Zderzenie z rzeczywistością

[aniuki]

aggie

Jak urodzilam mojego wczesniaka, to pierwszy miesiac zycia spedzil na mnie jak maly kangurek

suuper na pewno miało to ogromny wpływ na jego rozwój
ale czy byłas przez ten z nim w szpitalu czy w domu. bo jeśli w szpitalu pozwolili na kangurowanie to znaczy ze albo bardzo nowoczesny szpital albo stan dziecka był na tyle dobry że nie budziło to wątpliwości lekarzy

[aggie]

aggie

Jak urodzilam mojego wczesniaka, to pierwszy miesiac zycia spedzil na mnie jak maly kangurek

suuper na pewno miało to ogromny wpływ na jego rozwój
ale czy byłas przez ten z nim w szpitalu czy w domu. bo jeśli w szpitalu pozwolili na kangurowanie to znaczy ze albo bardzo nowoczesny szpital albo stan dziecka był na tyle dobry że nie budziło to wątpliwości lekarzy

W domu, ale w IMiD kanguruja tez dzieci mniejsze od mojego dziecia. On byl w dobrym stanie i tylko 1mc przed terminem, ale wg neurologa kangurowanie dalo mu bardzo duzo.

[grimma]

nizej jest wszystko

[grimma]

lubie Tracy Hogg. wiele z jej rad zastosowalam z powodzeniem
ale to co pisze o potrzebie bliskosci (a wlasciwie to czego nie pisze) budzi we mnie sprzeciw:
"Nie uzależniajmy dziecka od ułatwień. Przez „ułatwienie” rozumiem każde
urządzenie, przedmiot lub działania, które po usunięciu wywołuje u niemowlęcia dyskomfort
i niezadowolenie. Nie możemy oczekiwać opanowania umiejętności zasypiania, jeśli
równocześnie przyzwyczajamy dziecko do tego, że klatka piersiowa ojca, półgodzinne
noszenie na rękach lub pierś matki pojawiają się zawsze, gdy trzeba się uspokoić."

Konsekwencja

„Moje dziecko lubi być cały czas trzymane na rękach”

Prawdopodobne podłoże
Matka (lub opiekunka), lubiła dziecko nosić... na początku.
Teraz jest do tego przyzwyczajone, a matka dojrzała do normalnego życia.

Co trzeba zrobić
Kiedy dziecko płacze, bierzemy je na ręce i uspokajamy, a następnie kładziemy, gdy tylko przestało płakać. Mówimy: - „Jestem tutaj; nie odchodzę”. Nie trzymamy dziecka na rękach dłużej, niż ono tego potrzebuje.

to ostatnie zdanie - nie trzymamy dluzej niz potrzebuje jest zagadkowe...

[serafinka]

ja małego nosiłam prawie cały czas- taka miałam potrzebę!!!! trochę patrzyli na mnie jak na wariatkę ale potem przeczytałam CC i tak było napisane ze tak da się zrobić - u nas prawie się dało bo odkładaŁAM GO NA ŁÓŻKO JAK SPAŁ ale większość czasu był na raczkach lub w chuście- bardzo cierpiałam w samochodzie jak musial jeździć w foteliku

[andziulindzia]

Rodziłam w szpitalu, który porównywany jest do fabryki, ale tam położne zachęcały do brania dzieci do łóżka, karmienia piersią. Dzieci w łóżeczkach miały znaleźć się jedynie na czas porannego badania przez pediatrę. Był tez w tym czasie na oddziale maluszek, którego matka oddała. Pielegniarki nosiły go i przytulały na zmianę, leżał w łóżeczku tylko gdy miały dużo pracy. Wiem, bo miałam pokój naprzeciw dyżurki.

Noszę swoje dzieci i przytulam, ale moje dziewczynki od maleńkosci zasypiały same w łóżeczkach. Nie przesypiały w swoich łóżeczkach całej nocy (nadal nie przesypiają ) jednak lubię miec wieczór tylko dla siebie i męża. Moje dziewczynki potrafią same się bawić, często kładłam je na kocu i wlokłam za sobą po mieszkaniu ale nie zabawiałam non stop. Stosowałam technikę Tracy Hogg (nie wiedziałam że ona to doradza, sama sobie wymyśliłam), o której pisze grimma: "Kiedy dziecko płacze, bierzemy je na ręce i uspokajamy, a następnie kładziemy, gdy tylko przestało płakać. Mówimy: - „Jestem tutaj; nie odchodzę”. Nie trzymamy dziecka na rękach dłużej, niż ono tego potrzebuje." A trzymanie na rękach tyle ile dziecko potrzebuje to po prostu odkładanie wtedy gdy dziecko nam na to pozwoli.

Andzia

[grimma]

bo rady Tracy Hogg sa bardzo dobre.
z tym ze wogle nie akcentuje potrzeby bliskosci u dziecka i u matki.
a przytoczone przeze mnie zdania wyrwane z calosciowego kontekstu (bardzo czesto to widze na forach) sa dosc mi obce...

[pinaska]

Może trochę , ale dobrze oddaje podejście niektórych rodziców
http://wyborcza.pl/1,81388,5211524,List ... odnia.html

[alawuwu]

Podoba mi się ten list, aczkolwiek smutny

[pinaska]

Trafne jest zwłaszcza to ostatnie zdanie:
"Najbardziej wartościową rzeczą, jaką można dać dziecku, są korzenie i skrzydła, powiedział kiedyś ktoś, ale żeby to dać, trzeba najpierw to mieć, bo tego, niestety, kupić się nie da."

[wanderluster]

Wydaje mi się, że wiele ostatnich rad co do wychowania dzieci (np. Tracy Hogg) budzi kontrowersje głównie z powodu terminologii, jaką się stosuje i określeniu, "zdiagnozowaniu" potrzeb dziecka.

"Nie karm na żądanie" nie musi oznaczać "zostaw dziecko głodne". Czasem rodzice myślą, że dziecko płacze, więc jest głodne. Chyba każda mama karmiąca usłyszała, że może ma za mało pokarmu, bo dziecko płacze = głodne. A to wcale nie tak...

Więc myślę, że w większości rad chodzi o lepsze zrozumienie sygnałów wysyłanych przez dziecko. Nie zawsze interpretacje są słuszne. Dziecko w łóżeczku może płakać, bo jest zdezorientowane, nie wie o co chodzi, skoro zwykle tam nie zasypia, a niekoniecznie potrzebuje bliskości. Dziecko zmęczone, a zasypywane bodźcami, też się męczy i płacze, a nie znaczy to, że jest głodne.

[La Loba]

Pewnie chodzi jej o to, zeby nie taktowac piersi jak smoczka (a ja mojemu troche pozwalam ).

A co do listu do redakcji - to przejaskrawiony obraz. Wiele mam siedzi w domu na urlopach, coraz czesciej tez tatowie zostaj w domu z dziecmi. Taka rodzina jak opisana w liście to margines.

[hanti]

hmm obawiam się ze ten list do redakcji ukazuje obraz wielu rodzin przeszłam przez fora rówieśnicze kiedy byłam w ciąży, ale kiedy rodziły się dzieci dość szybko uciekałam...bo co miałam napisać na wcale nie rzadkie posty że mama wyjeżdża zostawiając w domu z babcią niemowlę, bo przecież ono i tak zapomni, a ona MUSI odpocząć (w podtekście od dziecka )

[aggie]

hmm obawiam się ze ten list do redakcji ukazuje obraz wielu rodzin przeszłam przez fora rówieśnicze kiedy byłam w ciąży, ale kiedy rodziły się dzieci dość szybko uciekałam...bo co miałam napisać na wcale nie rzadkie posty że mama wyjeżdża zostawiając w domu z babcią niemowlę, bo przecież ono i tak zapomni, a ona MUSI odpocząć (w podtekście od dziecka )

No wlasnie, ja tej mody nie rozumiem

[wanderluster]

A ja mam wrażenie, że ten list napisał ktoś, kto dzieci nie ma i zna sprawy wychowania z czasopism typu "Twoj styl" albo programów telewizyjnych. Na dodatek to osoba, która mieszka w Warszawie, albo innym dużym mieście. Ten pierwszy akapit szczególnie mi działa na wyobraźnię - pęd do pieniędzy za wszelką cenę (a nie na konkretne potrzeby), oraz "prędziutko urodzić, najlepiej bezboleśnie i żeby brzuch się wklęsnął też szybciutko, bo za chwilę już lecę do pracy, do moich koleżanek, i będę paradować w kostiumiku i na obcasikach, więc nie powinno być widać, że rodziłam." - ja uważam, że to styl życia Warszawy i może kilku innych dużych miast. Dla mnie ten list jest zupełnie niereprezentatywny.

[hanti]

a ja myślę że miejsce zamieszkania nijak się do tego ma :/ mieszkam w Warszawie od 27 lat moja rodzina od kilku pokoleń i t podsumowanie jest dla mnie "nieco " obraźliwe

[petisu]

Mocny ten list, trochę przerysowany, ale coś w tym jest.

Tracy Hogg nie lubię. Po przeczytaniu tej książki jako młoda, zieloniutka mama bez najmniejszego doświadczenia z dziecmi (w żadnym wieku) ciężko na powrót zaufac swojemu instynktowi i złapac jako-takie przekonanie, że się wie co się robi.

[natala]

Pewnie chodzi jej o to, zeby nie taktowac piersi jak smoczka (a ja mojemu troche pozwalam ).

moj dziec traktuje piersi jak smoczek i ja nie widze w tym nic dziwnego, szczerze mowiac... dla dziecka (zwlaszcza noworodka) ssanie to nie tylko zaspakajanie glodu, ale tez potrzeby bezpieczenstwa (jak mame mam w buzi to ona sobie beze mnie nigdzie nie pojdzie przeciez ), bliskosci, ciepla... usypiam tez na cycu - mlody wlasnie pociagnal i spi

[La Loba]

OT
Ja tez Warszawianka z prapradziada i tez nie lubię jak się Warszawę pomawia w ten sposób.

[grimma]

OT
Ja tez Warszawianka z prapradziada i tez nie lubię jak się Warszawę pomawia w ten sposób.

tez jestem z dziadapradziada Warszawianka, i powiem tak: tak reszta Polski widzi nasze zycie