Jakieś dwa miesiące temu, będąc jeszcze w ciąży zaopatrzyłam się w dwie piękne chusty (jedna Storcz Anna, druga Didek walentynkowy w motyle - a co, miło jest się pochwalić. Czekając na swojego chuścioszka chciałam wraz z siostrą wypróbować nabytki na jej córci (rok i 5 m-cy), która nigdy w chuście nie siedziała. Niestety próba zamotania skończyła się wielkim płaczem. Ok, dziecko w jej wieku tym bardziej, że nigdy nie noszone, może już nie dać się zachustować. Wiązanie chcieliśmy dokończyć (kieszonka), bo rodzina ciekawa była jak ono wygląda i jako model dziecka posłużył Karolek - całkiem spora szmaciana lalka mojej siostrzenicy. Ogromne było nasze zdumienie, kiedy mała na widok taty i zachustowanego Karolka uderzyła w jeszcze większy płacz. Nie wiemy dlaczego. Karolek musiał zostać wyciągnięty i jeszcze chwilę zajęło zanim mała się uspokoiła. Jedyne co nam przyszło do głowy, żeby wyjaśnić jej reakcję to, że próba zamotania skojarzyła się jej z niemiłym ograniczeniem i nie chciała, żeby w ten sposób był traktowany też jej Karolek.
Jestem teraz bardzo ciekawa jak zareaguje na swoją kuzynkę w chuście. Niedługo będzie okazja, żeby się przekonać.