Moje dziecko sypia tylko w chuście ...

[Mikarin]

Dzisiaj po godzinnej awanturze, kiedy nie wiedziałam, o co mu chodzi, włączyłam celtyckie radio i wsadziłam dzieciaka w chustę, zasnął w ciągu 10 minut - z wrzasku świdrującego uszy uspokoił się, odetchnął i usnął twardo

Rozumiem, że to super, ale on w dzień inaczej nie uśnie, a odłożony się burka. Chce być przy mamie, koniec.

Ktoś jeszcze spotkał się z takim zachowaniem dziecka? Mnie straszą, że "już je rozpieściłam", ale mi się wydaje, ze lepiej, zeby wyspa się u mnie 3 godziny niż w łóżeczku godzinę i obudził się z płaczem Potrzebujem wsparcia...

EDIT: wsparcia, bo mnie to pasi, ale ludzie pier%^&ą od rzeczy i nie wiem, jak odpierać taki atak, bo pojawia się to coraz częściej

[matysia]

Mój też tak miał, i jeszcze szczęśliwie tak czasem ma, ale ja to uwielbiam więc ci raczej nie pomogę, niestety z czasem potwory z tego wyrastają

[Mikarin]

Matysia, mnie to po prostu dziwi - Kubiś ma 2 miechy i już potrafi dobitnie pokazać, czego chce - a chce chusty. Zastanawiam się, na ile to ejst normalne, bo przecież sa dzieci, które spią w łóżeczku w dzień, a ten ten tylko chusta
Ale cóż, ja trzeba będzie, to się będzie nosić te cztery i pół kilo...

[randia]

Przez pierwsze cudowne 3 miesiące swojego życia nasze dziecko darło paszczę przez większość dnia. Jedynym wyjątkiem był cyc i chusta. Motaliśmy więc i spacerowaliśmy, jedliśmy, robiliśmy zakupy, chodziliśmy do znajomych i do knajpy cały czas w chuście na zmianę z miemężem. Moja mama nosiła Tola w chuście, moja siostra nosiła Tola w chuście...
To dopiero patologia co nie
Od 4 miesiąca chusta była coraz mniej potrzebna, żeby w końcu dojść do etapu niecałe pół roku kiedy młody zaczął bawić się na ziemi sam i z nami, zaakceptował wózek i zaczął ucinać sobie w nim drzemki na świeżym powietrzu (zimą). Do teraz lubi spędzać czas samodzielnie, a jak zaczyna się robić marudząco-jęczący, to wystarczy długaśny spacer w chuście i przez kilka dni znów jest ok.
Komentarzy się trochę nasłuchaliśmy, ale zazwyczaj ucinaliśmy - nam jest dobrze, jemu jest dobrze, więc nie zamierzamy tego zmieniać.
Trzymaj się mocno i tłumacz kiedy się da, a jak się nie da to uodparniaj się, bo będzie tego coraz więcej...

[Amparo]

Bartek przez pierwsze trzy miesiące życia był nieodkładalny. Musieliśmy go trzymać przynajmniej na kolanach, jeszcze lepiej w pionie - w chuście lub bez. Każda próba odłożenia go, nawet kiedy zasnął, kończyła się rykiem. W nocy na szczęście akceptował, że leżał tuż obok mnie. Potem stopniowo zaczęło wystarczać, że widzi któreś z nas tuż obok siebie.

[Wiewiórka]

miałam też tak z Maćkiem, teraz jest już lepiej

[Ananke]

Bartek przez pierwsze trzy miesiące życia był nieodkładalny. Musieliśmy go trzymać przynajmniej na kolanach, jeszcze lepiej w pionie - w chuście lub bez. Każda próba odłożenia go, nawet kiedy zasnął, kończyła się rykiem. W nocy na szczęście akceptował, że leżał tuż obok mnie. Potem stopniowo zaczęło wystarczać, że widzi któreś z nas tuż obok siebie.

To samo bylo u nas. To naprawde czestsze niz sie wydaje, nie przejmuj sie. Mija.