jeszcze mamami nie są i na razie nie pragną, a mam i takie, których dzieci są już w gimnazjum. Większość nie narzeka :wink:

Moja mama urodziła mnie gdy miała 19 lat,po trzech latach siostrę,czyli miała 22 lata i wszystkie dzieci na świecie.Ja mając 22 lata (4 rok studiów) poroniłam,ale myślę,że wtedy byłam gotowa i bardzo bym chciała mieć tamto dzieciątko,Anielkę teraz tu na ziemi i mimo paru lat ciągle łzy mi lecą gdy o tym myślę.Rok po studiach wyszłam za mąż,10 miesięcy później urodziła się Sara.Oboje żałujemy,ze tak długo zwlekaliśmy ze ślubem i dzieckiem.Instynkt macierzyński to chyba miałam już od początków liceum :D Teraz chciałbym mieć 3 dzieci do trzydziestki.Wśród moich znajomych są 2 trendy jeśli tak mogę to nazwać-ślub,po roku dziecko i mama w domu albo do pracy oraz ślub,potem zakup psa i kariera.

A ja z tego co pamiętam to trochę tak miałam. W liceum opiekowałam się dziećmi (przede wszystkim niepełnosprawnymi, więc z rehabilitacją i trzeba było trochę wiedzieć na tematy mniej lub bardziej medyczne....). I lubiłam to. Nie myślałam o własnym chyba tylko dlatego że miałam kontakt z cudzymi ;). Moje znajome chętnie zaglądały mamom do wózków i kilka razy rozmawiałyśmy o dzieciach. Totalnie mi (i im chyba też) przeszło na studiach. Przyszło mi dopiero jak mieszkałam już z niemężem (miałam 25lat jak zaszłam w ciążę). I jest

Ta...
Nie będę dyskutowała z autorem artykułu na temat tego o czym marzą 18-latki (bo większość na pewno nie o rodzeniu swoich dzieci), ale człowiek pełen jest sprzeczności. Z jednej strony okres krzepnięcia osobowości przypada na 18 –30 r.ż., a z drugiej (i z tym się zgodzę jeżeli chodzi o artykuł) czas około 20 r.ż., to najlepszy czas na dzieci - biologiczny czas podkreślam, bo potem moje Panie już tylko z górki :lol:
Zabrzmi to strasznie, ale zaczyna się nasze umieranie :twisted: biologiczne starzenie się organizmu...

I jak to wszystko pogodzić?

(najlepiej jak ja :lol: - super studia z pierworodnym w akademiku, Zośka tuż przed, a reszta po 30-tce )

I nie wiem jak Wy, ale ja odniosłam wrażenie, że idąc tropem artykułu, mielibyśmy społeczeństwo samych niewykształconych kobiet - "kur domowych"...

Cytat:

---

Zamieszczone przez marta

Czuję, że może mi się już nie chcieć wracać do pieluch.

---

Marta, nie musisz wracać do pieluch... Jest bezpieluchowe! :lol:

Cytat:

---

Zamieszczone przez czteryszczęścia

Cytat:

---

Zamieszczone przez marta

Czuję, że może mi się już nie chcieć wracać do pieluch.

---

Marta, nie musisz wracać do pieluch... Jest bezpieluchowe! :lol:

---

:lool: nie przyszło mi to do głowy. Może po 30-ce będę miała do tego więcej cierpliwości :D Na razie wyglada na to, że realizuję Twój model. Troche się martwię, że po drugiej dwójce przyjdzie nam ochota na kolejną parę, i nie zmieszczę się w czasie, tym biologicznym.

W artykule piszą o kobietach, a co z mężczyznami? Taki 18 latek to zwykle jeszcze dzieciak, jak patrzę na dwudziestoparolatków, to też nie wydaja się być bardziej dorośli. Mój mąż jest ode mnie starszy 6 lat, czyli jak się pobieraliśmy miał już ustabilizowaną sytuację zawodową, mieszkaniową itd. to mógł sobie brać małolatę na wychowanie ;) nawet z dziećmi. Ja miałam szczęście, że go poznałam akurat na tym etapie swojego życia, kiedy instynkt wicia gniazda i rodzenia miałam najsilniejszy.

Gdybym ja czekala, az sie ustatkuje, zeby miec dziecko to bym go chyba nigdy nie miala :lol: :lol: Urodzilam zaraz przed 30 a dalej wisze w powietrzu :wink: i dobrze mi z tym :wink:

A i malolata na wychowanie sobie wziełam, bo MM młodszy ode mnie 3 lata :wink:

Faktycznie trzeba poczytac do konca
art. do bani
To sfrustowany facet napisal, cos mu w zyciu umknelo i wyglada, ze bardzo duzo, bo kariera, dzieci, kobieta i chyba wlasne poczucie wartosci, bo wyraznie czuje sie oszukany. Soc mi sie widzi, ze za dlugo balowal, a teraz jest co nie co zdiwiony, ze nikt mu nie powiedzial, ze na to co sie ma pracuje sie juz od dziecinstwa. Biedaczek

wg niego wszystko trzeba zaczynac wczesnie - pracowac, miec dzieci itd.
Wg mojego zdania i doswiadczenia to - wczesne zarabianie jest przereklamowane, dzieci trzeba dojrzec, a tego typu uogolnienia trafiaja sie, delikatnie mowiac, redatorom niewysokich lotow.

a ja nawet kiedy mialam 28 lat nie myslalam o dzieciach.. ba nawet wyobrazalam sobie, ze ich nigdy nie bede miec
na wszystko przychodzi odpowiedni czas czy sie ma 18 czy 30 lat
autor artykulu jest chyba lekko sfrustrowany czasami w jakich mu przyszlo zyc i tym, ze kobiety moga wreszcie dokonywac wyborow i decydowac sie na macierzynstwo wtedy kiedy chca

chcialam dodac jeszcze - jesli chodzi o autora tekstu - to nie grzeszy wiedza. Absolutna nieprawda jest, ze we wszystkich poprzednich wiekach ludzie zenili sie wczesnie i wszecnie posiadali dzieci.

Zastanowilam sie natomiast nad pewna zbierznoscia:
- mezczyzni radza kobietom jak powinny zyc
- mlode matki starszym mowia, kiedy powinny urodzic
- matki osobom bezdzietnym, ze powinni miec dzieci
itd

W sumie, przed poznaniem mojego mężczyzny mówiłam, że nie będę miała dzieci i dopiero jak poznałam moją miłośc, to poczułam, że z nim chce :D tylko z nim i to zaraz :lol: jakbym go nie poznała, to bym robiła pewnie karierę albo wyjechała do UK 8)) :D

To jest chyba tak, przynajmniej ze mną, że będąc 20-latką marzyłam o karierze, a dopiero przed 30-tką kiedy karierę miałam już zrobioną i poczułam się nią zmęczona, zapragnęłam dziecka. Teraz już jako mama, chcę większej rodziny i myślę sobie, że lepiej byłoby mieć to pierwsze dziecko wcześniej o 5 lat. Tylko że ja wtedy nie chciałam.... No więc pozostaje mi cieszyć się na całego z mojego świadomego i dojrzałego macierzyństwa i przestać rozpamiętywać, jak by mogło być, bo czasu nie cofnę.
Żaden artykuł, jak i becikowe :lol: nikogo do rodzicielstwa nie nakłonią.

Cytat:

---

Zamieszczone przez agapee

Żaden artykuł, jak i becikowe :lol: nikogo do rodzicielstwa nie nakłonią.

---

Przypomniała mi się Agnieszka Chylińska, która w swoim felietonie "macierzyństwo to ściema" napisała żartobliwe: "poleciałam na tysiaka" :lol: ale to trzeba przeczytac całośc by zobaczyc kontekst :)

Uogólnienia to niedobra rzecz. Ja jestem dobrze po 30. I na dziecko zdecydowalismy sie dopiero niedawno. Swiadomie. Zawsze wiedzialam, że chce miec dzieci, ale odkladalam na poźniej. Nie ze wzgledu na kredyty czy kariere. Ja nie czulam, że jestem gotowa. Mąż tez nie. Teraz jestem najszczęśliwsza osoba na świecie. I wiem, że to samo czuje mój mąż. I ciesze się, że wlaśnie teraz mamy maleństwo. Wcześniej nie mialabym tyle ciepła, cierpliwości i radości w sobie :) Dlugo dojrzewalam, ale warto było.

Ja jednak jestem stworem :shock:
Wprawdzie w okolicach matury dzieci mnie raczej nie interesowały.

Ja żałuję że nie miałam dziecka wcześniej. Chciałam, ale mój mąz postawił sprawę jasno - najpeirw kończysz studia, potem mieszkanie i dopiero dziecko. W ten sposób cała sprawa opóźniła się o jakieś 5 lat :)

Cytat:

---

O potomkach teraz nie mysle. Obecnie zalezy mi na pracy i dluzszym zwiazaniu sie z jakas porzadna firma. [...] raz mysle ze absolutnie, nigdy nie chce miec dziecka, innym razem ze moze byloby fajnie. Najwiekszy problem z ta ciaza i porodem. Jakby ktos to za mnie zalatwil to juz reszta nie wydaje sie taka straszna:)

---

napisała to dziewczyna 31,5 -letnia. Nie robi jakiejś oszałamiającej kariery, jest sekretarką. Ma męża, dobrze im się powodzi. Wcześniej kilka lat spędzili w Holandii, jej mąż jest Holendrem. On pracował, ona nie, siedziała w domu i wariowała z nudów i braku towarzystwa. To był wspaniały moment na urodzenie dziecka, ale nie, wtedy też nie pasowało. Pewnie jak już się zdecyduje (jeśli w ogóle) to pewnie w okolicach 40-tki, a wtedy będzie zarabiała na leczenie niepłodności, in vitro czy badania prenatalne. To dopiero jest wbrew naturze.

Zawsze wiedzialam, ze chce miec dzieci, ale zawsze myslalam, ze stanie sie to jak bede miala gdzies 26-28 lat.
Poznalam mojego meza i poczulam, ze chce teraz i z nim. I Luska sie jakos tak stala. :)