chustowanie a rozwój psychospołeczny dziecka

**Bonita** · 26-03-2010, 18:45

Dziś usłyszałam argument, że jeżeli noszę dziecko przyklejone do mnie, to ono widzi tylko mnie i reszta świata go nie interesuje. W dalszym ciągu wywodu "życzliwej obserwatorki" dowiedziałam się że przez noszenie w chuście popełniam błąd wychowawczy, bo moje dziecko nie będzie się rozwijało społecznie, nie będzie chciało bawić się z innymi dziećmi i będzie się bało obcych. I oczywiście pytania dlaczego nie używam spacerówki, bo to przecież takie wygodne (szczególnie jak się mieszka na 3 piętrze

...).
I teraz zastanawiam się ile w tym może być prawdy. Jakie doświadczenia z uspołecznianiem swoich dzieci mają mamy kilkulatków które były noszone w chuście? Czy naprawdę Waszym dzieciom naprawdę było tak trudno dostosowywać się do świata? Dajcie mi konkretne argumenty do tego typu rozmów (niestety do mojej rozmówczyni nie dociera że moja córka uśmiecha się do ludzi gdy stoimy w kolejce czy na przejściu dla pieszych...).

**sylvetta** · 26-03-2010, 18:55

Hmmmmmm.....troche to mało logiczne. W takim razie może dzieci pozbawione bliskosći mają łatwośc "dostosowania się do świata" i rozwoju społecznego...To dzieci z domów dziecka powinny być w takim razie mega - "Uspołecznione". bo przeciez ciagle z innymi dizecmi i matka im swiata nie przesłania.

Co do spacerówki to nie wiem....nie znam sie, bo nie mam.

A tak poważnie - to chyba dziecko chce poznawac świat własnie wtedy gdy czuje sie bezpieczne??? Czy nie????

**Liv** · 26-03-2010, 19:12

z posiadanej przeze mnie wiedzy teoretycznej i praktycznej, w tym obserwacji znanych mi chuściochów, wynika coś dokładnie odwrotnego, niż twierdzi Twoja rozmówczyni. dziecko uczy się przez obserwację, a w chuście ma więcej okazji do oglądania interakcji społecznych i świata w ogóle, niż z dna wózka. poza tym dzieci szybciej się uczą, gdy mają zapewnione poczucie bezpieczeństwa. wszystkie znane mi chuściochy bardzo szybko stały się samodzielne, są bardzo komunikatywne.
przykładem może być chociażby moja Zo, która wchodzi w interakcję z każdym pasażerem autobusu, gada po swojemu, gestykuluje, nie boi się ludzi, choć miała taką fazę, gdy była mniejsza, jakieś 7 miesięcy temu. nie byłam w stanie jej nawet odłożyć na chwilę w obcym miejscu, potrzebowała mnie i tyle. teraz to zupełnie co innego, bardzo często ludzie dziwią się, że ma dopiero 15 miesięcy, bo jest taka rezolutna. nawet personel medyczny w naszym ośrodku zdrowia twierdzi to samo. ja nie mam porównania, bo moje najbliższe dzieciate koleżanki też chustują i ich dzieci rozwijają się bardzo podobnie pod względem psychospołecznym.
i nie jest prawdą, że dziecko w chuście widzi tylko mamę. to znaczy, dopóki nie umie kręcić główką to nic więcej do szczęścia nie jest mu potrzebne, nadmiar bodźców nie jest dobry, maluch i tak doświadcza rzeczywistości innymi zmysłami, i to bardzo intensywnie. a gdy robi się ciekawy świata, rozgląda się na boki i może w każdej chwili wtulić się w mamę, gdy ma dość.

**buggins** · 26-03-2010, 19:17

dokładnie tak, jak powiedziała sylvetta, rodzic ma być taką bezpieczną bazą, z której dziecko wyrusza poznawać świat. przez noszenie dajesz dziecku poczucie bezpieczeństwa. ja od prawie 7miesięcy noszę moją Alię, ostatnio zaczęłam chodzić na zajęcia, w czasie których Alia zostaje na godzine w sali obok, z innymi dziećmi w podobnym wieku (ma 9miesięcy teraz). jest jedynym dzieckiem, które bez problemu i bez płaczu spędza ten czas. ja jestem oczywiście na każde zawołanie, ale ona lubi się bawić z innymi dziećmi, lubi oglądać i "doświadczać" innych ludzi - zaczyna zawsze z poziomu chusty.

**asia889** · 26-03-2010, 19:43

Zamieszczone przez sylvetta

To dzieci z domów dziecka powinny być w takim razie mega - "Uspołecznione". bo przeciez ciagle z innymi dizecmi i matka im swiata nie przesłania.

Dobre

.

A dzieci są bardzo różne jak różne ludzie mają charaktery. Jedne świata poza innymi dziećmi nie widzą, inne boją się obcych. Mam takie i takie

. To co się bało już wyrosło na rezolutnego chłopaka i już dawno nie boi się obcych. Mój chuścioch ma 1,5 roku i biega za obcymi dziećmi.

słoneczny_blask · 26-03-2010, 20:05

A mi się wydaje, że ze wszystkim można przegiąć - nawet z noszeniem. Jak dziecko będzie "non stopem" przywiązane do matki. Nie będzie się bawiło na macie i z innymi dziećmi, to nie ma jak rozwinąć się motorycznie i uspołeczniać. Matce w chuście łatwiej dać dziecku poczucie bliskości i pokazywać świat, ale łatwiej też chcieć "przedawkować" noszenie nieadekwatnie do wieku i pomylić swoje potrzeby z potrzebami dziecka. Myślę, że "podążająca za potrzebami dziecka" matka słuchająca własnego instynktu nie ma szans zrobić dziecku krzywdy noszeniem.

**paskowka** · 26-03-2010, 20:13

No cóż, ja juz wiele razy spotkałam się z przeciwna opinią. Bliskość matki sprzyja poczuciu własnej wartości i powoduje, że dziecko jest pewniejsze siebie w dorosłym życiu.
Oczywiście, że ze wszystkim można przesadzić, a właściwie - nie powinno się przesadzać z niczym, równiez noszeniem w chuście. Ale nie bardzo wiem dlaczego wożenie w wózku ma lepiej społecznie rozwijać dziecko niż noszenie w chuście?

**asia889** · 26-03-2010, 20:20

Zamieszczone przez słoneczny_blask

Jak dziecko będzie "non stopem" przywiązane do matki. Nie będzie się bawiło na macie i z innymi dziećmi, to nie ma jak rozwinąć się motorycznie i uspołeczniać.

Podobno afrykańskie niemowlęta tak są "wychowywane". Nie zauważyłam żeby pod względem motorycznym odbiegali od innych nacji. Społecznie też chyba są ok.

**jadwigienka** · 26-03-2010, 20:45

i na szczęście trudno jest przywiązać do siebie dziecko na siłę. Jak ma dość noszenia to się samo wyrywa do poznawania świata na własną rękę/nogę, Mój ma raptem 6 miesięcy a go roznosi i chciałby w każdą szczelinę zajrzeć i nie ma siły żeby go w chuście nosić non stop, bo jak go nie wyjmę to gotów sam wyskoczyć. Trudno mi sobie wyobrazić matkę, która byłaby w stanie swoje potrzeby pomylić z potrzebami dziecka w tej kwestii. ale może po prostu moje dziecko jest takie "czytelne"

**JoShiMa** · 26-03-2010, 21:25