Mei tai zimą, z przodu czy na plechac?

[gata]

I kolejny raz na plecach nie wyszło. Tym razem postanowiłam go ubrać ciepło i zawiązać na kurtkę. W domu mamy bardzo ciepło, jak się ubraliśmy to się zaczął wrzask bo już mu było za gorąco a tu jeszcze wiązanie przed nami, spocił się a ja z nim, w nosidle wyginał się we wszystkie strony więc nie mogłam go usadzić wygodnie, przez co tym bardziej wrzeszczał i w końcu poddałam się... nie wiem jak to robić, wiążąc na przodzie już mam wyczucie i mogę to robić np na dworze żeby było mu chłodniej, a z tyłem brakuje mi wprawy i wyczucia i potrzebuję lustra i skupienia, a lustro jest w domu gdzie mimo skręconych grzejników jest koszmarnie gorąco... boooshhhh
Jak idziemy w kurtce wspólnej to biorę go tak jak chodzi po domu, zarzucam na siebie kurtkę ale zapinam ją na nim dopiero na dole przed drzwiami wychodzącymi na zewnątrz, bo klatka też jest bardzo ciepła. Wiązanie na tyle "na ślepo" wychodzi mi jak mały jest lekko ubrany, tak po domowemu, bo jak ma grubsze spodnie i kurtkę i jeszcze do tego się wierci to nie mogę ogarnąć...
Nie daje mi spokoju, że to noszenie na tyle mi nie wychodzi :\

Co do tego obijania się nóżek o uda to myślałam że chodzi o to, że jak wiążę młodego pod kurtką to jego nóżki mi przeszkadzają jak idę szybko bo przez kurtkę ściśle przylegają do mojego ciała. Jak wiążę go na zewnątrz kurtki to majta sobie nogami i wtedy mi to nie przeszkadza.

[panthera]

na pocieszenie powiem ci że ja z tyłu na kurtkę nie potrafiłam w niczym zawiązać żeby było ok. kurtka śliska kombinezon dziecka tez - zawsze coś się poluzowało albo młody przekrzywił. jedynie nosidło klamrowe daje radę. i to najlepiej już ustawione na mnie i dziecko wcześniej i po założeniu tylko drobne korekty dociągnięcia.
no i jeszcze z moich doświadczeń- żeby nawet w nosidle było ok to moja kurtka i kombinezon dziecka muszą być mięciutkie. na sztywny płaszcz tez nie pójdzie.

[gata]

To naprawdę pocieszające że nie tylko mnie to nie wychodzi
Postanowiłam póki co odpuścić tył żeby młody się nie zraził całkiem. Któregoś pięknego słonecznego i śnieżnego dnia weekendowego z pomocą męża wtarabanimy go na tył pod kurtkę i zobaczymy wtedy czy mu się spodoba. Widzę że na siłę i na szybko nic z tego nie wychodzi, a tylko płaczu dużo.

[gata]

Udało się! Widać nie bez znaczenia jest to że skończył mi się w końcu okres i nerwy przestały byś skołatane bez problemu wsadziłam dziś małego na plecy, śmiał się cały czas, mąż pomógł mi na dole zapiąć kurtkę i na spacerek! Świeciło słońce, a nam było super wygodnie.
Ale widzę że to na razie patent na spacery w obstawie. Raz że potrzebuję pomocy w zapięciu naszej wspólnej kurtki a dwa, że łobuz się zgrzał trochę już na koniec spaceru i postanowił się schłodzić wyciągając rączki na zewnątrz! A był w krótkim rękawku :] Sama bym mu ich nie schowała z powrotem, bo i jak?
Ale cieszę się ogromnie że pierwsze próby za mną, nawet fotkę nam tatulo strzelił