najgorsza książka dla dzieci

[mart]

O, to to! Ja serdecznie Martynki nie cierpię - a moja córka ją uwielbia. W naszej bibliotece jest cała seria. W sumie na jeden raz może być, ale jak dziecko wciąż prosi 'wypożyczmy Martynkę' to mi się cofa. W dodatku mam dziwne wrażenie, że ilustrował to jakiś pedofil (bardzo podkreślone majteczki)

tej wypowiedzi szukałam na forum, czułam, że gdzieś musi być... mój mąż jak przeczytał "Martynka jest chora" to odmówił dalszego ciągu. Do treści akurat tej nic nie mam - ale ilustracje doprowadzają mnie do skrajnych mdłości. To już wolę Barbie - jest 1000 razy bardziej umowna.

Z antyksiążek dla dzieci u mnie na miejscu pierwszym są zbiorowo wszystkie ilustrowane komputerowo na zasadzie wypełniania konturów w programie graficznym i pomazania ordynarnymi filtrami.

[amst]

tej wypowiedzi szukałam na forum, czułam, że gdzieś musi być... mój mąż jak przeczytał "Martynka jest chora" to odmówił dalszego ciągu. Do treści akurat tej nic nie mam - ale ilustracje doprowadzają mnie do skrajnych mdłości. To już wolę Barbie - jest 1000 razy bardziej umowna.

Zgodze się w 100% mój mąż ma podobny odruch na Martynkę - pedofilskie ilustracje, na szczęście Mati jakos nie przepada...

[holica_1630]

To już któryś raz słyszę że ten kto ilustrował serie o Martynce to pedofilem musi być. Coś w tym musi być, ale to podobno francuz jest to może dlatego

[asioczka]

u nas koszmarkiem okazala sie miniaturowa "alicja w krainie czarow" wyd. top graphic. ilustracje okropne, a ten tekst...

np. na wstepie" (...) lezala na trawie mala dziewczynka Alicja. Czytała madra, ale nudna ksiazke" ;]
a na koniec : " och jak to dobrze, ze glupie rzeczy zdarzaja sie tylko we snie".
nie wiem co toto ma wspolnego z Alicja...

[jul]

nie cierpię Martynki w polskiej wersji- marnie uwspółcześniającej przeróbki tekstu (i że niby to ta sama autorka, co uwielbianego u nas "Kurczę blade" ), prawdopodobnie daleko odchodzącej od oryginału, zdrobnień, przeróżowionej okładki etc. Dałam się namówić i kupiłam bez czytania, bo miałam sentyment do serii z dzieciństwa - mieliśmy w dzieciństewie 2 części "Martine", które uwielbialiśmy oglądać. I nie miały różowej okładki!

W porównaniu z marnym tekstem ilustracje mi nie przeszkadzają (może przez sentyment), choć rzeczywiście sporo tam majtek, ale trzeba pamiętać, że obrazki są często b. stare, bo seria powstała w 1953 r. - te króciutkie spódniczki odzwierciedlają panującą wtedy modę dziecięcą.

[Agnen]

Odkopuję temat bo dzięki bibliotece odkryłam nowy wymiar przypisywania ról społecznych ze względu na płeć. Bo w zabawkach to wiadomo, że chłopcy samoloty a dziewczynki różowe deski do prasowania, ale żeby w książeczkach?
Wydawnictwo Olesiejuk ma tu wątpliwą zasługę i jego seria "mały chłopiec" i "mała dziewczynka". Na półce w bibliotece stoi ich kilka. Młody mi tak donosił do czytania najpierw chłopiec latający samolotem, potem jeżdżący dźwigiem, potem karetką. Następna była dziewczynka, która ze szczerą radością i wielkim zaangażowaniem ... sprzątała. Weszłam na stronę, z której wynika, że faceci generalnie jeżdżą i wożą, a dziewczynki mogą sprzątać, bawić się lalką, w ostateczności gotować.
Zdjęcia mi nie wchodzą to linkuję poglądowo: http://www.wydawnictwoolesiejuk.pl/w...iwania/332402/
Nie chodzi o to, że koniecznie musi być odwrotnie, ale żeby po prostu zwyczajnie powstrzymać się od takich oczywistych stereotypów płciowych, no kurka, to są książeczki dla najmniejszych dzieci, one tan naprawdę mogą wszystko, ale muszą radośnie sprzątać jeśli są dziewczynką bo w końcu czymś trzeba zająć czas czekając na tego mobilnego chłopca..... ech

[konstantynopolitanka]

Na Małą dziewczynkę z tej serii też mam uczulenie.
W ogóle mam ochotę powywalać połowę książek Gabryśki. Poprosiłam na początku, żeby nie obdarowywać jej setną zabawką, tylko raczej kupować książeczki, to mam
Kicz, obrzydlistwa, tandeta.
I błędy.
Jestem polonistką z wykształcenia, naprawdę cierpię, gdy na 14 stronach, po zdaniu na każdej, znajduję 10 błędów intepunkcyjnych...
A, "Moje polskie rymowanki" zgodnie kupili młodej jedni i drudzy dziadkowie. Przysięgam, że paskudniejszych ilustracji nigdy w życiu nie widziałam.

[natala]

mysmy mieli jakies dwie o chlopczykach - dostane oczywiscie, szybko wydane dalej - nie trawie ani idei ani calosci.

konstantynopolitanko - ja sobie poradzilam w ten sposob, ze zawsze mowie, ze mamy duzo i zeby sie cos nie powtorzylo - bo szkoda pieniedzy przeciez - prosze o konsultowanie zakupow ksiazkowych dziala - albo robie liste albo polecam konkretne rzeczy. potworki sie zdarzaly na poczatku, ale ja takie wynosze bez wiekszych skrupulow.