Czas na plecy albo koniec z noszeniem, aaaaaaaaaaaa!!!

[maryjey]

Ja też bałam się nosić na plecach. Nie wyobrażałam sobie nie widzieć buźki synka. Na początku wychodziłam na krótko przeglądając się w każdej szybie. Im dziecko większe tym jest łatwiej. A zamiast lusterka dobrze sprawdza się większość telefonów komórkowych - przy wygaszonym ekranie wszystko się ładnie odbija.

[kiwka]

wiadomo, ze początki zawsze bywają trudne i zniechęcają... mnie przekonała do całkowitego przejścia na plecy jedna sprawa: przestał mnie boleć kręgosłup. zupełnie.... a na brzuchu bywało różnie, szczególnie jak mały miał już koło roku. grunt to próbować i się nie poddawać. co do lęków, że się dziecka nie widzi, itp - ja noszę Michała dość wysoko, jak się odwrócę do tyłu to zawsze co najmniej pół buzi widzę przeglądam się w szybach aut, wystawach sklepowych, itp. a często starszy synek mi służył pomocą jak młodemu smoczek utonął gdzieś w środku ale mój mąż na przykład nie chce nosić na plecach w ogóle i ma ten sam argument co tu przytaczane: nie widzę Michała i nie mam kontroli nad tym co się z nim dzieje...

[anasta]

A zamiast lusterka dobrze sprawdza się większość telefonów komórkowych - przy wygaszonym ekranie wszystko się ładnie odbija.

U nas lepiej komórką w zasięgu wzroku młodego nie wymachiwać - podniesie wrzask, żeby mu dać i będziemy robić za antyreklame chustonoszenia.

[IzaBK]

ja na początku nosiłam na plecach tylko w domu, i wciąz przeglądałam się w lustrze, żeby upewniać się, że z tyłu wszystko w porządku i z dzieckiem i z wiązaniem. I gdy już wiedziałam, ze nawet trzygodzinna drzemka na plecach nie powoduje poluzowania chusty, czuję plecami jak ułożona jest głowa, czy nie zwisa itd, zaczęłam wychodzić na spacery plecaczkowe. I potwierdzam - lusterko to podstawa!!

[Aniika]

O to jest watek dla mnie, tylko ja juz umiem i uwielbiam nosic na plecach, mimo to sama z dzieckiem na plecach nie wyjde na spacer, bo jednak sie obawiam ludzi. Takze samotne spacery, dziecko (10 miesiecy) z przodu, zreszta moje dziecko niechodzące wiec latwiej mi ja wymotac, zamotac z przodu.
A po historii jaka przeczytalam tu na forum, wiem, ze wszystko jest mozliwe.
Post 11
http://chusty.info/forum/showthread.php?t=53377&page=1

Dodam, ze mieszkam w Warszawie i nigdy nie widzialam samotnej mamy z zachustowanym dzieckiem na plecach. Zawsze to jest noszenie z przodu, albo kolkowa na boku. I to nie rzadki widok, kiedy spotykam mamy, ktore nosza naprawde spore dzieci, nawet dwuletnie, wlasnie z przodu.

[margeritta]

ale mi nawet nie tyle chodzi o poluzowanie chusty, bo to zapewne bym czuła ale np. o psy, o to że jakiś dzieciak rzuci czymś, o miłych przechodniów którzy będą ją za moimi plecami zaczepiać, łapać za nóżkę, buzię, a ja nie będę mogła zareagować, itd.
o właśnie Aniika o tym napisała i potwierdziła moje obawy

[dankin-82]

ja swoją prawie 2,5 latke nosze z przodu no uwielbiamy obie, młoda chętniej wskakuje na przód przytula się do mamy i zasypia natychmiastowo
Z tyłu nszoę jak wiem że młoda wyspana, jak idziemy na dłuższy spacerek, nie mam oporów choc bardzo nie lubię jak mi śpi na plecach bo ona zasypia nosem w moich plecach ;/ i jakbym jej nie przekładała.układała to i tak ląduje nosem we mnie ;/ i mam stresa aby się nie udusiła
A tak to cżesto sprawdzam co u niej słychac za pomocą lusterka, starszaczki, witryn sklepowych lub po prostu pytam młodej jak jej jest

Nie ma się czego bac a na wszystkie ciekawskie babsztyle po prostu warknąc

[Karo.]

Nie nosiłam dużo na plecach, ale trochę tego było - i na spacer, i do sklepu. Nigdy nie zdarzyło mi się żeby ktoś Młodą zaczepiał korzystając z tego że jej "nie widzę".

[dirk5]

Ja noszę głównie na plecach bo mi z przodu młody świat zasłania. I też mi się kiedyś wydawało, że to straszne tak dziecka nie widzieć. Da się i jest fajnie Jak się nauczysz dobrze motać na plecach to będziesz się czuła pewniej, że wszystko jest ok. I jakoś tak intuicyjnie będziesz wyczuwać, co dziecię robi.

Dokładnie tak i ja to odczuwałam- zamotany z przodu Młody niesłychanie mi utrudniał ruszanie głową. Bałam się jednak podejść do plecaka z wielu względów :

http://chusty.info/forum/showthread.php?t=61464

Teraz jedyne, co mi przeszkadza, to ciągle jeszcze niedoskonałość mych wiązań (Młodemu ani się śni współpracować ...) oraz zasypianie mego Syna i pozycje główki przy tym (nieraz zbyt zwisa, a gdy poprawię wiązanie Piotras lubi się wybudzić ).

Tylko trzeba uważać na te przyciemniane w autach, kiedyś przeglądałam się nie zauważywszy sensacji jaką wzbudzam wsród pasażerów jakiegoś vana ale byli bardzo sympatyczni i nawet cośtam chcieli poprawiać. A do lasu - lusterko w kieszeni!

A historię z vanem i ja przeżyłam ! Właściciel patrzył z lekka skonsternowany, a na moje zapewnienia, że nie chcę mu zwinąć auta, machnął ręką i stwierdził, że i tak ubezpieczone ...

[margeritta]

ja swoją prawie 2,5 latke nosze z przodu

podziwiam

z przodu łatwiej odgonić ciekawskich, można się po prostu odwrócić a z tyłu zanim zauważę a ktoś idzie od tyłu, będzie już za późno, no ale dobra nie nakręcam się, w przyszłym tygodniu zaczynamy próby, dzięki za pomoc dziewczyny, dam znać jak uda mi się przełamać

[wrapsodia]

Aniika myślę że opisany przypadek w zalinkowanym wątku to bardzo rzadki przypadek, szkoda się zrażać do noszenia. Myślę że przy noszeniu z przodu mogłoby się wydarzyć to samo, nie jesteś w stanie zareagować tak czy siak. Ten malec z wątku był też chyba mały i bardziej wrażliwy. Ja bardzo długo zwlekałam z noszeniem na plecach, problem tkwił we mnie - nie widzę, nie wiem co się dzieję z dzieckiem. Na plecy wrzuciłam około roku, wtedy bardziej ufałam dziecku, że mi zakomunikuje, jeśli coś będzie nie tak. Jedyne o czym niewiedziałam, to jak jej gil z nosa leciał ale tutaj lusterko by załatwiło sprawę. Odkąd wrzuciłam na plecy, nie noszę już z przodu. Cięższe dziecko niewygodnie jest nosić z przodu i jest to duze obciążenie dla naszego kręgosłupa. Myślę że wiele osób nosi duże dzieci z przodu dlatego, że one się tego domagają, chcą się poprzytulać, poczuć jak maleństwa, wolą często być noszone z przodu. Mojej wystarczy powiedzieć, że mamie niewygodnie, że plecki bolą i że albo własne nóżki albo plecy. Innych ludzi nie traktuje jak zagrożenie wręcz przeciwnie, czesto proszę ich o założenie dziecku kapturka czy poprawienie czegoś. Kolejne dzicko na pewno wrzucę na plecy wcześniej w trosce o swój kręgoslup.