Ja urodziłam małego mając 32 lata i żałuje, że wcześniej tego nie zrobiła. Choć staraliśmy się o niego 3 lata, to zrobiliśmy to za późno, bo chcemy jeszcze więcej dzieciaczków, ale nie wiadomo czy znowu starania się nie wydłużą, a czas goni. Teraz radze każdej młodej dziewczynie, aby urodziła dzieci, a na prace zawsze znajdzie się czas.
A ja mam 36 lat i za miesiąc powitamy małego...Jestesmy 7 lat po ślubie...
To nie chodzi - u nas - o karierę, "honory i zaszczyty". Raczej o stabilność, która możemy temu dziecku dać. O takie poustawianie życia, by dziecko miało rodziców, a nie np zdjęcie mamy na stole - bo mama cały czas na dyżurach w szpitalu. I nie chodzi tu o jakieś straszne pieniądze, ale trzeba miec z czego żyć. Nie wierzę w spokój i dobra atmosferę w domu, jeśli rodzice nie mają do pierwszego i boją sie co dadzą dziecku jeść.
Po drugie - dopiero teraz dojrzałam do ciąży. I ja, i mąż (w moim wieku). Całe otoczenie grzmiało, dlaczego nie mamy dzieci. A my kazaliśmy doradcom spadać na drzewo. Wyszliśmy z założenia, że jeśli będziemy gotowi na dziecko, to temat sam wypłynie. A jak juz wypłynął - to zaszlam w ciążę bardzo szybko. I znoszę ją wspaniale, i cieszy mnie że ten ktoś tam jest. To był ten moment. Nic na siłę. Gdy miałam 25 lat, myśl o byciu w ciąży napełniała mnie fizycznym wstrętem. Cieszyłam sie gdy któras z kolezanek była w ciąży, bo one się cieszyły. Dzieci zawsze lubiłam i pracuję z nimi.
Oj tak to byłoby cudowne!Byłoby pięknie gdyby ludzie nie wtrącali nosów w cudze życie.
"Umysł jest jak spadochron. Nie działa, jeśli nie jest otwarty." Frank Zappa
Dorota, mama Mateusza - 06.05.2008
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
