Wyrywam niektóre kartki z książek dla dzieci

[kamuszyca]

To zazdroszczę umiejętności "pomijania"... Ja się kiedyś spotkałam z wierszykiem, który bardzo kiepsko pamiętam w sensie cytowania całości, ale sens czasem mi się przypomina - zupełnie bez sensu się przypomina, bo obrzydliwy wierszyk, więc niemiłe wrażenia...
(było tam coś o mamie, która poszła po ciastka, dziecko było niegrzeczne, ktoś mówi chyba "śmiejąc się okrutnie", że "krawiec palce utnie" i na koniec - gdy mama z ciastkami wraca, taka "przemiła" konkluzja: "dla kadłubka ciastek szkoda" )

jako dziecko miałam w domu ksiązeczkę Hoffmanna z tymi "przerażającymi" bajeczkami
do dziś pamiętam ostatnie wersy jednej: "bo nie posłuchał porad mamusi - kto nie je zupy, ten umrzeć musi"
i do każdej bajki przemiłe rysunki - min. obcięte paluszki i tryskającą naokoło krew

co ciekawe, absolutnie nie kojarzę tego jako makabry. wręcz przeciwnie - jako coś zabawnego. moja mama traktowała te bajki z dużym poczuciem humoru i ja też tak to odbierałam.

mydaje mi się, że dzieci inaczej interpretują bajki niż dorośli. w przedszkolu pani opowiadała nam znaną chyba wszystkim bajkę o Jasiu i Małgosi, jak to Baba Jaga tuczyła Jasia, żeby go zjeść i trzymała w klatce, sprawdzając codziennie po grubości palca, czy jest już wystarczająco utuczony (spryciarz zamiast palca, wystawiał z klatki patyczek). a na końcu Jaś i Małgosia wkładają Babę Jagę do pieca... morderstwo jak nic.
żadnej krzywdy mi ta bajka nie zrobiła (chyba. w każdym razie psychopatycznych skłonności nie mam).

[jujama]

a się kiedyś spotkałam z wierszykiem, który bardzo kiepsko pamiętam w sensie cytowania całości, ale sens czasem mi się przypomina - zupełnie bez sensu się przypomina, bo obrzydliwy wierszyk, więc niemiłe wrażenia...
(było tam coś o mamie, która poszła po ciastka, dziecko było niegrzeczne, ktoś mówi chyba "śmiejąc się okrutnie", że "krawiec palce utnie" i na koniec - gdy mama z ciastkami wraca, taka "przemiła" konkluzja: "dla kadłubka ciastek szkoda" )

"Wesoła gromadka" ja miałam tą książeczkę w czasach późnego dzieciństwa. Czytałam już sama i generalnie nie odbierałam dosłownie. Niedawno w ramach żartu sprezentowałam ją (jakimś cudem trafiła mi się w taniej księgarni) dorosłemu koledze.

Dla mnie problemem jest to, że jest mnóstwo beznadziejnych książek zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Kiepskie są treściowo lub wizualnie. Jak mi się taka trafi (zazwyczaj z prezentu) to chowam. Ot, po prostu. I po problemie.

[Winoroslinka]

tym bardziej 'glupie' jest dla mnie aż takie przeżywanie bajki/wierszyka ktore można po prostu pominąć
a reszta textu- no wlasnie o to chodzi, ze to cos o czym sie nie dyskutuje, przynajmniej nie tu nie w tym wątku

zazwyczaj jak uwazam ze jakis wątek jest 'glupi' po prostu nic w nim nie piszę. Rozumiem ze masz inaczej i musisz nazwać czyjąś 'głupotę'. Pięknie sie różnimy

[lila4]

Tylko rączki umyje
Buzie, uszka i szyję
I uczesze sie pieknie
Do paciorka uklęknie
Trzyma rączki złożone
I na żadna stronę
Nie obraca się, nie kręci
Bo ma zawsze w pamięcie
Ze Pan Jezus jest wszędzie

dzięki za ten wierszyk,moja ś.p. Prababcia go mówiła,długo go szukałam
ale nie wiem czemu zapamiętałam tylko tę część (hehe pamięć wybiórcza) często go mówiła,a była naprawdę serdeczną i ciepłą osobą
ja tego wierszyka nie odbierałam tak jak teraz Wy

[Annick]

Nie przebiłam się przez cały wątek, więc może już było. Ale po pierwsze zastanowiłoby mnie skąd dziecko ma takie książeczki. Uważam, że w przypadku małego dziecka drobna cenzura nie zaszkodzi - na krytyczne czytanie przyjdzie czas. Ale taką bazę bazy czytelniczej tworzyłabym pod kontrolą jednak.
A wyrywanie? Ani mnie ziębi, ani parzy. Ja nie wyrywam, ale nic mi do tego, co kto wyczynia ze swoją biblioteką W "Stowarzyszeniu umarłych poetów" też poleciało kilka stron - a miało to wydźwięk zdecydowanie pozytywny. Więc sprawa jest bardziej skomplikowana

[mama_Meli]

A wyrywanie? Ani mnie ziębi, ani parzy. Ja nie wyrywam, ale nic mi do tego, co kto wyczynia ze swoją biblioteką W "Stowarzyszeniu umarłych poetów" też poleciało kilka stron - a miało to wydźwięk zdecydowanie pozytywny. Więc sprawa jest bardziej skomplikowana

Faktycznie I to nauczyciel polecił taki zabieg A pamiętacie (choć pewnie raczej ze słyszenia...), jak była moda na "Grę w klasy"? I ludzie sobie rozdziały przekazywali (jako "przesłanie")? Też się musiały książki porwać...

[Nympha]

Pana Pierdziolki nie mamy i jak tak czytam, to raczej miec nie będziemy

[Ronja]

(było tam coś o mamie, która poszła po ciastka, dziecko było niegrzeczne, ktoś mówi chyba "śmiejąc się okrutnie", że "krawiec palce utnie" i na koniec - gdy mama z ciastkami wraca, taka "przemiła" konkluzja: "dla kadłubka ciastek szkoda" )

"Jasio krzyczy, jęczy srodze, a paluszki na podłodze" - nabijamy się z tego regularnie z moim mężem jak obcinamy młodemu paznokcie

Ja "Pana Pierdziołkę" kupiłam w prezencie dziecku koleżanki, przejrzawszy pobieżnie. Jakoś mnie nie zraził, ale nie wczytywałam się. Ale mnie trupy jakoś niespecjalnie ruszają. Za to denerwują mnie bajki o pięknych królewnach i dzielnych rycerzach. Albo piosenka, w której dziewczyna "w białą suknię ubrana, stoi w oknie od rana" i czeka na miłość.

[murmle]

A mi się ta kołysanka przywoływana przez ciebie Ronja kojarzy z Trylogią. Uwielbiam ją (i kołysankę i Tryologię) i nie wkurza mnie choć doskonale wiem o co ci chodzi

Pana Pierdziołki nie kupiłam bo mnie te ohydne ilustracje drażniły jeszcze bardziej od wierszyków, no nie zdzierżyłam, dla mnie obraz równie ważny jak treść, jeśli jedno z dwóch mi zgrzyta to nie kupię.