Wersja do druku
Nie wiem dlaczego, ale czuję iracjonalny chyba lęk przed jeżdżeniem tramwajem lub autobusem z małą w chuście. Tak jakos mi sie ubzdurało w głowie że w gondoli wózka to jakos tak bezpieczniejsza jest ?? :? no sama nie wiem co o tym myśleć. Wy jeździcie ze swoimi pociechami komunikacją miejską?? Ciekawa jestem czy Wam ludzie miejsce ustępują, mi nawet jak byłam w 9 mcu ciazy rzadko sie zdarzało żeby ktoś mój brzuch zauważał.
Ja jeżdżę i zawsze mi ustępują, ale w ciąży też mi wszyscy ustępowali, za to na poczcie zawsze swoje odstać muszę.
Ja, owszem - czasami jeżdżę. Zawsze jednak siadam. W ciąży też rzadko kto ustępował mi miejsca ale jak jestem z Kają w chuście, nosidle - nie zdarzyło mi się abym musiała stać :D
oczywiście że jeżdżę komunikacją miejską. Dużo wygodniej i łatwiej niż z wózkiem.
I tak myślę, że w chuście dziecko mniej narażone na łapska obcych.
Miejsca ustępują zazwyczaj... nawet jak mam Kubę na plecach to chętniej :lol:
Jak miałam tylko Zuze to jeździłam, owszem. Nie cierpię wózków :)
Jeżdżę autobusami ale jak za każdym razem wsiadam to modlę się żeby dojechać bezpiecznie. Bardzo się boję że przy jakiejś nawet drobnej stłuczce może stać się coś złego. Ja jak byłam mała jechałam autobusem który miał stłuczkę. Stałam w przejściu blisko kierowcy i cała przednia szyba w kawałeczkach wylądowała na mnie. To jest chyba moje najwcześniejsze wspomnienie z dzieciństwa.
My też jeździmy bo jest dużo wygodniej, no i miejsce siedzące jest ;)
jeździmy baardzo dużo :)
z dwójką dzieci, z jednym.. tylko z chustą. wózek + komunikacja miejska to dla mnie koszmar..
ludzie zazwyczaj ustępują ale ja.. z tych co wolą postać.. zwłaszcza jak dzieć zaśnie :)
Dzięki dziewczyny, mam zamiar się przełamać w czwartek żeby pojechać na spotkanie do 100p :D
A ja bałabym sie stać z dzieckiem bo kierowcy jeżdżą jakby wozili worki kartofli a nie ludzi...
a sama się nie boisz ze sobą jeździć :)?? mnie się ongiś zdażało..ale..Cytat:
Zamieszczone przez Ilonsa
ja już się przyzwyczaiłam :)
w czasach liceum robiliśmy sobie nawet tzw. surfing autobusowy - trzeba było jak najdłużej ustać bez trzymania sie poręczy w pędzącym autobuysie pospiesznym na trasie Łazienkowskiej ;)
było wesoło - ale może to sprawiło, że nigdy nie zdażyło mi się upaśc ani przewrócić w komunikacji miejskiej ;)
Jak narazie uroki komunikacji miejskiej mnie ominęly.Nogi albo auto.
Ja się zastanawiam, czy jechać z chustą i dzieckiem, które lubi chustowanie, ale głównie w ruchu? Jak się nie ruszam, to dzieć skory do płaczu...
A i owszem jeżdżę, jak jestem w wielkim mieście. Jakoś nie mam żadnych obiekcji, a wręcz czuję się pewniej z chustą niż z wózkiem. Ostatnio Maciek spał i wolałam postać, to kilka osób mnie zaczepiało żebym usiadła. Ogólnie miłe to było.
ja tez jezdze, ale mam to szczescie, ze u nas w metrze prawie zawsze sa wolne miejsca
nie siadam z malym przodem do kierunku jazdy jezeli mam go z przodu zawiazanego - wystarczyloby, ze metro lub autobus mocno by zahamowal, to rozgniotlabym maluszka swoim ciezarem o siedzenie przed nami
jak nie ma wolnego siedzenia tylem do kierunku jazdy, to wole stac tylem, najchetniej o cos oparta
Jeżdżę tylko komunikacją miejską. Z Frankiem w chuście, ale jeżeli wybieramy się w większym składzie to z wózkiem - naszym podwójnym "mercedesem" :D
jeżdżę bardzo często.
siedzę zawsze. jeśli miejsce dla matki z dzieckiem jest zajęte przez starszą osobę lub inną mamę, to zawsze proszę kogoś o ustąpienie miejsca.
czasem coś mrukną, głupio się spojrzą ale jeszcze nikt nie odmówił. wyżej sobie cenię bezpieczeństwo dziecka niż cudze fochy.
jeśli dzieć z przodu to siedzę(siedziałam;-) tyłem do kierunku jazdy
jak dzieć na plecach, to przodem.
nie stoję nigdy.
Może ja nie upadnę, może się czegoś chwycę ale 120kilogramowy facet za mną niekoniecznie...
wcześniej się nie bałam ale jak w ciązy kilka razy poleciałam prawie na brzuch to jakiś lęk mi sie włączył. A z Hanią to inna historia, boję się że mogłoby się jej coś stać. Jak jechałam z nią kiedyś autobusem i przestraszyła się motoru to wolałam z nią wracac na piechotę niż trzymać na ręku (byłam wtedy z wózkiem a nie z chustą)- od pks marymont na chomiczówke...Cytat:
Zamieszczone przez Aga
Jeżdżę praktycznie tylko komunikacja miejską, bo nie mamy samochodu. Traktuję to jako cos najzupełniej oczywistego. Zawsze siadam z dzieckiem, gdy nie ma wolnych miejsc proszę o ustąpienie
Andzia
a wiecie co.. ja się panicznie bałam jeździć z dzieckiem autobusem .. z wózkiem.. zwłascza z gondolą.. bałam się że przy gwałtownym hamowaniu mi dziecko wypadnie :?
[quote="Aga"]a wiecie co.. ja się panicznie bałam jeździć z dzieckiem autobusem .. z wózkiem.. zwłascza z gondolą.. bałam się że przy gwałtownym hamowaniu mi dziecko wypadnie :?[/quote
ja bardziej się boję, że ktoś mi na wózek z dzieckiem poleci...
ja tez... kiedys jechalam autobusem, maly jeszcze w gondoli i jakas kobitka zaczela leciec, bo sie nie trzymala i chwycila sie za raczke wozka. gdyby nie to, ze trzymalam go noga (angielscy kierowcy tez jezdza jak wariaci) to bylaby poleciala razem z wozkiem :(Cytat:
Zamieszczone przez Ilonsa
wole w chuscie. nie zawsze ustepuja miejaca (w ciazy na okraglo jezdzilam stojac, w Anglii niestety nie ma zwyczaju ustepowania), czasem same starsze osoby siedza, wiec nawet nie ma kogo poprosic. jezdze codziennie, bo nie mamy samochodu - na ogol autobusem, czasem metrem...
ja jezdze jezdzilam i nie mam lekow kominikacyjnych
mam inne :ninja:
nie za często jeżdżę, ale z chusta właśnie, z wózkiem , chyba bym sie nie odważyła
jak trzeba, to jezdze. miejsce zawsze ustepuja i choc mam straszna chorobe lokomycyjna i kiedy jezdze sama zawsze stoje (tak latwiej znosze jazde), z malym zawsze siadam. w anglii, w polsce, na szczescie wszyscy ustepuja miejsca, choc nie mialabym obiekcji, aby poprosic o miejsce
ja również na stojąco, zawsze ktoś chce mnie posadzić, ale jak siadam, dzieć mi się budzi i płacze, a ostatnio marudny ( czyżby zęby??)Cytat:
Zamieszczone przez Aga
Wolę się mocno trzymać i trochę kołysać :)
Mam to samo :)Cytat:
Zamieszczone przez Aga
Poza tym jak Ania była noworodkiem nie mogłam znieść wożenia jej w gondoli na spacer, jak widziałam jak ją po tej gondoli telepie na wszystkie strony to mnie coś trafiało... W życiu bym nie wsiadła z nią w gondoli do autobusu.
Teraz luzik, bo urosła, ciężka jest i wypełnia wózek dośc dokłanie ;)
a mi już miejsca w wózku brakuje 8)) więc nie mam problemu :lol:
Karolka z Kinią będą w wózku, a Kamilka w chuście :) dziś nasz autobusowy debiut bo chłop w pracy a ja do przychodni muszę podjechać :)
8))
ja tak jak grimma :)Cytat:
Zamieszczone przez grimma
dla mnie jazda z dzieckiem w chuście/MT autobusem/metrem/tramwajem to oczywista oczywistość i żadnych lęków nie odczuwam
zazwyczaj siadam, zazwyczaj jak miejsc brak ktoś ustępuje
ja też jeżdżę. I zawsze siadam (tyłem do kierunku jazdy, bo Pysia w 2x na brzuchu) - na samą myśl o tym, że mogłabym na nią upaść w razie stłuczki robi mi się zimno... A z wózkiem do autobusu wybrałam się raz. I dziękuję za następne :roll:
Jak miejsce dla mamy z dzieckiem jest zajęte, to proszę o ustąpienie (chociaż często ludzie ustępują sami), chyba, że siedzi starsza osoba, wtedy proszę kogoś innego - lub proszę o zamienienie się miejscami, żebym tyłem do kierunku jazdy siedziała.
A czasem zdarza mi się, że ktoś proponuje miejsce z drugiej strony autobusu, żeby małej słońce na buźkę nie świeciło. Generalnie - spotykam się z bardzo dużą dozą uprzejmości i uczynności.
Ja też jeżdżę z Frankiem. Co prawda rzadko, bo w sumie to zmotoryzowana jestem, ale jak blisko, to wolę go na brzuchu targać niż mi ma dzieć wyć w foteliku w czasie jak szukam miejsca do zaparkowania :wink:
a my z młodą będziemy 10go listopada pierwszy raz jechały tramwajem na spotkanie albo do domu potem. w jedną stronę mam podwózkę na szczęście.
u nas nie ustępują,nie patrzą nawet żebym czasem nie wybłagała wzrokiem,a ja gdzieś to mam,bo moja w ruchu śpi,a jak się zatrzymuję bez ruchu to się potrafi obudzić. (trudno jednak mówić o bez ruchu w tramwaju na naszych łódzkich drogach :D)
trasa trwa 10minut. Zobaczymy.. ;)
Kiedy wątek był zakładany, czekał mnie komunikacyjny debiut.
Teraz jeżdżę z własnej nieprzymuszonej woli conajmniej dwa razy w tygodniu na trasie, która trwa 30-40 minut. I nie ma jak rutyna :) Marcel w chuście zasypiał tylko w ruchu, ale teraz i w autobusie mu się często zdarza, zwłaszcza kiedy wracamy i ma wiele wrażeń za sobą.
Jednak oczywiście dużo bardziej lubię jazdę samochodem (już bez chusty :) ) Dziecię spokojniejsze i króce trwa jazda. I sama podróż dużo bardziej przewidywalna.
Ja w końcu wtedy do 100p nie dotarłam, ale jakis czas temu poszłam na miasto z koleżanka w poszukiwaniu sukienki ślubnej dla niej. Ijechałyśmy i tramwajem i autobusem...Lenka była spokojna, grzeczna i potem zasnęła. Aczkolwiek wszyscy sie na mnie gapili....i niektórzy z wyrzutem...ale mam to gdzieś. Teraz już częściej jeździmy komunikacją miejscą, zaczynam sie przyzwyczajać.
jeżdzę często komunikacją miejską
siadam zawsze, jak nie ma wolnych miejsc, to proszę o ustąpienie (zazwyczaj sami się zrywają, gdy tylko na kogos popatrzę :mrgreen: )
i o ile Krzysiek nie śpi, zawsze go wyjmuję (z nosidła na plecach i kółkowej na biodrze) i sadzam sobie na kolanach - mniej się kręci, siedzi spokojnie, ogladamy sobie ludzi i widoki za oknem wraz ze wskazywaniem palcem "coto" :)
jakbym go zostawiła w bezruchu w chuście, toby się boczył i wyrywał :)
ja miałam bardzo duże obawy przed naszą pierwszą podróżą autobusem ale okazało się, że jest super! Teraz nie wyobrażam sobie jak ja mogłam z wózkiem pchać się do autobusów!
Ja ostatnio zaliczyłam pierwszą podróż autobusem, i jak słowo daję, ledwie stopę w środku postawiłam, to mi młodego zmacała moherowa babcia :shock: Normalnie autobusy są groźne! :wink: :lol: Akcja wyglądała tak: wchodzę do autobusu z młodym słodko śpiącym w elastyku, ino mu głowina w czapie wystaje spod mojego płaszcza. Ja wzrok sokoli wypatrujący jakiego miejsca siedzącego, a tu babcia przy drzwiach siedząca myk! I łapsko młodemu na wspomnianą czapę kładzie z okrzykiem zachwytu "Ach jaka śliczna PANIENKA!" :shock: :twisted: No żesz kurczę, normalnie żałuje, że jej nie powiedziałam, że ja panienką to już dawno nie jestem, a ON tym bardziej, a w ogóle to gdzie z rękami bez pytania, ale byłam tak skupiona na tym miejscu siedzącym (bo autobus miał krętą trasę i bałam się stać), że pełny szlag trafił mnie dopiero jak usiadłam, niestety pół autobusu dalej... A z wózkiem jeździłam tramwajem i jakoś nikt mi się z łapami do dziecka nie pchał.
Temat o mnie,kobiety :lool:
ja niestety od początku pazdziernika wróciłam do pracy. Caly problem polega na tym, ze zatrudnienie niani do dwóch dzieciaków to dla mnie wydatek większy niz zarabiam, zatem odpuściłam temat, Buł ktos kto mial przyjezdzac i w czynie społecznym dziecmi sie zajać, jednak nie wypalilo i moja mama, biedaczka, prócz siostrzenicy mej, starszej trzy miesiace od mego Wojtusia, postanowiła zajać się tez moimi dwoma maluchami. Ogólnie zaczyna juz zdradzac oznaki utraty zmysłów, ale ja nie o tym chcialam :lol:
przerazal mnie fakt codziennego odbierania dzieci od rodzicow i jazdy do domu autobusem z dwójką. I tu dziekowałam Bogu za chustę i Aprilkę, która mnie zaraziła kilka miesiecy wczesniej chustomanią :mrgreen: Nie powiem, przewóz torby z zakupami i rzeczami dzieci, Biszkopta luzem i Czarodzieja zamotanego, w eleganckim stroju i pantoflach na obcasie (wymaga takiego stroju moja praca) nie wprawiał mnie w zachwyt, ale udało się!!!w sumie codziennie jeżdze zapchana komunikacją miejską w lublinie z dwójka dzieci i tobolami, Cezarek w oka mgnieniu zasypia, Wojtek czasem tez, ale w sumie nic juz mnie nie przeraza. Ludzie ustepują miejsca i jest to duzo praktyczniejsze niz targanie sie jeszcze z wózkiem, ludzie udają ze nie widzą mnie z wózkiem, nie wiem, moze faktycznie jakas przezroczysta jestem, ale kiedys faceta trzey razy prosiłam zeby mi pomógł, jak zobaczył ze ja z wózkiem to wsiadł do autobusu bardzo szybko i koniec konców dygałam wózek sama :roll: a tak - Biszk pod pachę, Czarek utulony, torbiszcze w drugą dloń i jestem wyluzowanym kfiotkiem na tafli jeziora :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Jakoś dawno autobusem nie jechałam...
Wypróbowałam trzy kombinacje trzymania Młodego:
- w plecaczku
- na kolanach
- w 2x :)
i tak w plecaczku oczywiście stałam (nie chciałam dziecia zagnieść ;) ), ale raczej nigdy więcej tak nie pojadę, bo całe 5 min jazdy zastanawiałam się czy się nie przewrócę... dobrze, że autobus był pusty. Na kolanach tak jak pinaska pisze dzieć happy, co pewien czas wyrywały mu się okrzyki radości, ale ja się czułam jakoś tak też niepewnie...(może nadopiekuńcza jestem?). najpewniej oczywiście było w 2x, a że już mnóstwo wrażeń za nami tak więc Remek wiele nie potrzebował, żeby zasnąć :)
Wnioski na przyszłość: do autobusu to tylko z dzieciem z przodu lub na boku :D
Jeździcie komunikacją miejską z dziećmi, trzymając je tylko na kolanach? (mam na myśli niezbyt duże dzieci, nie takie co już za rączkę z koleżankę do domu przyprowadzają ;) )