Dla mnie "Martynka i kucyk" okazała się kitem. Piękne ilustracje, ale teksty momentami co najmniej dziwne. Kiedy czytałam ją dzieciom, zmieniałam tekst albo pomijałam niektóre fragmenty. Potem dzieci starciły zainteresowanie, więc książka zniknęła i już nie wróci.
Dla mnie Martynka cala seria to kit, nie moge patrzec na te przeslodkie ilustracje. Odrzuca mnie na kilometrZamieszczone przez qqrq5
[*] i
Ignaś 07.04.2008 Staś 07.05.2013
Pisze z telefonu wiec czasami brakuje mi polskich liter
ilustrator Martynki mial chyba sklonnosci pedofilskie, dzieci albo sa pokazywane z 'perspektywy krocza', albo dziewczynki jak male lolitki, albo inne 'kwiatki' typu nagie posagi dzieci na fontannach w tle... niestety czesc ilustacji wcielo, ale sporo jest w tym watku http://www.chusty.info/forum/showthr...=1#post2565613
natala mama Franka (29.11.2007), Wojtka (06.08.2010) i Szymka (07.07.2016). doradca po kursie podstawowym DieTrageschule®
Never try to help someone unless they are ready to be helped Jeff Foster
Tragedia z tą Martynką. Mnie się te ilustracje kojarzą z okładkami Harlequinów, które hurtem zalegały przy wejściu do mojej lokalnej biblioteki. I tym oto sposobem straciłam zaufanie do inicjatywy "Cała Polska czyta dzieciom", bo seria o Martynce wylądowała na złotej liście książek dla dzieci do lat 4, obok Franklina i Misia Uszatka... Brrrr.
A ja mam nowy kit. Tym razem to kwestia wydania, bo sama książeczka jest rewelacyjna. Chodzi mi o tę nową serię kartonówek Tulleta dla najmłodszych. Są dość kiepsko wydane, ten karton jest jakby gruboziarnisty i gorzej trzyma się go farba niż np. w zakamarkowej serii Tidholm, a do tego jest dość podatny na zniszczenia. No i po dosłownie paru dniach zupełnie kulturalnego użytkowania naddarł się grzbiet. W takim tempie niedługo zostaną wióry. Bu.
Dla mnie kitem jest miasteczko Mamoko. Dziwne są te ilustracje, takie niepokojące. Te zwierzątka wcale nie wyglądają jak zwierzątka i jak mam wytłumaczyć dziecku że to jest konik, jak on wcale do konia nie jest podobny.
Jak dla mnie stylistyka Mamoko też jest jakaś taka no hm, niepokojąca ale mojemu podchodzi. I też nie zawsze identyfikuje np. konia jako konia ale mnie wszystko jedno, może go nazywać nosorożcem, ważne, że jest zabawa z tego
24.08.2015 M.16.06.2013 F.
A ja Mamoko uwielbiam i kupuję dla siebieAle fakt, mało dzieciowe jest i moja córa średnio się interesuje (nad Czereśniową potrafi ślęczeć pół godziny). Ale ze zwierzakami nie jest źle, Młoda bez pudła rozpoznaje wszystkie "kiiiciii" (to ulubiona książeczkowa zabawa jest - przejrzeć książkę w poszukiwaniu wszelkich kotopodobnych
a może "konik" niekoniecznie jest konikiem?my nazywamy czasem postacie jak na ściądze na okładce, czasem "chłopiec"; i bardzo lubimy
F będzie miał 2 lata za 1,5 miesiąca, a mamoko "czytamy" już jakieś pół roku... czereśniową kupiłam jedną i jeszcze nie mam porównania - jakoś mnie te obrazki nie zachwyciły i jeszcze F jej nie widział...Bo to chyba kwestia wieku jest. Czereśniowa dla młodszych, a Mamoko dla starszych (i tych już całkiem dużych)
mieliśmy już wszystkie mamoko i w sumie tylko 3000 mi nie podeszło, Kubie też średnio, oddał do biblioteki bez żalu (wyjątkowo).
Czereśniowa noc jak dla mnie za uboga za to jesień cudna, IMO najlepsza.
Jakub -16 września 2013 Antonina- 16 marca 2018
u nas już miesiąc rzucania Już jadę i jest ok
Ilustracje to rzeczywiście kwestia gustu chociaż jak dla mnie nie ma problemu z rysowaniem gołych dzieci. Jest sztuka i posążki z nagimi dorosłymi, dlaczego dzieci są jakieś inne? Szczególnie, ze dzieci nie mają poczucia wstydu do pewnego wieku i to, ze widać majtki czasem jest normalne. Raczej te pruderyjne pozy niektórych dziewczynek w książeczkach mnie wkurzają. Że wręcz trzeba czekać aż chłopiec w spodniach nas uratuje bo dziewczynka w spódniczce jest taka bezradna i w ogóle. W jeszcze starszych książkach, kiedy było modne noszenie mega króciutkich spódniczek przez dziewczynki, majtki i galotki były wszędobylskie(popatrzcie na stare zdjecia i dziewczynki an trzepaku. W spódnicach). Tyle, ze tu autor rysuje o wiele realistyczniej. Myślę, że już większy problem jest odnośnie tych "nierealistycznych standardów piękna" jeśli chodzi o martynkowe postacie. Bo rzeczywiście to takie dzieci wersja PinUp czy właśnie lolitki
Żeby nie było... też uważam, ze ilustrator przegina z tymi majtkami.
PS: Z tego co wiem to jest też książeczka francuska. Francuzi mają/mięli jakiegoś fioła co na punkcie dziecięcych/ dziewczęcych majteczek. Oglądałam starszy SERIAL. Dziewczynka na początku każdego odcinka w króciutkiej spódniczce przerzucała nogi przez barierkę poręczy i z piękne odsłoniętymi majteczkami na dziecięcej pupie(krocze też odsłonięte), na brzuchu zjeżdżała po poręczy schodów na dół. Byłam zdruzgotana. Od tamtego momentu jeśli tylko widzę, ze coś jest francuskie to wpierw dokładnie przeglądam/ oglądam w celu weryfikacji treści. Familijny serial... do dziś nie mogę w to uwierzyć...
Dokładnie, też na to zwróciliśmy uwagę. Ciągle majtki na wierzchu i wypięte tyłki :/ Ale styl ilustracji bardzo mi się podoba mimo wszystko
A. VI 2014
Ja mam tak z większoscią Martynek, ilustracje piękne ale tekst zgrzyta i taki zamulający dla mnie.
Jeśli chodzi o pierdołkę to jak uważam się za osobę dość liberalną to nie czytam dziecku wszystkiego
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
