Wpływ chustowania na dziecko

[nowa_aleksandria]

Istnieje temat z linkami do stron o noszeniu, ale mnie interesują doświadczenia. Czy widzicie po swoich dzieciach, żeby noszenie wpłynęło pozytywnie na ich rozwój emocjonalny?

O co mi chodzi - miałam gigantyczne lęki przed pójściem Kaliny do żłobka. Zwłaszcza, że od razu startowaliśmy z długimi pobytami. Zaadaptowała się świetnie. W drugim tygodniu potrafiła pobiec do dzieci rano i nawet się nie odwrócić do mnie. Jest otwarta, śmiała, odważna.
Zastanawiam się na ile to może być wpływ chustowania - od urodzenia jest z nami wszędzie, uczestniczy w naszym życiu, podróżujemy. Obserwowała świat z bezpiecznej perspektywy. Nigdy nie musiała prosić o bliskość, o noszenie. Do tego śpi z nami, nigdy nie usypialiśmy jej pozwalając na płacz.

Czy macie podobne obserwacje? Czy można pokusić się o stwierdzenie, że tak, chusty pozytywnie wpływają na emocje dziecka? Wiecie, ja to widzę w artykułach o noszeniu, widzę Kalinę, ale potrzebuję więcej dowodów

[jasulka]

Nasz Piterek ma teraz prawie 1,5 roku. Jest bardzo pogodnym, otwartym dzieckiem. Do tego stopnia, że ludzie na ulicy potrafię mnie zaczepiać i pytać czy on zawsze jest taki uśmiechnięty, spokojny... Ale czy noszenie miało na to wpływ? Pewnie trochę tak, ale myślę, że w gruncie rzeczy chodzi o atmosferę miłości, ciepła, czułości którą otoczone jest dziecko. Bliskość można okazywać na różne sposoby.
Dla nas chusta jest i była środkiem transportu, Okruszek śpi w swoim łóżeczku (no chyba że w środku nocy zapragnie naszego towarzystwa , karmiony piersią tylko 3 miesiące, moje metody wychowawcze często nie są AP... Ale kochamy go nad życie i staramy się wychowywać go zgodnie ze swoim sumieniem i zdrowym rozsądkiem. I mam wrażenie, że to mu wystarcza. Inna sprawa to temperament, rodzaj wrażliwości, nam trafił się po prostu poukładany egzemplarz więc z noszeniem, czy bez, mamy prościej.

[mi.]

ja nie mam bladego pojęcia, czy to wpływ noszenia, czy nie ale mam bardzo odważne, pogodne i towarzyskie dziecko, które lubi się przytulać i nie zawaha się o to poprosić

[Guest]

moim zdaniem noszenie może być jednym z elementów w zachowaniu dziecka ale nie fundamentalnym

[mi.]

baryłka, chodzisz za mną?

[olmis]

Moje obie są towarzyskie, pogodne, rozgarnięte - obie noszone, masowane, śpiące z nami w pierwszym roku i teraz jak mają taką potrzebę, zwłaszcza starsza

chociaż z adaptacją przedszkolną tak hop siup nie było, pierwsze 2 tyg. standardowe. Niedługo młodsza będzie szła, zobaczymy

niemniej jestem przekonana, że chustowane dziecko się inaczej rozwija i inaczej reaguje w pewnych sytuacjach od nienoszonych dzieci. Zaspokojenie potrzeb emocjonalnych z bliskością na czele niewątpliwie niesie te pozytywne efekty

[jul]

mój noszony chyba więcej od szybko samodzielnej i pogodnej siostry, dużo przytulany, śpiący z nami do teraz, piersiowy do b. niedawna, a jednak do niedawna było dla mnie niewyobrażalne, żeby go zostawić na dłużej beze mnie, beze mnie nie potrafił zasnąć (nadal jest problem), chociaż przy mnie (w zależności od nastroju) odważny, pogodny (to zawsze), w miarę samodzielny, ale w gorszych momentach baaaardzo maminy. Teraz, po odstawieniu, tata nagle zyskał synka, choć synek nadal b. mamowo-przytulny jest.

Mam wrażenie, że primo - zależy od większej ilości czynników, secundo od potrzeb konkretnego dziecka, tertio - w tym wieku jeszcze za wcześnie o tym mówić, a potem dochodzi coraz więcej czynników, więc trudno ustalić co z czego wynika.

Przy tym przy okazji mojego synka o dużych mamowych potrzebach i kogoś w rodzinie, dorosłego faceta o dużych, niezaspokajalnych chyba potrzebach emocjonalnych, mocno mi się nasuwa, że może ten dorosły facet wyrósł właśnie taki, bo w niemowlęctwie nie dostał tyle przytulania, ciepła, czułości od mamy, ile mu trzeba było.

[wildhoney]

Myślę, że szybciej trzymała głowę i chciała jak najczęściej byc w pionie, patrzeć na ludzi - teraz jest bardzo pogodną, usmiechniętą łobuziaro-figlarą i muszę przyznać, że jest spokojna i pogodna [pomijając momenty, kiedy się wkurza...], ale syn też taki był.

[joleczka]

Moja chustowana dwójka jest radosna, otwarta i mega odważna i bardzo samodzielna (w życiu o żadnym bym nie powiedziała maminsynek), teraz Adaś poszedł do przedszkola (w wieku dwóch lat) i strasznie się bałam jak będzie, nie płakał ani godziny, nie chce z tego przedszkola wyłazić, poza tym jest mega przytulaśny i całuśny
ale... czy to zasluga chustowania czy moze po prostu cecha osobnicza danego egzemplarza?? na to pytanie chyba nikt nie odpowie ja tam się ciesze że chustowałam nawet jeśli bez chustowania moje dzieci byłyby takie same to radość jaką ja z tego czerpałam jest bezcenna

[Agnen]

Ja mam dwójkę bardzo różnych dzieci. Są całkowicie inni. Oboje nosiłam, młodsze jeszcze nie wyrosło. W każdym razie chusta u nas charakteru nie zmieniła.

Za to Ala ma bardzo dobre wyczucie równowagi (przynajmniej tam mi się wydaje w porównaniu do innych przedszkolaków) i to może mieć coś z chustą wspólnego....

[anasta]

ale... czy to zasluga chustowania czy moze po prostu cecha osobnicza danego egzemplarza?? na to pytanie chyba nikt nie odpowie ja tam się ciesze że chustowałam nawet jeśli bez chustowania moje dzieci byłyby takie same to radość jaką ja z tego czerpałam jest bezcenna

Swietnie to ujelas!

[okoani]

Myślę, że w gruncie rzeczy chodzi o atmosferę miłości, ciepła, czułości którą otoczone jest dziecko. Inna sprawa to temperament, rodzaj wrażliwości.

Zgadzam się. Nas też ludzie zaczępiają i pytają czy córka zawsze taka radosna (i grzeczna ). A znajomi cały czas podkreślają, że widać, iż jest bardzo kochana

[Roma]

Myślę, że chusta jest z jednym z elementów, emblematem świadomego rodzicielstwa. Po ziarnku do ziarnka ...

Moja dzieci też są wiecznie uśmiechnięte i dosłownie "przyciągają" ludzi do siebie swoją otwartością i pogodnością. A Adaś było noszony w chuście, ale, w porównaniu z Blanką, sporadycznie.

[JoShiMa]

Zastanawiam się na ile to może być wpływ chustowania - od urodzenia jest z nami wszędzie, uczestniczy w naszym życiu, podróżujemy. Obserwowała świat z bezpiecznej perspektywy. Nigdy nie musiała prosić o bliskość, o noszenie. Do tego śpi z nami, nigdy nie usypialiśmy jej pozwalając na płacz.

Podobnie było z moją starsza córką, a mimo to nie była gotowa na pójście do żłobka aż do wieku 2 lat. Mimo wszystko jest wstydliwa i peszy ją większa ilość nieznajomych. Peszy ja gdy ktoś ją pochwali. No ale może gdyby nie noszenie miałaby jeszcze trudniej?

[IzaBK]

Na dziecko ma wpływ tak wiele czynników.. Chusta jest tylko jednym z nich.
Moja wychustowana Gaja rozwija się super, poszła do przedszkola jako dwulatka i świetnie zniosła rozłąkę. Potrafi nawiązywac kontakty z rówieśnikami i z dorosłymi, jest otwarta itd.
Ale moja dziewięciolatka też jest taka, a może nawet bardziej w chuście noszona po raz pierwszy jako sześciolatka, i raczej dla śmiechu
Gdybym ją jesczze chustowała w niemowlęctwie i nie wróciła do pracy gdy miała niespełna pół roku, i byłaby doskonalsza, to

[mamaLiKa]

fajny ten wątek sama byłam ciekawa waszych spostrzeżeń, co do tego jaki wpływ ma chustonoszenie na wasze dzieci.

Moja starsza nienoszona, śpiąca oddzielnie - indywidualistka, nie rzuca się nikomu od razu na szyję, musi poznać, polubić, mocno przywiązana do mnie.
Młodsza, już noszona, ciągle jeszcze śpiąca z nami, otwarta, towarzyska, odważna.
Myślałam, że to przez noszenie, ta różnica, ale po waszych wypowiedziach wychodzi na to, że raczej kwestia charakteru

[IzaBK]

fajny ten wątek sama byłam ciekawa waszych spostrzeżeń, co do tego jaki wpływ ma chustonoszenie na wasze dzieci.

Moja starsza nienoszona, śpiąca oddzielnie - indywidualistka, nie rzuca się nikomu od razu na szyję, musi poznać, polubić, mocno przywiązana do mnie.
Młodsza, już noszona, ciągle jeszcze śpiąca z nami, otwarta, towarzyska, odważna.
Myślałam, że to przez noszenie, ta różnica, ale po waszych wypowiedziach wychodzi na to, że raczej kwestia charakteru

no nie tylko.
Myślę, że osobowość jest w dużej mierze wrodzona, ale też z moich obserwacji wynika, że pierworodne dziecko zwykle jest mniej otwarte, a drugie i kolejne przejawiają większą otwartość, odwagę towarzyskość itd. Jak sobie przypominam soebie jako mamę jedynaka jakim był mój najstarszy syn gdy był małym dzieckiem, i siebie jako mamę dla każdej z dziewczyn gdy była mała, to nie dziwię się wcale, że tak jest.
Kolejne dziecko to zwykle mama pewna siebie przynajmniej w podstawowych kwestiach. Nie dzieli się z dzieckiem stresem w każdej sytuacji (bo każda jest nowa i niepewna).

Myślę, że chustowanie także daje efekt rodzicielskiej pewności siebie, i jako takie ujmuje stresu także początkującym rodzicom. Dając dodatkowy efekt w postaci harmonijniej rozwijającego się dziecka

[Anik801]

Córki nie nosiłam w ogóle(nie miałam pojęcia o czymś takim).Córka była i jest dzieckiem bardzo otwartym i towarzyskim.Od pierwszego dnia pokochała przedszkole i nigdy nie było żadnego płaczu.Teraz ma 9lat uwielbia szkołę,nie ma problemu z nawiązywaniem kontaktów czy publicznymi występami. Córka szybko pzywykła do spania w swoim łóżku.Syn-noszony od początku(od 2tyg.życia).To już jest zupełnie inny charakter.Nie lgnie do wszystkich,wręcz niektórych osób unika.Raczej trzyma się mnie i swoich "wybranych" osób.Ma 2l.4mies. No jest zupełnie inny,ma inne zachowania,nie widzę żadnego podobieństwa do córki z tego okresu. Synek nie chce się przenieść do swojego łóżeczka.Zasypia u nas, a jak w nocy się zorientuje,że jest w łóżeczku to nawantura.Ja widzę plusy noszenia,ale dla mnie-wygoda przede wszystkim.Jeśli chodzi o dziecko nie zauważyłam. Oczywiście na pewno było mu lepiej jak był malutki,bo był ciągle ze mną,ale poza tym nie sądzę by to miało wpływ na jego zachowanie,emocje itd.

[zawsze_zielona]

.Myślę, że chustowanie także daje efekt rodzicielskiej pewności siebie, i jako takie ujmuje stresu także początkującym rodzicom. Dając dodatkowy efekt w postaci harmonijniej rozwijającego się dziecka

Zgadzam sie Od kiedy zaczelam nosic dziecko (miala 4 tygodnie) i widzialam, ze jej sie to podobalo, byla zadowolona z tej bliskosci nabralam przekonania, ze jestem dobra mama, ze potrafie zajac sie wlasnym dzieckiem. Nie czulam i nadal nie czuje niepewnosci, bo wiem, ze jestem najlepsza matka dla mojego dziecka

Celine jest zadowolona, otwarta, czesto sie smieje. Adaptacja w zlobku przebiegla dobrze, choc nadal poranne rozstania nie sa latwe. IMO wszystko zalezy od charakteru i temperamentu dziecka i rodzica.