jestem załamana

[Wika]

Powiedzcie mi, czy chusty rozpuszczają dziecko? Słyszałam, ze nie, ale coraz bardziej zaczynam myśleć,ze jest odwrotnie.
Moja Marta była bardzo spokojnym dzieckiem, zawsze był to mamincycek, ale ładnie zasypiała, była spokojna, uśmiechnieta, ja z dumą noszę ją w chuście i jakiś czas temu zaczął się problem. Płacze jak nie jest na rękach ( mozna powiedzieć, ze miałczy, co mnie do szału doprowadza), sama zasnąć nie może i jest masakra przed spaniem. cały czas chciałaby się nosić i nosić. Już nie mówię o tym, zeby ktoś inny ją brał na ręcę lub zostawał z nią kiedy ja wychodzę...jest ryk. Czuję się uwiązana i już mam coraz mniej cierpliwości, uspokaja sie momentalnie kiedy ją biorę na ręce. Wszyscy dookoła mówią, że to wina chusty, że tak się nauczyła, być przy mnie blisko i sama sobie nawarzyłam piwa. ja wciąż zaprzeczałam, ze nie, że to nie przez to, ale już sama w to nie wierzę. Starszej córki nie nosiłam w chuście i nigdy takich kłopotów z nią nie było (wiem, ze to tez kwestia charakteru, jest otwarta na ludzi, niczego się nie boi), ale to, co zaczęło sie dziać z martą martwi mnie, a ja juz jestem wykończona!!!
Jeśli to faktycznie z winy noszenia w chuście, to chyba gdybym to umiała przewidzieć, walnełabym chustą w cholerę. bo teraz nie mam życia!!!! A nie należę raczej do tych Mam, które wg Liedloff pragną non stop mieć dziecko uwieszone na sobie, nawet jak ida ( za przeproszeniem)srać. ja lubie mieć czasem troche oddechu i chwile dla siebie, choćby po to, by popisać na forum.
Czy Wy też tak miałście? Poratujcie, bo zniechęcę się do chust, zwłaszcza, że plecaki totalnie mi nie wychodzą

[tysia]

Ja bym chust nie winiła.
U nas w wieku 6 miesięcy też nam dziecko podmienili
Myśle że to taki czas i minie. Zycze dużo sił i cierpliwości

[Liv]

taki okres. może zęby zaczynają iść? moja Zośka robiła się w tych momentach straszna przylepa, czasami praktycznie cały dzień w chuście siedziała. a najgorsze było właśnie to jojczenie/buczenie och, jak to działa na nerwy jeszcze trochę i w ogóle nie będzie chciała w chuście siedzieć, ile tu już wątków było, że roczniaki zaczynają chodzić i przed chustą uciekają. a czasem by się chciało ponosić
i masz rację, nie ma co porównywać do starszej córy, mają po prostu różne charaktery. im bardziej Marta woła o bliskość, tym bardziej jej potrzebuje. chce więcej, to ją noś więcej. faktycznie, poćwicz plecaczki, może ktoś może Ci pomóc? jakby co doradzę choć wirtualnie na priwa.
uwagi rodziny puszczaj mimo uszu.
dasz radę tylko się nie nakręcaj niepotrzebnie. zobaczysz jak szybko to minie.

[kammik]

Hehe, ja pamiętam naszą pannę w tym wieku. Ledwo oczy otworzyła, zaczynała jojczeć. Jęczybuliła całymi dniami i nocami. Aż w końcu nadszedł Ten Dzień, kiedy rano się obudziła, ojciec jak zwykle wziąl ją na dół, włożył do leżaczka i cisza. Żadnego jęku ani stęku. Po kwadransie poleciałam zobaczyć, co się tam dzieje, ze tak cicho

[Wika]

DZIĘKI, DZIEWCZYNY, NO OBY TAK BYŁO, BO JUŻ SZLAG MNIE TRAFIA. OGÓLNIE JESTEM Z TYCH, CO NIE MAJA DUŻO CIERPLIWOŚCI, A TAKIE JOJCZENIE DZIAŁA NA MNIE JAK PŁACHTA NA BYKA

[Liv]

DZIĘKI, DZIEWCZYNY, NO OBY TAK BYŁO, BO JUŻ SZLAG MNIE TRAFIA. OGÓLNIE JESTEM Z TYCH, CO NIE MAJA DUŻO CIERPLIWOŚCI, A TAKIE JOJCZENIE DZIAŁA NA MNIE JAK PŁACHTA NA BYKA

Wierzę te okresy były ogromną próbą mojej cierpliwości, bo choleryczka ze mnie. i znalazłam ich niesamowite pokłady. tylko trzeba w to uwierzyć, że da się być bardziej cierpliwym, i nie dokładać sobie powodów do frustracji

[tysia]

DZIĘKI, DZIEWCZYNY, NO OBY TAK BYŁO, BO JUŻ SZLAG MNIE TRAFIA. OGÓLNIE JESTEM Z TYCH, CO NIE MAJA DUŻO CIERPLIWOŚCI, A TAKIE JOJCZENIE DZIAŁA NA MNIE JAK PŁACHTA NA BYKA

Witamy w klubie
Mi pomagało pogodzenie się z faktem...jak zastanawiałam się dlaczego tak jest to szalałam
Przesyłam dużo spokoju i cierpliwości

[Liv]

Mi pomagało pogodzenie się z faktem...

o toto, najlepsza metoda

[tysia]

o toto, najlepsza metoda

I forum oczywiście

[pama]

Witamy w klubie
Mi pomagało pogodzenie się z faktem...jak zastanawiałam się dlaczego tak jest to szalałam
Przesyłam dużo spokoju i cierpliwości

dla pocieszenia- ja też przezywam podobne uczucia-chyba tak już musi być

[Dharma]

U nas od kilku dni jest podobnie. Myślę, ze to jednak kwestia idących zębów. Chusty? może trochę przyzwyczajają do większej ilości bodźców (w dodatku z bezpiecznej perspektywy w ramionach mamy). czasem mam wrażenie, ze Bianka w domu , w leżaczku, czy na macie edukacyjnej po prostu się nudzi. W chuście na spacerku jest znacznie więcej atrakcji - zwłaszcza od kiedy odkryła, ze jak się do kogoś uśmiechnie, to ludzie to odwzajemniają.

[Mika]

oj dziewczyny dobrze prawią, to nie od chusty , chusta pomaga uspokoić malucha. Moja młoda własnie znów ma powrót do miauczenia, słychać tylko eeeyyyyjeeee aaa i etap - TYLKO MAMA, jeśli jest w fazie buczenia to tylko ja jestem w stanie uspokoić młodą

[Wika]

cięzki los matki, najgorzej jak obydwie w tej samej chwili miauczą, coś chcą, a ja nie umiem się rozdwoić!!!

[ostroszyc]

Taki etap my to określiliśmy że Mały "robi osiołka", takie "YYYYYYYYYEEEEEEEE" .... Etap minął jak Mały zrobił się bardziej ruchliwy i samobieżny, teraz ma rok i od 2 miesięcy jak chcę go wziąć na ręce to się ogania Ale fakt, było to denerwujące. Chusta bardzo pomogła, gdyby nie ona - ręce by mi odpadły...

[JoShiMa]

Moja Marta była bardzo spokojnym dzieckiem, zawsze był to mamincycek, ale ładnie zasypiała, była spokojna, uśmiechnieta, ja z dumą noszę ją w chuście i jakiś czas temu zaczął się problem. Płacze jak nie jest na rękach ( mozna powiedzieć, ze miałczy, co mnie do szału doprowadza), sama zasnąć nie może i jest masakra przed spaniem. cały czas chciałaby się nosić i nosić. Już nie mówię o tym, zeby ktoś inny ją brał na ręcę lub zostawał z nią kiedy ja wychodzę...jest ryk.

Daj jej spokój. Pewnie przeżywa skok rozwojowy (moja miewała takie okresy a wtedy w chuście praktycznie nie była noszona, więc związku żadnego). Czasem ludzie się rozwodzą nad moją córką, że taka uśmiechnięta, przyjacielska i "grzeczna". Często wtedy mówię: "Bo ona jest rozpieszczona". Kiedy widzę zdziwione oczy kontynuuję mówiąc: "dużo noszona i przytulana".

Czy Wy też tak miałście? Poratujcie, bo zniechęcę się do chust, zwłaszcza, że plecaki totalnie mi nie wychodzą

Jeśli Cię to jakoś pocieszy, to przypomnę Ci, że dzieci dorastają i nie pozostają na zawsze niemowlętami uwieszonymi na maminej szyi Wrzuć na luz i weź na przeczekanie. Nic innego zrobić nie możesz. Minie kryzys i będzie dobrze.

[ithilhin]

zrozumiale, ze to Cie meczy, zwlaszcza jak pol dnia jestes pewnie sama z dwojka.
ale to taki etap w zyciu malucha i zapewniam, ze
- to nie od chusty (poczytaj np. "niemowlaka" na gazeta.pl, tam podobne objawy u dzieci opisuje tez mamy, ktore "chusty nawet nie kupowlay, bo kto to slyszal rozpieszczac dziecko, niech od urodzenia samo zasypia w lozeczku")
- to minie.

poszukaj sposobu na odetchniecie, wyciszenie - moze kos moze popilnowac mlodziez w czasie ich drzemki, a Ty sobie zrobisz spacer czy jakies spa w lazience

a o lękach u dzieci warto poczytac, np tutaj"
http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=210

[Cobra]

hehehe jakbym czytała o Pyzie - od trzech dni (dokładnie od środy) nie pozwala się odłożyć i jeśli już łaskawie się zgadza, to koniecznie mama musi trzymać za rękę. Ale mnie to nie męczy, wręcz przeciwnie, nie lubiłam tych dni, w których była "samodzielna" i nie dawała się nosić - brakowało mi wtedy naszej bliskości. (przeraża mnie fakt, że kiedyś będzie ważyła tyle, że nie dam rady targać jej w szmacie...)

zresztą mam nadzieję, że do niedzieli jej nie przejdzie - przynajmniej będzie spokojna na targach muszę tylko nauczyć się w końcu plecaczka bo czasami bym chciała herbatę wypić a nie wyobrażam sobie manewrów czajnikiem w zasięgu rączek Pyzy...

[Liv]

idealnie w temacie moja wczorajsza rozmowa w punkcie xero:
poszłam wyrobić wizytówki, facet sprawdza dane, czyta, że chusty i się pyta, czy to takie do noszenia, bo się właśnie z żoną zastanawiają nad zakupem... mają synka 7-miesięcznego, który nie daje się odłożyć, ciągle chce być przy mamie. a ze starszakiem w ogóle nie mieli takiego problemu
no i widzisz Wika? jesteś w o tyle lepszej sytuacji, że Ty chustę już masz

[anqa]

Powiedzcie mi, czy chusty rozpuszczają dziecko? Słyszałam, ze nie, ale coraz bardziej zaczynam myśleć,ze jest odwrotnie.
Moja Marta była bardzo spokojnym dzieckiem, zawsze był to mamincycek, ale ładnie zasypiała, była spokojna, uśmiechnieta, ja z dumą noszę ją w chuście i jakiś czas temu zaczął się problem. Płacze jak nie jest na rękach ( mozna powiedzieć, ze miałczy, co mnie do szału doprowadza), sama zasnąć nie może i jest masakra przed spaniem. cały czas chciałaby się nosić i nosić. Już nie mówię o tym, zeby ktoś inny ją brał na ręcę lub zostawał z nią kiedy ja wychodzę...jest ryk. Czuję się uwiązana i już mam coraz mniej cierpliwości, uspokaja sie momentalnie kiedy ją biorę na ręce. Wszyscy dookoła mówią, że to wina chusty, że tak się nauczyła, być przy mnie blisko i sama sobie nawarzyłam piwa. ja wciąż zaprzeczałam, ze nie, że to nie przez to, ale już sama w to nie wierzę. Starszej córki nie nosiłam w chuście i nigdy takich kłopotów z nią nie było (wiem, ze to tez kwestia charakteru, jest otwarta na ludzi, niczego się nie boi), ale to, co zaczęło sie dziać z martą martwi mnie, a ja juz jestem wykończona!!!
Jeśli to faktycznie z winy noszenia w chuście, to chyba gdybym to umiała przewidzieć, walnełabym chustą w cholerę. bo teraz nie mam życia!!!! A nie należę raczej do tych Mam, które wg Liedloff pragną non stop mieć dziecko uwieszone na sobie, nawet jak ida ( za przeproszeniem)srać. ja lubie mieć czasem troche oddechu i chwile dla siebie, choćby po to, by popisać na forum.
Czy Wy też tak miałście? Poratujcie, bo zniechęcę się do chust, zwłaszcza, że plecaki totalnie mi nie wychodzą

Niestety mam dokładnie to samo od ponad pół roku - i te same komentarze słyszę....i czasem już zaczynam wierzyć że to od chusty.,....ale potem myślę że ona po prostu taka jest taki ma charakter....widocznie więcej uwagi i ciepła niż Oliwia potrzebuje.....poza tym za jakiś niedługi czas wydorośleje a ja jeszcze będę tęsknić za tym 'uwiązaniem'