Wersja do druku
Właściwie większość przypiętych wątków można traktować jako listę hitów. Większość z nas kupuje książki przez internet, nie mając wcześniej danej pozycji w rękach, a wśród wielu pozytywnych opinii czasem ciężko wychwycić te mniej entuzjastyczne, choć pojawiają się informacje o dziwnych wytworach cenionych autorów, kiepskich tłumaczeniach, odpadających okładkach i wszędobylskich błędach... Może fajnie byłoby to zebrać w jednym miejscu?
zaznaczę sobie wątek i przejrzę książki co do których mam największe wątpliwości.
też zaznaczam ;)
No to ja wpiszę nasz największy kit- Zęboszczotki, Pittau&Gervais, wyd. Babaryba. Minus za format bo jest szersza niż wyższa coś jak duży indeks więc normalnie między książki wstawić tego nie idzie. No a treść....hm, nie wiem do kogo jest ta książka (właściwie album) kierowana. Bo ciężko wytłumaczyć np. mojemu ponaddwulatkowi kto to pedikiurzystka albo budowniczy piramid, także myślę, że to dowcip nie dla mniejszych dzieci...
A propos dowcipu nie dla mniejszych dzieci - nie rozumiem fenomenu "Księgi dźwięków". Ciężkie toto, nieporęczne i podatne na zniszczenia. O tym wiedziałam, ale wszelkie niedogodności miała przysłaniać rewelacyjna treść gwarantująca godziny świetnej zabawy. No tak, rzeczywiście Młoda raz czy dwa się uśmiała z wydawanych przez nas dźwięków. Potem okazało się, że właściwie każda książeczka nadaje się do wydawania dźwięków i Młoda na "Księgę..." nie chce nawet spojrzeć. A, no i miało być zabawnie. Szpinak (w formie rozmemłanej brei) robi ble, mucha robi tse tse, Boże Narodzenie robi ciiiiicha noc, a ślimak nic nie robi tylko majestatycznie porusza czułkami czy jakoś tak... Może kilkulatek by się z tego uśmiał, ale to książeczka raczej dla kilkumiesięczniaków, więc target raczej nie ten.
I kolejne - seria o Maksie. Nie tyle, żeby od razu ją omijać szerokim łukiem, ale dobrze wiedzieć, że tak lubiana seria z jeszcze bardziej lubianych Zakamarków jest, delikatnie rzecz ujmując, kontrowersyjna. Gdybym przejrzała "Piłkę Maksa" w księgarni na pewno bym jej nie kupiła. Treść co najmniej dziwna i aż nadto uproszczona (kotek bam MIAU MIAU), do tego Maks rzuca hasłem "głupi kotek", co jest dla mnie nie do przejścia. Ale że kupiłam przez net w końcu Młoda się do Maksa dobrała i kocha miłością wielką. "Głupi kotek" dostał swój bardziej cywilizowany odpowiednik i wszyscy są zadowoleni, a i ja spojrzałam na te książeczki zupełnie inaczej i polubiłam tego niesfornego brzdąca. "Wózek Maksa" jest bardziej złożony i od początku mi się podobał. I teraz zastanawiam się, czy jeszcze coś z tej serii się nadaje do użytku ;)
Co do Maksa się zgadzam, ale Księga dźwięków to był u nas hicior u starszej i mały też teraz lubi. Szpinak zamieniamy na mniam ;). A ten ślimak to moja ulubiona strona, maluchy nie rozumieją, ale to taka wstawka dla rodziców :D.
U nas też szpinak był mniam, choć jak patrzyłam na tę breję to miałam ochotę zgodzić się z autorem (autorką?)... Pewnie gdyby Młoda książeczkę chwyciła polubiłabym ją jak Maksa. A skoro wzgardziła, to nie mam litości, bo nieużyteczna jest ;)
Garnitur na kazda okazje, Sylvii Plath...gdybym nie kupila online, tylko mogla zajrzec do srodka....nie wydalabym na to ani złotówki....
Cytat:
Zamieszczone przez Gaja78
A dlaczego, bom ciekawa?
Gdybym wczesniej przejzala to nie wzielabym Robimisie (za ta cene spodziewalam sie czegos innego) i Co o tym wszystkim mysli krolowa (dla mnie do przeczytania na raz, a moich dzieci w ogole nie porwalo). I jeszcze cos pewnie, ale teraz nie pamietam
Haha, u nas też mniam :D To, widzę, powszechna praktyka ;DCytat:
Zamieszczone przez sowa_przemądrzała
U mnie nie dalo sie zamienic na mniam, bo starszy od razu pierwszy krzyczy bleee i Stasiek to podchwycil.
Z Zeboszczotkami tez sie zgodze, bo nawet nie doszlismy do polowy-bunt byl od razu.
My mamy Różnimisie i mam podobne zdanie.Cytat:
Zamieszczone przez majka
Mój syn jest wielbicielem Krecika (nawet przedstawia się jako Krecik) i dlatego nabyłam m. in. Krecik mój przyjaciel. Jakieś akurat przyciężkawe historyjki są w tej książeczce, także o dziwo nie zaiskrzyło. No np. historyjka z morałem takowym-myj zęby albo je powyrywają...Ale te książeczki małego formatu pisane wierszem o Kreciku są naprawdę ok.
U nas kitem okazał się Pomelo. Zwłaszcza Pomelo i kolory oraz Pomelo Śni (czy coś takiego) - książki ładne ale dla naszego dziecka niezrozumiałe i irytujące. Dla mnie osobiście tekst również jest zbyt abstrakcyjny.
Potwierdzam kitowosc Maksa - mieliśmy ta o smoczku i szybko się pozbylismy. Bohater jakiś agresywny i wysywajacy innych.
A my lubimy Maksa. Starszy kochał i Młodszy tez kocha. Roznimisie tez u nas hit.
Nie chwyciły abstrakcje - raz dwa trzy psy i co myśli o tym królowa. I auto - Nie pomne teraz autora. Piękne ilustracje ale tak prosta książeczka nie dla Jerza.
a u nas Księga dzwięków zapewnia nam długie godziny dobrej zabawy... ale fakt już drugi egzemplarz ulega rozkładowi.
u nas nie chwyciluy rozne rzeczy - ktore chwcycily u kogo innego. za to spora czesc tego, o czym piszecie - u nas uwielbiana do dzis. trzeba sie zastanowic czy to ma byc watek z tym czego nie lubia nasze dzieci/my czy z kitami typu ortografy, bledy, niechlujnosc jezykowa? bo ja rozumiem, ze Pomelo, Maks, Robimisie, Zeboszczotki, ... (odpowiednie wstawic) sie moga dziecku/rodzicowi nie podobac - ale to sa ksiazki dobrze wydane, bez bledow, kiczowatych ilustracji robionych metoda komputerowego wypelniania konturu etc.
ja też nie do końca widzę sens takiego rozróżnienia hity-kity, bo jak pokazuje głębsza lektura pozostałych wątków w tym dziale, co dla jednych jest „masthewem”, u innych przechodzi zupełnie bez echa. nawet wydawałoby się ewidentne gnioty graficzno-językowe w stylu serii „mały chłopiec” (koparka jarka itp) mają swoich obrońców na tym forum. tak więc pozostaje czytać, pytać i samemu przejrzeć książkę przed zakupem. a jak ktoś może - wypożyczyć z biblioteki na próbę.
Się podpiszę pod Natalą i Kustafą. Gusta są różne, i rodziców i dzieci.
Natomiast o takich totalnych gniotach, koszmarkach wydawniczych, był już wątek na forum :) a nawet chyba dwa.
Ale czy naprawdę jest sens rozkładać powody, dla których dana książka nie chwyciła, na czynniki pierwsze? Jak dla mnie wystarczy, że ktoś się po danej pozycji spodziewał czegoś więcej – bo polecana, bo ceniony autor/wydawnictwo/seria, piękne ilustracje, świetny oryginał, a tłumaczenie takie sobie, bo irytuje źle wstawiony przecinek, choć ktoś inny uznałby to za grubą przesadę... Właśnie dlatego hity są hitami, że większości się podobają. Ale informacja, że komuś coś nie podeszło + krótkie uzasadnienie może kogoś innego zmobilizować do dokładniejszego przyjrzenia się danej pozycji przed wrzuceniem jej do koszyka. Sama kupuję sporo książek, często bazując wyłącznie na recenzjach lub popularności, a dokładniejszych informacji szukam zazwyczaj o tych, które w jakiś sposób wydają mi się kontrowersyjne, np. po przeczytaniu niekoniecznie pochlebnej opinii. I nikt tu raczej o małym chłopcu pisał nie będzie, bo nie jest to pozycja, po którą się sięga drżącymi z podniecenia rękami. Ale są też takie, po których wiele się spodziewamy, a gdy już mamy je w rękach z jakiegoś powodu czujemy zawód. Moim zdaniem warto o tym pisać i to w takim miejscu, by te informacje nie zginęły pod natłokiem innych.
Sowo, ale jeśli tak do tego podchodzisz, to tytuł jest nieadekwatny:) bo to nie są kity, tylko pozycję które z przyczyn subiektywnych się nie spodobały.
Fajnie że założyłaś ten wątek, chodził mi po głowie już jakiś czas:) i ja wielokrotnie się naciełam na książki które na forum polecane, bardzo popularne a w nich niedopuszczalne dla mnie przymiotniki, wyzywanie dzieci miedzy soba, nie takie przesłanie jakiego sie spodziewałam itp. Dlatego teraz większość wypożyczam, jak nas zachwyci to kupuje. No chyba że nowości albo czegoś nie ma w biblio to kupuje od razu...
U nas tak na szybko totalne kity to:
Nocnik Maksa- ze wzgledu na '
glupi'
Jestem najsilniejszy
Siri i brudasek- dużo wyzwisk dziewczynek
Wysłane z mojego E2303 przy użyciu Tapatalka
Dla mnie nie do pomyślenia byłoby kupić dziecku Pana Pierdziołkę. To są bardziej wierszyki dla dorosłych niż dla dzieci.
Edit: Nie podobało mi się także "co wypanda a co nie wypanda" jakośmnie nie chwyciły takie bazgrołowe obrazki.
W ogóle rzadko mi wpadnie coś fajnego z savoir vivre. Jest w nich często że należy kłamać, żeby sprawić drugiej osobie przyjemność albo jakieś takie dziwne rzeczy typu ze nie wypada dłubać w nosie. Nie chodzi w tym wszystkim zwykle o to, ze nie wypada tylko to, że coś jest niegrzeczne lub obrzydliwe. Nie podoba mi się w ogóle uzasadnienie że trzeba jakoś robić bo inni tak robią albo żeby się ludzie krzywo nie patrzyli.
Mnie również się wątek podoba. Pamiętam jak na początku przy pierwszym dziecku kupowałam książki, które były polecane (dobre wydawnictwo, świetne serie, dobre tytuły etc). Natomiast wiele z nich okazało się "książeczkowym kitem".
Natomiast zgodzę się z natalą i Kustafą, że to co nam się nie podoba nie oznacza, że dla kogoś innego będzie "kitem"
Ale dzięki temu wątkowi tak naprawdę będzie można zobaczyć czy to co na forum jest "hitem" - faktycznie nim jest.
Czy może jesteśmy rozczarowani i zaliczymy ten "hit" jako "kit".
Osobiście nie rozumiem zachwytu Pomelo i tego aby mieć go u siebie na półce w domu.
Pamiętam jak pojawił się Pomelo i wypożyczyłam z biblioteki.
Tutaj na forum i kilku blogach oraz portalach książkowych polecany, zastanawiam się dlaczego?
Zniekształcony słoń i niezrozumiałe dla mnie i kilku moich znajomych (którzy mają małe dzieci) teksty.
Pan Pierdziołka - mimo tego, że ją mam i lubię to faktycznie sporo omijałam i nie czytałam dziecku. Natomiast pamiętam, te rymowane wierszyki z czasów szkoły podstawowej. Wtedy były one mówione między dziećmi w tajemnicy przed rodzicami. Dlatego mam do niej sentyment.
Maks - miałam dla syna kilka. Niestety kupiłam je w jednym zamówieniu książkowym internetowo. Szybko poszedł tutaj na bazarek i jeszcze szybciej został na coś wymieniony.
Mała książka o kupie, Mała książka o strachach - O kupie - po przeczytaniu kilku stron nie mogłam iść dalej, natomiast książka O strachach - wystarczyła mi pierwsza strona. Nie wiem jak dziecko na nią by zareagowało bo nie czytałam jej jemu ponieważ sama nie mogę jej przejść. Wiem, że przychodzi w wieku dziecka moment zainteresowania fekaliami i strachami ale te ilustracje i ten tekst nie przeszedł u mnie próby i nie wzbudził mojego zainteresowania ponieważ prostota i głupota jest tam olbrzymia
Eyja, tytuł jest utrzymany w forumowej konwencji i większość wpisów sugeruje brak problemów z jego interpretacją :) Fakt, nie myślałam nad nim zbyt długo i pewnie mógłby być bardziej udany ;) Mogłabym np. napisać "rozczarowania" zamiast "kity", ale wtedy próbowałabym narzucić mój własny, nieco może emocjonalny stosunek do sprawy (bo mnie osobiście z takich czy innych powodów kiepskie książki wkurzają). Poza tym, od kiedy na tym forum tytuł jest wiążący? Wątki rządzą się własnymi prawami, a ich zawartość czasem nie ma nic wspólnego z tytułem. Moim zdaniem naprawdę nie warto się nad tym rozwodzić (chyba że padnie propozycja idealnego i niekontrowersyjnego tytułu wątku - chętnie zmienię!).Cytat:
Zamieszczone przez Eyja
Cieszę się, że mimo wszystko są osoby, którym watek się podoba ;)
Mnie od Pana Pierdziołki odrzucił tytuł. Nie znałam tych wierszyków z dzieciństwa (nie chodziłam do przedszkola, może dlatego) i byłam zdumiona, że ktoś zdecydował się je wydać, a jeszcze bardziej, że cieszą się sporą popularnością. Pewnie, gdybym się z nimi wcześniej spotkała, to zupełnie inaczej bym do tego podchodziła.Cytat:
Zamieszczone przez spadłamznieba
A Maksy wszystkie bez wyjątku oceniasz negatywnie?
Jest jeszcze popularna seria "obrazki dla maluchów" (ta dla większych dzieci), a w niej pozycja "Uwaga, to niebezpieczne!". Wprawdzie tylko ją przejrzałam, ale wydała mi się strasznie katastroficzna, jakby dosłownie na każdym kroku na dziecko miało spaść jakieś straszne nieszczęście. Rozumiem, że celem tej pozycji była przestroga, ale uważam, że jak na to, że dla maluchów, to jest zbyt drastyczna.
Mnie od Pana Pierdziolki też odrzucił już sam tytuł. Chodziłam do przedszkola, ale takiego akurat wierszyka nie znalam i jakoś nie mam teraz ochoty sama uczyć moich dzieci tego typu twórczości :p
Dla mnie najgorszym kitem są książki Oli Cieślak. Kupiłam w ciemno Wypanda nie Wypanda, bo tak wszędzie och i ach chwalona... Głupie, częstochowskie rymy, które każda z nas mogłaby wymyślić na poczekaniu, koszmar. Czym prędzej pozbyłam się z domu. Potem przegladalam jeszcze kilka jej książek, wszystkie na tym samym poziomie. Tuwim się przewraca w grobie. Naprawdę nie mogę zrozumieć, na czym polega jej fenomen, przecież te wierszyki niczym się nie różnią od takich z książeczek z supermarketu za 3zl.
Podpisuję się pod tym! Po pobieżnym oglądnięciu w google wnętrza książek Cieślak już wiedziałam, że nie są stworzone dla nas. Co więcej, kiedy z ciekawości podsunęłam dziecku pozycję "Od 1 do 10" w księgarni, od razu odsunął ją ręką ze stwierdzeniem TO NIE. Tekst jest wg. mnie bez żadnego sensu, ot tak 'aby się rymowało'. Ilustracje też bez szału. Gdzie ten haczyk sukcesu? :hmm:Cytat:
Zamieszczone przez mist
Co do Pierdziołki, to nawet w księgarni moja ręka po niego nie sięgnęła ku obejrzeniu i nadal nie wiem czym się szczyci, ale jak widać po powyższych wpisach intuicja mnie nie myliła ;-)
Pewnie gdyby jej książeczki wydało wydawnictwo Krzak, a nie Dwie Siostry to sukcesu by nie było ;)Cytat:
Zamieszczone przez voilà
Niekoniecznie; ) Ja bardzo lubię pandę i mój synek tez:)
A my rodzinnie kochamy Pierdziołkę i zaśmiewamy się za każdym razem.
Jak to było...wszystkim nie dogodzisz ;)
No ale czym różnią się te rymy od tych z supermarketowych książeczek? Są tak samo częstochowskie i mało zgrabne.Cytat:
Zamieszczone przez Eyja
Ale są śliczne ilustracje. I ciekawy pomysł na te książkę. I to jest inne od marketowych.
Wątek super, dobrze poczytać właśnie DLACZEGO niektóre książki uważamy za kiepskie, bo każdy zwraca uwagę na coś innego i można sobie wyrobić własne zdanie.
Dla mnie Maks jest kitem, no może Auto Maksa jeszcze do przełknięcia, jedynie się tam dzieciaki o autko pobiły, ale np. Nocnik Maksa to nie mam pojęcia, czemu ma służyć. Proste podpisy pod obrazkami są tak proste, że w ogóle nie wiadomo o co tam chodzi, dopowiadałam parę zdań od siebie.
Różnimisie są ładne, przyjemnie się na nie patrzy, raczej też lubiane przez moją młodą, ale jak dla mnie rysunki zbyt schematyczne i nie do końca dobrze pokazują kontrast między parami cech.
Młody ostatnio dostał "sto nóg stonogi Fruzi", masakra. Pierwszy raz czytając książkę dla dzieci miałam ochotę wydłubać sobie oczy ;)
O tym nie pomyślałam, a być może dobre wydawnictwo to już "pół sukcesu".Cytat:
Zamieszczone przez sowa_przemądrzała
W księgarni przeglądałam Co wypanda, a co nie wypanda oraz Elementarz dobrych manier. Porównując oba, osobiście daję 100% na elementarz. Tekstowo, ilustracyjnie i objętościowo.Cytat:
Zamieszczone przez Eyja
A to nowość chyba z zeszłego miesiąca. Możesz rozwinąć swoją wypowiedź, że co jest tam ciężkie do przełknięcia? Warto wiedzieć wcześniej i się "dwa razy" zastanowić :wink:Cytat:
Zamieszczone przez Pekatrine
Cała fabuła jest dla mnie przeraźliwie nudna. A już dywagacje na temat koloru chustki na włosy stonogi mnie powaliły. Mogę wam później zrobić kilka zdjęć
No nie mówcie, zamówiłam stonogę... ale czytałam urywki na necie i mi się podobały
no nic, zobaczymy.
a wątek bardzo mi się podoba!
piszcie, bo ja mam możliwośc kupowania książek tylko przez neta, więc takie informacje bardzo cenne, nawet jeśli to tylko i wyłączeni wasze zdanie wynikające z gustów (bo ja już widzę do kogo z was mam podobny gust ;))
Cytat:
Zamieszczone przez mist
zgadzam się w 100% z Tobą.
"Mam Co wypanda" oraz" Od 1 do 10"
Druga pozycja lubiana przez mojego syna a Panda kiepska i to bardzo.
Kupiłam kiedyś jej ZŁe sny - to dopiero jest porażka - oddałam bardzo szybko, bo nawet dla dorosłych to jest "wykolejone"
Pan Pierdziołka - nie znałam tego z przedszkola tylko z pierwszych klas szkoły podstawowej
Ja w ogóle tego nie znałam. Tytuł też mnie odstraszył ale pomyślałam sobie, ze jestem nadwrażliwcem(mąż twierdzi, że pierdzieć to nie jest wcale brzydko. Na śląsku tak się już goda) wiec poszukałam na internecie jakiegoś zdjęcia. Przeczytałam mężowi kilka wierszyków, pośmialiśmy się po czym przyrzekliśmy sobie nigdy nie kupować tej książeczki dziecku. :)Cytat:
Zamieszczone przez spadłamznieba
Mam też w domu taką śliczną, maleńką książeczkę "I Ty potrafisz powiedzieć proszę i dziękuję". Wszystko by było z nią cudownie. Wytrzymała, ładna i w ogóle ale niestety uczy bycia takim pantoflem: że na wszystko trzeba się zgadzać i do wszystkiego potakiwać a poza tym słowo "poproszę" to jest taka magiczna furtka do dostania tego, czego się pragnie. Myślę, ze taka książeczka jest fajna do oglądania obrazków, dopóki dziecko jeszcze czytać nie potrafi ale tak do czytania to zdecydowanie kit.
Mnie się tytuł "Pan pierdziołka" bardzo podobał bo mój dziadek mówił na gruszki pierdziołki :D nie mam pojęcia dlaczego ale sentyment mam ;)