Współczuję
Nie dość, że od razu ataki na coś co się nie podoba to jeszcze od najbliższych.
Trzymaj się. Poczytaj książki i zapamiętaj mądre, naukowe argumenty.
A co najważniejsze: nie poddawaj się.
Może przejdzie? Zwłaszcza jak się okaże, że w chuście dziecko jest mega spokojnie i cały czas śpi.
Mój ojciec na początku też miał negatywną fazę "Nie płacz, nie płacz, bo cię zawiną" ale mu przeszło i teraz już na spokojnie do tego podchodzi.
U mnie, jak mam iść na spacer i mówię, że może chusta to mama: "nie, nie, weź wózek". Początkowo myślałam, że to zakamuflowany sceptycyzm wobec chusty, ale wydaje mi się, że to raczej chodzi o to, że jak wózek to ona może poprowadzić (ja prawie nie dotykam wózka podczas wspólnych spacerów), popatrzeć na dziecko i w ogóle. Ostatnio podczas imienin taty wszyscy się rozczuleni przyglądali śpiącej w chuście, że takie fajne, że przy mamie, że serce bije i w ogóle. Szwagier spytał tylko, czy jej nogi nie drętwieją, ale raczej z wrodzonej ciekawości niż miałaby być to jakaś uszczypliwość. No i mama pyta: "ale na wakacje to weźmiecie wózek?". Jak nie weźmiemy to się dowie po fakcie ;P Choć ja sama mam wątpliwość czy jej i nam byłoby wygodnie nonstop w chuście. W rodzinie męża czepiają się jakoś umiarkowanie, ale oni się czepiają o wszystko, więc im głównie przeszkadza, że w ogóle ją nosimy i że w ogóle niewłaściwie się nią opiekujemy. Na ulicy na męża patrzą okragłymi oczami, a ja spotkałam się z samymi pozytywnymi komentarzami (czy to młodzi czy starzy): że jak fajnie, że blisko, że cudownie, że cudo Boży takie dziecko (mam wrażenie, że na mamy z wózkiem nikt tak nie reaguje jednak).
Tak więc... ataki mnie nie spotkały, ale może to też dlatego, że w rodzinie my od dawna robimy po swojemu i już sobie darowali?
Aha, teraz mi się przypomniało, że teść coś tam gada, że ona powinna leżeć, a ja na to: jak będzie leżeć to będzie płakać i chyba sobie darował. Mimo wszystko, atakami bym tego nie nazwała albo jestem przyzwyczajona, bo oni i tak o wszystko się czepiają...
Osobiście nie mam tylko odwagi pokazać się w chuście mojemu dziadkowi. On ma swoje lata i może dziwnie zareagowaćAle też jest otwarty na nowinki, więc może mu się spodobać. Więc tak ciężko wyczuć...
Ostatnio edytowane przez franada ; 19-03-2013 o 12:41
"Szczęście dla ludzkości, że nie możemy zmusić dzieci, by ulegały wpływom wychowawczym i dydaktycznym zamachom na ich zdrowy rozum i zdrową ludzką wolę." J. Korczak
IMO kwestia charakteru
mozna wyćwiczyć))
znaczy jak jesteś do czegoś przekonana - czegokolwiek, to nie dotyczy tylko chusty - szerokim usmiechem spławiaj komentarze, albo mów, że nie prosiłaś o radę
im szybciej się nauczysz, tym lepiej dla Ciebie i Twojego zdrowia psychicznego
No ale tu trochę racji maZamieszczone przez franada
No oczywiście, że leżeć powinno,ale na pewno leży w ciągu dnia więcej,niż jest noszone
To brzmi zupełnie jak moja teściowa z Podlasia. Mam nie robić tego i owego, bo to wstyd i "u nas takich rzeczy nie widziano"... To mnie załamuje
Zawsze można odpowiedzieć coś w stylu: Własnie niosę kaganek oświaty.To brzmi zupełnie jak moja teściowa z Podlasia. Mam nie robić tego i owego, bo to wstyd i "u nas takich rzeczy nie widziano"... To mnie załamuje
O! Zapamiętam
'12 Norbi86 > 66 kg !!!
'Masz w sobie coś, co możesz pokazać tylko wybranym.'
Ja to jestem cyganicha bo dziecko biedne w chuście noszę. A w ogóle to sprzedałam wózek, żeby kasę mieć a teraz biedak synek się męczy - masakra...
. Moja babcia mnie non stop wyzywa od cyganek
.
W sąsiedniej dzielnicy wielu Romów mieszka, ale szczerze, to nie widziałam wśród nich żadnej kobiety z dzieckiem w chuście. Same wózki, i to z gatunku tych największych i najbardziej wybajerzonych.
No, ale negatywnego przekazu w postaci ,,oszczędzania na dziecku" współczuję.
Bo im mężowie zabraniają. Że to niby biedota tak nosi a ich przecież stać. Ktoś tu nawet opisywał spotkanie z cygankami, które bardzo zazdrościły chustonoszenia.
Możliwe że ja. Robiłam już za atrakcje, ja w chuście one z wózkami. Nie wiem czy zadrościły ale były bardzo zdziwione.
A ja o dziwo na mojej wiosce spotykam się z miłymi reakcjami, znaczy się nie wiem co se myślą te babki co sie gapią, ale jak już ktoś zagadał to w pozytywnym kontekście, że fajnie, że blisko mamy, że ciepło itp.
W rodzinie męża nie mówią nic, a moja mama już się nie miesza do moich metod wychowawczych, z resztą przy nich nie noszę, bo przez tę godzinkę co na kawie jesteśmy to się babcia wnuczkami cieszy - raz wzięłam chustę, żeby pokazać o co chodzi
A w ogóle to ja byłam jedną z tych co podchodziły do tematu na zasadzie "o matko co za wymysł", a się przekonałam i stosik rośnie
Ale męża nadal mam chusto - sceptyka, chociaż w nosidle starszą w górach chętnie nosił
A może potraktować takie pytania jako ciekawość, troskę o dziecko? Niekoniecznie ludzie źle chcą.
Ja nic nie dawałam do czytania o chustach, ani mężowi, ani teściom, ani moim rodzicom. Nie tłumaczyłam, mówiłam zgodnie z prawdą, że chcę tego spróbować, że mi się to wydaje fajne, a jak trzeba było, że to moje dziecko. Cuda w nastawieniu poczynił widok zachustowanego, spokojnego, śpiącego dzidziusia tuż przy maminym serduszku. I jak z emfazą mąż wygadywał, że znowu się naczytałam i mi się uwidziało jakieś cuda na kiju, tak samo z emfazą chwalił się później znajomym, że noszę w chuście i jak to fajnie i sam też trochę nosił w nosidle.
Ale generalnie moja rodzina raczej jest pozytywnie nastawiona do miłości.
syn 2010, blog sporadyczny, wiara w życie pozaforumowe coraz silniejsza
Łał, nie wiedziałam! Chyba następny raz zagadam (jeśli mi się uda spotkać same kobitki i jak się odważę)
Ja nie mam wsparcia w rodzinie. Nie dosc, ze miszkamy 200 km od rodzicow, to jeszcze przy kazdym spotkaniu sa zgrzyty nt. chust i zywienia. Ostatnio z weekendu majowego wrocilismy szybciej, bo rodzice sie obrazili, ze nie pozwalalam Jaskowi jest wedlin kupnych (9 miesiecy ma), ze nie dostaje solonego i slodzonego.
Spacery z babcia tylko z wozkiem, a jak szlismy gdzies razem i wzielismy go w chuste (las!) to ciagle stwierdzenia, ze mu niewygodnie, ze krew do nozek nie doplywa...
Koniec koncow atmosfera zrobila sie nieznosna i trzeba bylo wracac do domu.
Dziwne, bo kiedys obydwoje sie udalo mi zachustowac i nie wygladali na nieszczesliwych
Od niedawna dopiero noszę malucha w chuście. Jestem świeżakiem. Wcześniej dużo czytałam i wiedziałam, że jest to bezpieczny sposób zarówno dla malca jak i dla mnie. Jednak kiedy po raz pierwszy rodzina zobaczyła mnie z chustą, to było lekkie larum. Wysłuchałam ich opinii i odpowiedziałam na wszelkie ich argumenty. Kiedy nie wierzyli odsyłałam ich do artykułów lub innych źródeł. Przygotowałam się, bo wiedziałam, że może coś takiego się stać. Babcia była trochę cały czas na nie, dlatego specjalnie umówiłam wizyty u lekarzy, na które poszłam z babcią. A na których to lekarze wytłumaczyli wszystko babci. Od tego momentu nie spotykam się z atakiem.
A z obcymi ludźmi jeszcze mi się nie zdarzyło.
Gdzies Ty znalazla takich lekarzy?
W ostatnim tygodniu 2 osoby mnie zapytały dlaczego tak jak wszyscy, nie noszę dziecka z przodu
a Tobie Galeppo gratuluję przygotowania i odpierania ataków
mama Estery lipiec 2012
www.balkanfunk.pl
Siakaś dziwna jestes!W ostatnim tygodniu 2 osoby mnie zapytały dlaczego tak jak wszyscy, nie noszę dziecka z przodu
Mama Kruszynki [*] 2010 i Jasia 2012, i Krzysia 2015
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
