Nam pomogła zmiana wiązania z kieszonki na 2X, ale ryk przy wiązaniu jest straszny, trudno opanować chęć natychmiastowego uwolnienia dziecka z tego koszmaruJak Wy to znosicie dziewczyny i kiedy to wreszcie minie?
Po włożeniu rekordowe spanie to było 3 godziny, myślałam, ze mi ramiona odpadną
moja buczała (przy dociąganiu, potem było OK.) przez 5 tygodni, teraz jak widzi chustę to się cieszy
Życzę wytrwałości, najważniejsze że jak już jest dociagnięta/dociagnięty to jest zadwolona/zadowolony
i jak Wam idzie ?
Dalej buczy, tylko problem leży w innym miejscu - najwyraźniej kojarzę się jej wyłącznie z jadłodajnią, bo, zamotana, zaczyna szukać piersi, narzeka i jęczy, że nie ma, i gdzie pierś, gdzie moje mleko, gdzie mój smoczek - i w ryk. Próbuję cierpliwie, ale te krokodyle łzy Buczysławy są ponad moją wytrzymałość.
Dlaczego, dlaczego ewolucja zabrała nam sierść?!
a nie pomaga zabranie na spacer?Zamieszczone przez kofeina
Aga, mama Alii
Moje młode też buczało na początku. Nosiłam ją po 15 min, dłużej się nie dało. ale z czasem po miesiącu takich 15-minutówek przywyczaiła się i teraz jest taką fanką chusty, że sama układa rączki jak nalezy i grzecznie siedzi na plecach gdy motamy plecaczek. Myślę, że do wszystkiego tak i do chustowania trzeba dziecko przyzwycziać.
"Bądź śmiały, inny, niepraktyczny, broń sedna swojego zamierzenia i twórczej wizji przed asekurantami, czcicielami frazesu i niewolnikami pospolitości". Sir Cecil Beaton
[*]
Toteż ja próbuję przyzwyczaić
Na razie Ulka leży koło mnie, gada i brudzi pieluchę - nakarmię, przewinę i spróbujemy po raz kolejny.
Uparta ta moja córka, ale ja też jestem uparta
smoczek nie pomaga? może jak się nauczy, że może w chuście co najwyżej possać, a się nie naje, to potem po zabraniu smoka, jak już będzie spokojna łatwiej pójdzie? mój bez smoczka albo ryczy, albo ssie chustę, albo swoją rączkę... nie poddawaj się - pamiętaj że zawsze pozostaje awaryjnie nosidełko ;>
mama Mikroba, żona delfina
Michulec cycusiał 1 rok 3 miesiące i 2 tygodnie.
a ssanie chusty to akurat jest odruch kazdego prawie dziecka
Aga, mama Alii
Jesteśmy po debiucie spacerowym.
Postanowiłam ogłuchnąć na ryki protestu (z założeniem, że jeśli będą się przedłużały, wrócimy do domu, w końcu ma nam być przyjemnie). Wyszłyśmy - Ulka piszczy, ale tylko wtedy, gdy stoję. Potem znów staję i cisza, dziecko nie piszczy - dziecko śpi, jak anioł, kamień czy własny ojciec. Buczysława przespała całą moją wędrówkę po osiedlu i obudziła się dopiero po odłożeniu do łóżeczka.
Po tym spacerze widzę, jak arcyważne jest prawidłowe zawiązanie i dociągnięcie chusty. Niedociągana w trakcie spaceru, zaczęła opadać i od razu odbiło się to na moich plecach i ramionach.
Reakcje - arcypozytywne, co mnie bardzo ucieszyło.
Najlepszy jednak był mój mąż, który podsumował to moje wyjście: 'Ale potem pójdziesz z nią NA SPACER?'
Bo teraz to ja nie byłam na spacerze, tylko nie wiem, gdzie.
... a ja takie dziwne przysiady i kiwania odstawiam, mąż mówi, że trenuje na sucho przed nartami, hehe, albo po schodach przebieżka i mała się uspokaja. Moim zdaniem najważniejsze to próbować często, kilka razy w ciągu dnia, a maluszek się przyzwyczai... czego życzę.
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
