Pytacie się, czym jest wg mnie rozpieszczenie. Nie wiem dokładnie. Sama bym na to nie wpadła, gdyby nie zarzuty rodziny, ze rozpiescilam synka i ze uzaleznilam go od siebie
Najbardziej mi sie dostało 1,5miesiąca temu, gdy synek stal sie niesamowicie marudny, zaczal wpadac w histerie (!) - głownie przy mnie, jak cos bylo nie po jego mysli zaczynal sie denerwowac i plakac i ciezko go bylo uspokoic. Rodzina utrzymywala, ze taki jest tylko przy mnie i ze nie moga tego sluchac. A przy niech czesto wpadal w zlosc lub byl jak aniolek (ale taki jakiś smutny, na dystans, zamyslony - to moje wrazenie). Oberwalo mi sie niesamowicie. Tak bardzo, ze zwatpilam w swoje kompetencje mamy, naprawde az balam sie wlasnego synka (!) i nie bylam w stanie sie ruszyc, czulam niemoc, paraliż, tak balam sie zle postapic i jego histerii. Bylam zalamana i mialam najglupsze mysli zwiazane z sensem istnienia swojej osoby. A on przy histeriach wchodzil mi na kolana, uczepial sie mojej szyi i wtulal kurczowo.. A rodzina na mnie obrazona i podwazala wszystko co robilam z synkiem, ze wychowalam go do Super Niani, krytykowali i obserwowali kazdy niemal moj ruch itd. Przez co przeszlam ile sie naplakalam, a najbardziej boli mnie przez co przeszedl mój synek w tym czasie przez mieszanie mi w glowie przez "zyczliwych". Tym czasem jego nagla "zmiana" przypadla na kilku dniową gorączkę o niewiadomym pochodzeniu i zbiegła się z planowanym terminem porodu córeczki (urodzila sie po 6dniach) - i teraz widzę, że te 1,5miesiąca bardzo zmienilo mojego synka: nagle wyrósł (widze po ciuszkach), stał się jakiś poważniejszy i wogole już mój mały beztroski niemowęcy synuś odszedł
i teraz mam synusia małego chłopczyka
Juz po tej akcji w noc przed porodem corci postanowilam wbrew wszystkim tulic synka ile wlezie, tulenie nie moze go rozpiescic, wytulilam go w nocy i nad ranem pojechalam do szpitala. Dlatego teraz chcialam nadrobic wszystko synkowi, tym czasem nie mam mozliwosci jak jest corcia i bardzo mnie to boli. Z drugiej strony jest corcia, ktorej chcialabym dac cala siebie, ale synek patrzy sie na mnie z zalem czasem zloscia ze nie ma mnie dla niego.. - dlatego wlasnie wpadłam na pomysł: CHUSTA!!! i wiem, ze to jest jedyne idealne wyjscie dla nas, a nie zaden "zimny chów" szwajcarskich zegareczków.
Zamieszczone przez zielona_w_temacie
)
Odpowiedz z cytatem
u mnie Rodzina moja kochana, a zwłaszcza moja Mama prawie codziennie raczy mnie komentarzami na temat tego jak to mój Synek jest już duży, a ja Go ciągle noszę - przecież w spacerówce widziałby więcej, przecież plecy sobie niszczę itd itp. Na początku walczyłam, broniłam swoich racji jak niepodległości, ale jako że moi Rodzice naszymi Dziećmi nie zajmują się wcale to teraz poprostu staram się łagodnie zmienić temat... nie powiem czasami jak mam gorszy dzień to mnie te komentarze wkurzają, albo dołują, ale co tam. Co do tematu Dwójki i ich wyprzytulania, obdzielenia sobą - jak urodził się Jasio przez pierwsze 2 miesiące non stop miałam wyrzuty sumienia - jak się zajmowałam Manią to że nie Jasiem, jak Jasiem to że nie Manią... potem mi przeszło. Jak Marysia była malutka była w dużej mierze bez problemowa, nie miała takiej dużej potrzeby fizycznego kontaktu, łatwo sama się odstawiła od piersi, wolała zabawy i czytanie niż długie przytulanki. Jasiek jest zupełnie inny, nawet teraz jak zaczyna chodzić uwielbia być noszony w chuście, jak się sam bawi to co jakiś czas przychodzi do mnie podciąga mi bluzkę do góry, przytula się do mojego brzucha i zadowolony wraca do swojej zabawy. Manię nosiłam krótko jak była mała (nie miałam chusty z prawdziwego zdarzenia i nie spotkałam nikogo kto by mnie wkręcił w chustowanie, poza tym Mania naprawdę zajmowała się dużo czasu sobą i przytulanie bez chustowe Jej wystarczało), teraz czasem Ona zazdrości Jaśkowi a że jest lekka to noszę Ją od czasu do czasu na plecach i mamy z tego kupę radości obydwie - na Niej nauczyłam się plecaków 
Jaśkowi poświęcam siłą rzeczy dużo więcej czasu w dzień i Marysia sobie rekompensuje ten czas i bliskość w nocy - od jakiegoś czasu poprostu przychodzi nocą do nas do łóżka i się we mnie wtula. Janko wyprzytulany chustowo w dzień w nocy śpi spokojnie w swoim łóżeczku, chyba że ma gorszy czas to śpimy wszyscy razem... Wszystko Ci się poukłada, trzeba tylko trochę czasu i dania sobie prawa do cieszenia się macierzyństwem tak po swojemu, tak jak czujesz że powinno być 
) i trudno prowadzić Ci samotną walkę, a rodzince łatwo wprawić Cię w niepewność. Jestem tu krótko, ale mogę Ci rzec tyle- przyda Ci się to forum
. Kobiety tu są pewne tego, co mówią, potrafią uargumentować swe stanowisko, podsuną Ci już przez samą lekturę wątków wiele inspiracji- co czytać, jak się wspierać. Ja raczej jestem herod baba, ale debiutując w roli matki, a teraz matki dwojga, tak naprawdę co chwila w głębi zastanawiam się, co słuszne i szukam, szukam, szukam... Po to, by emanować pewnością siebie na zewnątrz i naprawdę ją czuć wewnątrz. Dziecko potrzebuje matki, która jest pewna tego, co robi. Matka wystraszona i niepewna siebie ciężkie ma zadanie, chcąc uspokoić swe dziecko... Zatem życzę większej wiary w siebie i swą intuicję, która słusznie podpowiedziała Ci przecież; chusta
). 
