Smutne/straszne bajki

Czytacie dzieciom smutne bajki? U Anielki w przedszkolu jutro będzie przedstawienie - "Dziewczynka z zapałkami". Dlatego dziś wieczorem czytałam jej tę właśnie bajkę (żeby jutro łatwiej ogarnęła treść przedstawienia), w tomie baśni H.Ch. Andersena. A tam - smutek wylewa się ze stron, aż moje empatyczne dziecko spytało, czy będzie mogła dać dziewczynce kurtkę i buciki, żeby nie marzła. Bardzo się przejęła tą bajką. Ja rozumiem, że dziecko musi poznać różne emocje, te złe też, ale nie wiem, czy słusznie jej to czytałam, czy nie jest za mała... Na dodatek bajka okraszona tekstami w stylu "Rano siedział na ulicy mały trupek" :?

Wcześniej czytałam jej "Opowiadania dla przedszkolaków" Renaty Piątkowskiej i tam z kolei niektóre bajki były straszne, np. o Strasznych Straszydłach (czy jakoś tak), albo o smoku, który siedzi w odpływie wanny i chłopiec boi się, że go wciągnie razem z wodą. Ja staram się dzieci nie straszyć nimi, a po tej lekturze Anielka bała się wejść do wanny :(
Nie wiem, powinnam sama wcześniej czytać te książki??

ja dzisiaj Kasi czytałam na dobranoc jakąś bajkę o tańczących i śmiejących się zabawkach w nocy, gdy dziewczynka śpi. niby nic strasznego, ale Kasia wyobraźnię ma i już widziałam w jej zaspanych oczkach mały lęk (że jej zabawki będą w nocy żyć) więc zaczęłam nawijać, że dziewczynce się to śniło itp
muszę uważać, co jej czytam, bo jak nie, to czytanie kończę tłumaczeniem i przekręcaniem treści :oops: żeby się nie bała...

Chyba bajki trzeba dostosować do dziecka. Mojej starszej córce nie czytam strasznych i smutnych bajek bo mała się najzwyczajniej w świecie boi. U cioci oglądała scubidu (doprawdy nie wiem jak się to pisze) i ze strachu się popłakała. Musieli wyłączyć telewizor. Ale są też dzieci, które lubią strachy i potwory przeróżne.

Co do smutków: chyba warto żeby dzieci wiedziały, że nie zawsze jest pięknie i różowo, że sa ludzie biedni i głodni, źli i niemili. Tylko cały czas się zastanawiam w jakim wieku zacząć takie smutasy dzieciom czytać?

Andzia

no ważne pytanie...
Jestem zdania, że należałoby chyba stopniować strachy, straszydla i straszenie (tak samo ze smuteczkami) dzieciom.
Takie jest moje zdanie dziś, gdy mój Konrad jeszcze "nie kuma" bajek.
Jak będzie kiedyś? Nie wiem...

Cytat:

---

Zamieszczone przez andziulindzia

U cioci oglądała scubidu (doprawdy nie wiem jak się to pisze) i ze strachu się popłakała. Musieli wyłączyć telewizor.

---

No tak, dzieci mają też swoje, czasem nieprzewidywalne, lęki. Kiedyś Aniela ubzdurała sobie, że przyjdzie lew (a o lwie czytałam jej wcześniej w jakiejś zupełnie niewinnej bajce, gdzie lew był dobrodusznym, śmiesznym zwierzakiem). Chodziłam z nią do wszystkich okien i drzwi i pokazywałam, że są zamknięte i lew nie ma jak wejść, że musiałby dzwonić domofonem, a przecież nikt go nie wpuści itd. Ok, przyjęła to do wiadomości. Nagle, robiąc siusiu do nocnika w łazience, spojrzała na szparę miedzy brodzikiem od kabiny a podłogą i rozpłakała się mówiąc, że tędy lew wejdzie. :roll:

A też bardzo boi się śpiewającego flaminga (Placido Flamingo) z Ulicy Sezamkowej. Zawsze mnie woła, żebym przełączyła wtedy na coś innego.

Ja staram się "testować" możliwość przyjmowania takich treści przez starszą. I "Dziewczynki z zapałkami" jeszcze nie czytałam. Na razie przestała bać się potworów bardzo nierealnych - czyli typu "straszne potwory domowe", przebrani w rzeczonym Scoobydoo. W baśniach - już nie boi się czerwonego kapturka ( tzn. wilka) czy zatrutych jabłek. Ale baśń o rozbójnikach, którzy dla posagu mordowali narzeczone przeraziła ją na kilka dni. Jednak zbyt realne. Dlatego, moim zdaniem, dziewczynka z zapałkami jeszcze nie wchodzi w grę.

Strachów się chyba nie da uniknąć.
Moja Zosia (5 lat) na przykład boi się prądu i pożarów. A w przedszkolu nawet są jakieś pogadanki o tego typu rzeczach :? Słusznie zresztą.
Ale za to przy opowiadaniach Piątkowskiej się śmieje :D

Ja jako dziecko 6-letnie nie płakałam przy Dziewczynce z zapałkami wcale natomiast przy Calineczce wyłam jak bóbr-gdzie tam szczęśliwe zakończenie? Przeciez dziewczynka nie wraca do mamy tylko zostaje z jakimiś beznadziejnymi elfami i głupim księciem! Mama musiałą zmieniac zakończenie.

Cytat:

---

Zamieszczone przez petisu

Ja jako dziecko 6-letnie nie płakałam przy Dziewczynce z zapałkami wcale natomiast przy Calineczce wyłam jak bóbr-gdzie tam szczęśliwe zakończenie? Przeciez dziewczynka nie wraca do mamy tylko zostaje z jakimiś beznadziejnymi elfami i głupim księciem! Mama musiałą zmieniac zakończenie.

---

ja też zmieniłam zakończenie dla Kasi 8))
Calineczka z księciem u boku wraca do mamy :D

Ja bardzo długo bałam się dinozaurów....najpierw chciałam ich figurki a potem bałam się że przyjść i mnie zjedzą - mieszkaliśmy na pierwszym piętrze wtedy i wiedziałam że spokojnie mnie dosięgną;) długo to trwało...a babcia postraszyła mnie że jak klapy z ubikacji nie zamknę o wyjdzie szczur.... NO i tej babci "nie lubiłam";)
Adze czytam różne bajki, ale wesołe, w Jasiu i Małgosi zmieniam zakończenie, i mówię że baba jagę zamknęli po prostu i uciekli.
A ja jeszcze zauważyłam że niektóre książki mają straszne ilustracje:(

No właśnie, ilustracje! Kupiłam Mikołajowi legendy średniowieczne. Są trochę mroczne, ale do przyjęcia dla siedmiolatka. Oczywiście kupując nie przeglądałam ksiązki strona po stronie i niestety nie trafiłam wówczas na malowniczą ilustrację rycerza z uciętą głową broczącą krwią. Chłopaków oczywiście obrazek zafascynował i raz po raz kazali sobię owa głowę pokazywać. :?

jak byłam mała mój ojciec zakupił książeczkę "złota różdżka"
http://pszoniak.strefa.pl/projekty_w...n/obrazy/1.jpg
szczerze mówiąc to cały czas się boję tych wierszyków napisanych przez psychiatrę dla czteroletniego synka
jak nie znacie to tu przykładowy wierszyk z owej książeczki: http://www.cartoon.com.pl/butenko2.html

Cytat:

---

Zamieszczone przez vandene

jak byłam mała mój ojciec zakupił książeczkę "złota różdżka"
http://pszoniak.strefa.pl/projekty_w...n/obrazy/1.jpg
szczerze mówiąc to cały czas się boję tych wierszyków napisanych przez psychiatrę dla czteroletniego synka
jak nie znacie to tu przykładowy wierszyk z owej książeczki: http://www.cartoon.com.pl/butenko2.html

---

dla dzieci? :omg:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Ilonsa

Cytat:

---

Zamieszczone przez vandene

jak byłam mała mój ojciec zakupił książeczkę "złota różdżka"
http://pszoniak.strefa.pl/projekty_w...n/obrazy/1.jpg
szczerze mówiąc to cały czas się boję tych wierszyków napisanych przez psychiatrę dla czteroletniego synka
jak nie znacie to tu przykładowy wierszyk z owej książeczki: http://www.cartoon.com.pl/butenko2.html

---

dla dzieci? :omg:

---

Też mam taką :)

mój synek ma swoje ulubione zdjęcie z wielkiego atlasu ptaków - zabity bocian wiszący na drutach. i zawsze podczas oglądania atalasu musimy trafić na to zdjęcie

Za ten wierszyk to ja dziękuję, ale np Bracia Grimm nie są lepsi ( ja ich nie znoszę) tam też jakieś palce poobcinane i dane do zjedzenia bo ktoś tam głodny.
Smacznego

Ja się braci Grimm do tej pory boję :D Jest chyba taka jedna bajka o dziewczynce co umarla a potem wyciągała rączki spod ziemi z tej trumny, brrrrrr I ta rączka nie dała się spowrotem zakopać. No cóż, jak byłam mała to uwielbiałam te bajki, teraz dopiero do mnie dociera jak bardzo sa brutalne

Braci Grimm uwielbiam ale czytać sobie a nie dzieciom.
Ogólnie adresatem baśni i bajek niekoniecznie są dzieci, to gatunek literacki
zwyczajowo błędnie traktowany jako literatura dziecięca.
Np. basnie z 1000 i jednej nocy tez na pewno dla dzieci nie są.
A Andersen ogólnie ponury dziewczynka zamarzajaca , inna zbyt brzydka by byc zona chrabaszcza albo żołnierzy, ktory sie topi w piecu :twisted: ale jakie on miał basnie pisac skoro jego matka zapiła sie na smierc a wiekszosc czasu spedzał z dziadkami w szpitalu psychiatrycznym :?
mi z dziecinstwa najbardziej w pamiec zapadło jak Rozalke , siostre Antka w piecu upiekli...zeby ja wyleczyc z przeziebienia

Z rok temu kupiłam z zachwytem "Klechdy domowe" w antykwariacie. Tak się ucieszyłam, ze poczytam dziewczynkom bajki z mojego dzieciństwa. Ale zapomniałam, że morderstwa miedzy braćmi, obcinanie głów siekierami i okrucieństwo są tam na porządku dziennym. Na razie książka stoi i się kurzy

Andzia

Ale te wszystkie straszne bajki były przez lub dla nas czytane w dzieciństwie i raczej nikt z nas nie czuje się przez to skrzywiony psychicznie.
Zawsze jakieś straszne sceny można złagodzić . Stach to też pewne uczucie, które powinno być znane każdemu. tak jak złość , radość czy smutek. Bajki jakoś to zabezpieczają.