reakcje otoczenia na chusty i pozostale "szmaty"

[Idrilla]

Ja zauważyłam, że największą sympatią reagują osoby starsze. Najbardziej dziwnie i krytycznie patrzą....młode mamy z wózkami
Często nas zaczepiają z pytaniem czy to wygodnie, czy zdrowo. Jeśli młody ma dobry humor lub śpi to są zauroczeni. Gorzej jak zdarzy mu się zgłodnieć i zaczyna marudzić wtedy "na pewno dlatego, że jest taki ściśnięty"

Karolka mojej teściowej też nie podoba się chustowanie. Jak usłyszała, że na chrzcie będzie w kółkowej to był wstrząśnięta.

[chudzinkaa]

U nas też w zasadzie miłe reakcje, czasami się starsze panie oglądają się, przecierają oczy ze zdumienia, ale nigdy nic nieprzyjemnego nie usłyszeliśmy. Tylko pani w kancelarii parafialnej strasznie nas żałowała, że tak niewygodnie bez wózka się poruszamy. Młode mamy to odwracają wzrok przeważnie, nie wiem czemu, ja się zawsze gapię jak mnie coś ciekawi, bo lubię wszystko wiedzieć.

Najmilsze jest to, że w chuście często nas ktoś gdzieś przepuszcza, a w wózku nigdy!

Edit. Babcia mojego Męża (teścio-babcia? ), jak widzi, że mam Adasia na plecach to mówi: "O Boże jak to teraz mamy dobrze mają! Kiedyś to chust nie było." Teściowa to samo, a moja Mama nosi w Tuli.

[czyżyk]

Ja zauważyłam, że największą sympatią reagują osoby starsze. Najbardziej dziwnie i krytycznie patrzą....młode mamy z wózkami

Też mam takie spostrzeżenia, chociaż zdarzają się wyjątki z obu stron

[Idrilla]

Wiadomo jak ze wszystkim Tak sobie myślę, może te krzywe spojrzenia młodych mam wiążą się z tym, że gdy widzą że można inaczej niż w wózku to ich "wózkowy, niezaprzeczalny autorytet" zostaje podburzony? Mają jakiś dysonans, że "jak to?" i dlatego tak patrzą z ukosa... No nie wiem ale zawsze mnie to dziwi. A i faktycznie w chuście przepuszczają znacznie częściej, w wózku mało kto. Choć już nawet nie pamiętam jak to jest w wózku

[Karolka]

A może te młode mamy z wózkami to tak krzywo patrzą, bo wydały grube pieniądze na chustę, a potem sprzedały za połowę ceny, bo się doszły do wniosku, że nie potrafią zawiązać albo że dziecko antychustowe? I może im żal i zazdroszczą? Albo się przyglądają, czy to aby nie ich chusta

Sama kiedyś zabrałam dziecko na spacer w wózku i cały czas płakało (jakiś taki gorszy dzień czy coś), więc szłam 10 kroków, zatrzymywałam się, wyjmowałam dziecko, uspokajałam i odkładałam i znów szłam 10 kroków - płacz, więc zatrzymywałam się, wyjmowałam itd. I mijała nas mama z maluszkiem takim może dwumiesięcznym w ślicznej jasnobeżowej chuście i z dwu-trzylatkiem idącym obok. Bardzo zazdrościłam im tego spokojnego spaceru. A ja już wtedy miałam swoją chustę, ale jakoś tak akurat wybrałam wózek...

[kaasia]

Sama kiedyś zabrałam dziecko na spacer w wózku i cały czas płakało (jakiś taki gorszy dzień czy coś), więc szłam 10 kroków, zatrzymywałam się, wyjmowałam dziecko, uspokajałam i odkładałam i znów szłam 10 kroków - płacz, więc zatrzymywałam się, wyjmowałam itd. I mijała nas mama z maluszkiem takim może dwumiesięcznym w ślicznej jasnobeżowej chuście i z dwu-trzylatkiem idącym obok. Bardzo zazdrościłam im tego spokojnego spaceru. A ja już wtedy miałam swoją chustę, ale jakoś tak akurat wybrałam wózek...

u nas podobnie było z zakończeniem używania gondoli... jak 3 razy musiałam Młodego na szybko w sklepie/na ulicy motać, bo
wózek "parzył", tak przesiedliśmy się (chwilowo) na spacerówkę - która zresztą i tak dawno nie była używana