Wersja do druku
Namówiłam ostatnio moją siostre na chustę. Pożyczyłam jej dwie swoje, bo u nas teraz nosidło się sprawdza na plecach i się tak zaraziła, ze bez tego już nie moze żyć. Gdy ja zaczynałam przygodę z chustą, wszyscy patrzyli na to, jak na moj kolejny wymysł, łącznie z moim mężem. Ale powaliłam ich na kolana hahahaha ;D. Rzeczywiscie, starsi ludzie lepiej reagują na styczność z zachustowanymi :).
Pani szczepienna w naszej przychodni na widok nosidła ergo przez kilka minut się rozpływała, jakie to super, fajne, blisko, pod mamy kurteczką sobie siedzi... a zakończyła:
"To lepsze niż te wszystkie tfu! nosidełka, dziecko wisi podczepione pod rodzica!"
A dziś wracając do domu przechodziliśmy koło placu zabaw, jakaś dziewczynka na nasz widok zaczęła się głooośno śmiać pokazując nas palcem. A chłopczyk, z którym się bawiła, powiedział: "To ty głupia nie wiesz, że teraz tak się dzieci nosi?"
Przyszły chustotata :)
Wracałyśmy sobie ze spaceru i wpadłam na chwilę do Tesco po ziemię do kwiatków. Ponieważ Ewa spała pod kurtką nie chcialam jej zbudzić, nie rozpinałm kurtki ani nie zdjęłam czapki (ma taką łaciata a'la krówka z uszkami i rogami). złapałam więc tę ziemię i pędem do kasy. Płacę, a pani w kasie: "A ta zabawka?" Odwróciłam sie bokiem, zeby było Ewy buzię widac, a pani :omg:. "O matko, to dziecko!!!" Śmiechu było.
Dobre! ;)Cytat:
Zamieszczone przez kasiak
hehe nieźle Kasiak! Ja miałam podobnie jak wsiadałam do samolotu a Kacper spał wtulony. Pan steward sie dziwił czemu wręczam mu 2 karty pokładowe :)
Hej. ja się już chyba od roku zbieram, żeby napisać, jakie nas spotykały reakcje, a noszę już prawie 2 lata - na samym początku w pouchu, potem w tkanej, potem głównie w MT, teraz głównie w kółkowej. Chyba nie dam razdy opisać wszystkiego na raz a więc na początek kilka uwag:
-w związku z chustami spotkało mnie dużo pozytywnych "wrażeń" a miałam spore obawy
-zaskoczyła mnie nieco moja własna reakcja na pierwsze wyjścia - denerwowałam się i czułam się dziwnie- na szczęście reakcje były pozytwne albo wcale i szybko się oswoiłam
-nigdy nie zdarzyło mi się żeby mi ktoś nie ustąpił miejsca w autobusie
- raz, gdy jechałam w trolejbusie z dzidzią w MT (uwielbiałam te chwile i tak ładnie się do siebie uśmiechałyśmy) przy wysiadaniu starsza pani powiedziała mi mniej więcej coś takiego: "Widać, że jest pani dobrą mamą, teraz już prawie nie ma takich mam". No taki komentarz to dla mnie skarb normalnie.
-raz w biedronce młody mężczyzna na nasz widok (byłam wtedy z maleńką dzidzią w pouchu) dosłownie zatrzymał całą kolejkę i prawie na siłę wepchną mnie do kasy (ludzie chętnie się zgodzili!)
-raz jeden spotkałam się no może nie z negatywną reakcją ale z krytyką: starsza pani w sklepie wyraziła obawę o kręgosłupik i zaproponowała, żebym raczej z kimś zostawiła dziecko. Ale uwaga!: zrobiła to tak grzecznie i bez żadnej złości, że w ogóle mnie to nie dotknęło. Po prostu miała swoje zdanie, swoje obawy i potrafiła to wyrazić nie raniąc nikogo. Dała mi tym samym lekcję, że jak się mówi bez agresji i normalnie to wszystko można powiedzieć, nie robiąc nikomu krzywdy. Za to jestem jej wdzięczna.
-I teraz będzie najlepsze:
Jechałam sobie raz w Warszawie tramwajem z dzidzią zamotaną w Vatanai (czyli chustę cieniuteńką bo na dworze było ponad 30st na szczęście tramwaj był z klimą) a tu wchodzi Cyganka z 2 dzieci, też miała jakąś szmatę przewieszoną przez ramię. No i tak idą od pasażera do pasażera, starszy chłopczyk podchodzi z kubeczkiem, pani przy tym nieprzyjemnie zawodzi. W końcu podchodzą do mnie- chłopczyk coś mówi do pani wskazując na nas, kubeczka nie podstawia , a pani ... pięknie się do nas uśmiecha:D A więc i takie miłe niespodzianki mogą nas w związku z chustami spotkać.
Ja dzisiaj w sklepie usłyszałam:
- o, jaki fajny kangurek :)
- ojej, pani ma tam dzidziusia! ;)
mnie ostatnio na spacerze z córami- jedna za rękę, druga z przodu, w mroźny dzionek, zaczepił gościu i mówi, że jeszcze trzecie na plecy by się przydało; i usilnie chciał mi dać cukierka za męczeństwo :D
a mnie dzisiaj gosc lekko zawiany, ze on corke tez zawsze na plecach nosil, zawsze! A ona teraz ma 20 lat i mu napyskowala i sie wyprowadzila. I to z kim!! Z pracownikiem ochrony!!!
myslalam, ze padne :D
Ale zawsze coś się dzieje przynajmniej:lol:
A my zaprowadzamy Wojtka do niani co 3 tyg., na 2 godziny, 5 dni. No i kiedys przyszłam po Woja i sie pytam pani niani, jak sie sprawwoał, a ona na to: ze dobrze, ale tylko wtedy jak go nosiłam, nosiłam bardzo długo, bo do tej szmaty go pani przyzwyczaiła.
No i nosi. ;)
zachustowac nianię a co.Cytat:
Zamieszczone przez Magdailena
ja licze, że mój 12 kilowiec wkońcu złamie ojca i sie stary zachustuje :)
a tak w temacie to chciałam donieśc, że widzimy ewolucję w narodzie. na początku (bylismy chyab pirwszymi chustowymi w mieście) było zaskoczenie, obawy, a teraz raczej przytakiwanie, że widzisz, teraz tak sie dzieci nosi, że to te chusty, ale zachwyt i usmiech nieustanny :)
Właśnie wróciłam ze spaceru.Mały nie do przegapienia,bo byliśmy w solarze.Ludzie patrzą, ale nic nie mówią najczęściej i szczerze mówiąc to mnie bardzo cieszy-normalka :) Pozytywne komentarze są fajne ,ale nie za często jak dla mnie. Z negatywnym spotkałam się raz i był taki za plecami-zignorowałam.
umęczyłam się ostatnio jadąc przez całą Warszawę w autobusie w kółkowej pod kurtką, cóż, średnio mi było wygodnie i za gorąco mimo mrozów... z moim 10 kilo szczęścia
Z naprzeciwka idzie kobitka z wnuczkiem w wózku - zobacz, pani dzidzię niesie. Dzidzi fajnie, a mamie ciężko.
-odpowiadam - tak, już ciężko mi trochę.
- trochę?
Lubię to noszę ;)
U mnie już sąsiedzi blokowi oswojeni z widokiem chusty i przyzwyczajeni, że to Gabrysia.
Niedawno była u mnie nasza forumowa koleżanka i gdy wychodziła z zachustowaną córeczką spotkałyśmy sąsiadkę, która z radością zawołała "O, Gabrysia idzie na spacerek". Po czym jak moja Gaba wylazła z mieszkania to jej szczęka opadła ze zdziwienia "To w chuście jest inne dziecko???"
przestraszyła sie, że to zaraźliwe :)Cytat:
Zamieszczone przez Limonka
Ostatnio częstą reakcja było: "to pani jest w tym wygodnie?... Bo ja też miałam chustę i mi nie wychodziło"
W sumie to szkoda.
Mały chłopiec na mój (raczej nasz) widok do swojej babci: "Ja też tak chcę!"
Tylko nie wiem, czy nosić, czy być noszonym :-)
jak spaceruję sama, rzadko już u mnie na osiedlu spotykam się z komentarzami, ale już spacery dwóch zachustowanych mamuś wzbudzają więcej emocji :wrapmom::wrapmom:- o mamy kangurzyce:mrgreen:
Ja od wczoraj chodzę już na długodystansowe spacery chustowe. Dzisiaj widziałam mnóstwo uśmiechów skierowanych w naszą stronę. Jednej starszej pani się bardzo spodobało, a pan (trochę taki typ pijaczka) rzucił: jak to fajnie wygląda :)