A ja z Imielina, ale krążęNo nic, trochę się rozjaśniło. Ale: Chustoponuraki strzeżcie się! Uśmiecham się dalej, żeby nie wiem co!
mantisso, mam podobne spostrzeżenia. i chodzi mi tu o ewidentne sytuacje, kiedy ja mam Zośkę w chuście/nosidle, a chustonoszka idąca z naprzeciwka nawiązuje ze mną kontakt wzrokowy. ja się szczerzę na widok każdego chustorodzica, czasem ktoś to odwzajemni, czasem nie, jest to zrozumiałe. nie wiem w jakiej proporcji, ale zdarzały mi się spojrzenia pt. no i co się głupio szczerzysz. najbardziej utkwiła mi w pamięci pierwsza chustomama, jaką spotkałam przypadkiem na ulicy. to nie było obojętne spojrzenie, tylko bardzo wyniosłe i nieprzyjemne. mój mąż również tak to odebrał, zresztą on też się do niej uśmiechał.
ale mnie to nie rusza, i tak szczerzę zęby do wszystkich nosicieli
Mama Zosi (XII.2008), Drobinki [*] i Maksa (V.2012)
Pochłonęło mnie życie,
więc w wirtualnym niebycie
pozostaję do odwołania.
Ja tak miałam...Zobaczyłam mamę z Wrocka o której napisałam osobny wątek,uśmiechnęłam się,a tu niby lekki uśmiech,ale jakiś taki-wyniosły...Przykre...
Mam tak samo. Czuję się nieswojo, kiedy obce osoby znienacka próbują wchodzić ze mną w "interakcję"Zamieszczone przez grimma
Natomiast kiedy JA widzę kogoś w chuście, a zdarzyło mi się to dotychczas tylko 2 razy, bezwiednie się uśmiecham i te uśmiechy zawsze były odwzajemnione mimo, że sama w chuście nie byłam.
jestem wykształciuchem z warszawy i się uśmiecham jak mogę także do niechustonoszek, niemam, do starszych panów i pań i do sprzedawcow w sklepie i w ogóle, nie tylko wtedy, gdy się ktoś uśmiechnie. a czasem nie mogę, bo jestem wkurzona albo nie widze bo jestem krotkowidzem albo z wielu innych powodow i wydaje mi sie ze to nic zlego i wcale nie trzeba sie usmiechac, jak sie nie chce!
a poza tym czesto ludzie nie nawiazuja kontaktu bo sa niesmiali, albo usmiech inicjujacego kontakt uznali za usmiech pelen wyzszosci i postanawiaja z godnoscia to szydercze spojrzenie przetrzymac. albo mysla sobie, ze na pewno maja fatalnie zamotanego malucha i ten ktos, kto sie usmiecha na pewno to widzi.
dopiero teraz trafiłam na wątek buuuu.... a ja widzę tu kogoś, kogo powinnam była nie raz spotkać ale się nie udało a pewnie byśmy się śmiały do siebie od ucha do uchaA ja z Imielina, ale krążę
A ja mam refleksje z 2 strony - mialam wrazenie na spotkaniu z chustomamami ze sie patrza krzywo, na moja niedbale zawiazana chuste (bo tylko na 5 min sie zamotalam i nie chcialo mi sie porzadnie ...). I tez sie srednio dobrze z tym czulam, ze ja taka fujara, nie to co one profi - ale moze to moja nadinterpretacja. Moze one sie usmiechaly do mnie a nie smialy ze mnie ...
ja już tak mam, że jak widzę zachustowanych rodziców, to mi się banan cieszy, nie wiem czemu, ale czuję jakbym ziomali spotykała
ja tam szczerzę się do wszystkich mam i tatów
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
