chusty i nosidła a rower, komunikacja miejska, taksówki etc

Cytat:

---

Zamieszczone przez marynamaj

Są dwie rzeczy których nigdy nie zrobię mając dziecko zamotane, to jazda na rowerze i gotowanie a już smażenie w szczególności. Może to głupie ale boję się że coś pryśnie lub chlupnie i mi dziecko poparzy. :?

---

Z moim dzieckiem nawet zawiązanym na plecach nie mogę gotować. Skubaniec próbuje włożyć nogę do garnka - robi to celowo i bardzo ambitnie (próbuje, aż mu się uda zaczepić o krawędź!) Natomiast nie rozumiem, dlaczego Vega pisze, że nie należy z dzieckiem w chuście korzystać z komunikacji miejskiej? Dla mnie to najlepszy sposób. Mały na plecach, starszy za rączkę i jeszcze mogę się przytrzymać. Tylko muszę pamiętać, żeby nie ustawiać się tyłem do kierunku jazdy. A może ja nadmiernie beztroska jestem? Że niebezpieczeństwa sobie nie uświadamiam? :roll:

Nie podoba mi się ten wątek i miałam się nie odzywać, ale skoro mnie wywołujesz do odpowiedzi to powiem :)

Z obserwacji warszawskich kierowców autobusów wynika że
1. bardzo gwałtownie hamują - pasażerami rzuca jak marionetkami po autobusie - jeśli masz dziecko na plecach i rzuci tobą na te drążki do trzymania się, albo poziomą poręcz (mną tak rzuca) to... ciało człowieka gwałtownie zyskuje na wartości w przypadku takiego przyspieszenia - ja mam wizję miażdżonego kręgosłupa dziecka, kiedy swoim ciężarem ciała przyprę go do poręczy.
2. wykonują nagłe gwałtowne manewry przy których też niźle rzuca.

Poza tym współpasażerowie rzadko zwracają uwagę na innych i pchają się ropychując sobie drogę łokciami - jeśli masz dziecko z przodu jesteś w stanie je ochronić, jeśli na plecach, to niewiele na to poradzisz...
No może ja jestem przewrażliwiona - nikomu niczego nie zabraniam - po prostu wolę dmuchać na zimne.

No ale to jest moja osobista refleksja - nie to, że nie należy, tylko że trzeba uważać - jakbym miała wyjście zawiązałaby dziecko na czas jechania w autobusie z przodu.

Może wypowiedzą dziewczyny które komunikacją miejską jeżdżą częściej? Jak to wygląda z Waszego doświadczenia?

Ja autobusami jeżdżę sporadycznie, ale dziecko zawsze z przodu. Intuicyjnie - lepsza ochrona i przed uderzeniami i przed współpasażerami...

ja jechałam kilka razy z madzią na plecach metrem. poza szczytem, więc w miarę pusto. a itak czułam, że nie do końca kontroluję sytuację. do zatłoczonego autobusu w plecaczku nie wsiadłabym.

vega, myślę podobnie jak ty. takie "projekcje" utrudniają trochę życie ale też wg mnie lepiej nie ryzykować, bo po co.
donka też ma rację, że każdy ma swój margines bezpieczeństwa.
odpowiedzialność za dziecko do osiemnastki jest po stronie rodzica - każdy musi sobie znaleźć swój sposób na tę odpowiedzialność.

Jeżdżę często; autobusami i tramwajami.
Z Krzysiem, na plecach, ale to już duży chłopak i jak mu coś nie pasuje, to to po prostu powie.

Ja też jeżdżę wyłącznie z dzieckiem na plecach bo:
1. Kostek jest już duży, a ja mała i z przodu zasłania mi widok
2. Na kolanach mam Helenę, która sama się w tramwaju na nogach nie utrzyma. Dwójka mi się z przodu nie zmieści.
3. Hamujący autobus powoduje, że leci się DO PRZODU i wtedy to właśnie dziecko zawiązane z przodu leci na te barierki i współpasażerów. No chyba, że się stoi, albo siedzi tyłem do kierunku jazdy.
4. W ogóle z crashtestów wynika, że najbezpieczniej siedzieć TYŁEM do kierunku jazdy, wtedy rzeczywiście dziecko z przodu jest bezpieczniejsze, ale niestety takich miejsc jest w polskich tramwajach i autobusach mniej i nie są oznaczone jako miejsca dla matki z dzieckiem.
5. W MPK ZAWSZE siadam. Jak nie ma miejsca to przeciskam się do miejsca dla matki z dzieckiem i proszę o zwolnienie tegoż. Zresztą w 99% wypadków ktoś mi ustępuję zanim poproszę.
6. Jak Kostek był mały, to jeździłam z nim zawiązanym z przodu, bo Helena mieściła mi się na kolanach. Wtedy starałam się siadać tyłem do kierunku jazdy.

uuuu
ale sie tu ozywilo ;)

przemyslalam sprawe i... z dzieckiem na rowerze w chuscie czy noidle - nie zdecyduje sie i nikomu nie polece, poniewaz:
1. niesposob zalozyc kask dziecku (tzn zalozyc mozna, ale to bradzo niewygodne;).
2. w trakcie wypadku, dziecka nie chroni nic po za chusta i cialem rodzica, co nie jest dobrym zabezpieczeniem.
3. umiejetnosci nie zwalniaja od myslenia. Wypadki zdarzaja sie - to jest fakt - nawet najlepszym.

Wiecie na co lezy najwiecej polamancow na chirurgii?
Na glupote.
I zapewniam Was, ze to zdarzylo sie im pierwszy raz.

Obysmy sie nie musieli uczuc na wlasnych bledach.

Ktoś tu już pisał coś podobnego, ale muszę zauważyć ze swojej strony, że nie wyobrażam sobie jazdy z dzieckiem w chuście przynajmniej na rowerze górskim. Jest się wtedy mocno pochylonym do przodu, dziecko leży na plecach, zamiast siedzieć w chuście. Wiem z doświadczenia, że taka pozycja nie jest bezpieczna. Mając Małego na plecach w chuście próbowałam kiedyś zrobić coś w takiej pozycji (nie pamiętam dokładnie, może myłam podłogę, a może coś innego) - w każdym bądź razie Paweł leżał na moich plecach i nagle zaczął się wysuwać z chusty w kierunku mojej głowy. Miałam wrażenie, że za chwilę przeleci mi nad głową i łupnie na podłogę.

Ja dziś jechałam na rowerze w chuście. Nigdy w dorosłym życiu nie spadłam z roweru. Jechałam chodnikiem. W tempie rowerka czterokołowego Tosi. Nie mam siły za nią biegać. Nie chcę też kupować fotelika, bo miałam i nie byłam z niego zadowolona. Jest z nim ciężko jeździć, zwłaszcza gdy dziecko zaśnie. Przechyla sie i trudno utrzymać równowagę. Miałam kiedyś taką przygodę, że Ignaś zasnął mi w foteliku i rower mi się przechylał, nie miałam siły jechać. Dziś D. zasnął w chuście i nie było problemu. Nie znam się na punkach ciężkości, ale to chyba ma z tym coś wspólnego.

no ryzyk-fizyk. dla mnie to niepotrzebne ryzyko. ale kazdy sam wybiera.

zapisuje sie do partii luzaków i anty-radykałów :wink:
a tak powaznie, podczas ostatniego wyjazdu jeżdziliśmy trochę z młodym nad morzem na rowerze, zarówno w przyczepce jak i w foteliku, i były takie momenty, kiedy powaznie zastanawiałam się nas wzięciem go w ergo i powiezieniem do domku... szczególnie kiedy zapłakany pasażer fotelika nie mógł w tym urządzeniu zasnąć a do domu było jeszcze kilka kilometrów, a chmury deszczowe nadciągały srogie a my w lesie...
czasem życie nas zaskakuje, nie wszystko da się przewidzieć i zaplanować... czasem też sami siebie zaskakujemy :wink:

a zdjęcia mamyKajetana, pełne radości i zabawy nie budzą we mnie żadnych przykrych emocji :)

Cytat:

---

Zamieszczone przez a-linka

zapisuje sie do partii luzaków i anty-radykałów :wink:
a tak powaznie, podczas ostatniego wyjazdu jeżdziliśmy trochę z młodym nad morzem na rowerze, zarówno w przyczepce jak i w foteliku, i były takie momenty, kiedy powaznie zastanawiałam się nas wzięciem go w ergo i powiezieniem do domku... szczególnie kiedy zapłakany pasażer fotelika nie mógł w tym urządzeniu zasnąć a do domu było jeszcze kilka kilometrów, a chmury deszczowe nadciągały srogie a my w lesie...
czasem życie nas zaskakuje, nie wszystko da się przewidzieć i zaplanować... czasem też sami siebie zaskakujemy :wink:

a zdjęcia mamyKajetana, pełne radości i zabawy nie budzą we mnie żadnych przykrych emocji :)

---

Zgadzam się.

Ja na rower bym z małym nie wsiadła nawet w foteliku bo jeżdżę bardzo niepewnie, więc chusta czy nosidło odpada tym bardziej, natomiast środkami komunikacji miejskiej jeżdżę i zawsze siedzę, taksówką też już jechałam, a także jak DonKaczka chodzę na targ bo przynajmniej nikt mi nie mówi że przeszkadzam! :)

Cytat:

---

Zamieszczone przez Agnen

Cytat:

---

Zamieszczone przez a-linka

zapisuje sie do partii luzaków i anty-radykałów :wink:
a tak powaznie, podczas ostatniego wyjazdu jeżdziliśmy trochę z młodym nad morzem na rowerze, zarówno w przyczepce jak i w foteliku, i były takie momenty, kiedy powaznie zastanawiałam się nas wzięciem go w ergo i powiezieniem do domku... szczególnie kiedy zapłakany pasażer fotelika nie mógł w tym urządzeniu zasnąć a do domu było jeszcze kilka kilometrów, a chmury deszczowe nadciągały srogie a my w lesie...
czasem życie nas zaskakuje, nie wszystko da się przewidzieć i zaplanować... czasem też sami siebie zaskakujemy :wink:

a zdjęcia mamyKajetana, pełne radości i zabawy nie budzą we mnie żadnych przykrych emocji :)

---

Zgadzam się.

---

Ja też :)

No i wracam z wakacji a tu afera, bo na rowerze z Manducą i na dodatek dzieckiem wśrodku... :shock:
Otóż pozwolę sobie ustosunkować się do niektórych waszych wypowiedzi, bo szczerze mówiąc nie spodziewałam się tak skrajnych reakcji na akurat TYM forum...
Po pierwsze zanim wyruszyłam na jakiekolwiek wycieczki na rower (w ogóle) najpierw nauczyłam się na nim jeździć i nie spadać. Moje ostatnie upadki na rowerze były spowodowane nie dość trafną oceną podłoża (piach) przy jednoczesnej zmianie środka ciężkości roweru przy wybitnej pomocy fotelika z trzylatkiem w środku.

magda1980 oczywiście, że w ciąży jeździłam na rowerze, do szóstego miesiąca również konno, biegałam do autobusu, nosiłam ciężkie siaty, przejechałam razem z moimi chłopakami 3500 km z południa na północ Szwecji i nazad w siódmym miesiącu ciąży, nocując pod namiotem w zimnie i deszczu 150 km od koła podbiegunowego. Ciąża przynajmniej moja, to nie choroba, a dziecko to nie jakaś porcelana. Każdą swoją decyzję o wspomnianych aktywnościach podejmowałam kalkulując swoje możliwości i umiejętności oraz konsultując się z moją panią ginką, która sroce spod ogona nie wypadła. Co dla jednej osoby jest wyczynem dla innej może być zupełnie standardową umiejętnością czego nie bierzesz pod uwagę,

„takie uprawianie hobby wyczynowego w towarzystwie i przy udziale dzieci, czy chcą tego, czy nie chcą, jest znakiem naszych czasów”

Znakiem naszych czasów jest również nadmierne skupianie się na dziecku i podporządkowywanie całej rodziny i potrzeb każdego jej członka dzieciom i ich nierzadko fanaberiom. Dziecko jest członkiem rodziny i niezależnie od tego czy ma ochotę czy nie, jeśli muszę wyjść po zakupy, bo nie mam co włożyć do gara, a inni członkowie rodziny są głodni, to wychodzę z nim czy tego chce czy nie.

Linda w foteliku rowerowym moje starsze dziecko zasypiało najdalej po 500 m jazdy niezależnie od tego czy spało już tego dnia czy nie. Głowa w takich sytuacjach latała mu tak, że jedynym wyjściem było się zatrzymać i przeczekać tą drzemkę lub trzymać jedną ręką głowę dzieciowi pod brodą, co nie jest ani wygodne ani bezpieczne.
Rower dla mnie to nie tylko sprzęt służący rekreacji, ale też środek transportu. Na urlopie na plażę mam ponad 4 km i zamiast brnąć z dzieckiem w Manduce w upale blisko godzinę wolę jechać kilkanaście minut rowerem między innymi dla dobra dziecka. Jeśli jadę na wycieczkę to wybacz, ale po pierwsze przyczepką po prostu nie zmieszczę się na wąskich leśnych ścieżkach, a na leśnych, wyboistych drogach zafunduję chyba Marcelowi Zespół Dziecka Potrząsanego :roll:
Może faktycznie mogłabym zrezygnować z wycieczek rowerowych... Tylko tak się składa, że ja osobiście już mam dość rezygnowania z różnych fajnych rzeczy w tym i jedzenia w związku z karmieniem alergika i dalszych podróży również w związku z alergią, nie mam ochoty odebrać sobie nawet roweru. Macierzyństwo nie może dla mnie oznaczać ciągłych wyrzeczeń, bo to nie koreluje dodatnio ze stosunkiem do niego. :x

Donkaczka cieszę się, że rozumiesz, zanim podjęłam decyzję o jeżdżeniu z dzieckiem w Manduce przemyślałam to sobie. Nie jeżdżę ulicami, rzadko korzystam ze ścieżek rowerowych i wybieram odludzia, bo nie lubię przemykających wokół mnie innych rowerzystów.

„raczej kwestia umiejętności, refleksu i dopasowywania jazdy do swoich możliwości, wierzę, że podobnie można się czuć na rowerze - pewnie i bezpiecznie na tyle, by zabrać na plecach dziecko”
no właśnie o to mi chodziło! :idea: Zimą w chuście też czasem miałam stracha, że się przewrócę, ale wystarczyło iść wolniej blisko ściany czy poręczy i było bezpiecznie.

„heh chyba kazdy ocenia przez pryzmat wlasnych umiejetnosci
ja jakos wierze, ze jesli ktos jezdzi rowerem duzo i niemal wyczynowo, to kamienie i galezie mu nie straszne, bo z roweru nie spada, jedzie na jakis procent swoich mozliwosci majac na uwadze bezpieczenstwo dziecka i zagrozenia dla dziecka nie stwarza”
Dokładnie w ten sposób postępuję i tam gdzie chłopaki pędzą "z górki na pazurki" ja zsiadam i na wszelki wypadek rower sprowadzam.

Marmez zgadzam się z tobą, co do amortyzacji, każdy rozsądny rowerzysta na wybojach unosi tyłek z siodełka i staje na pedałach. W takiej pozycji nawet jak sam rower nie jest amortyzowany, to stawy łokciowe i kolanowe, następnie reszta ciała, a w końcu materiał chusty, czy nosidła amortyzują wstrząsy dużo lepiej niż fotelik bujający się jak na sprężynie nad tylnym kołem, czy przyczepka.
Co do środa ciężkości od zawsze jeżdżę z ciężkim plecakiem i jest to naprawdę podobne obciążenie. Jeśli umiem jeździć z plecakiem to z dzieckiem również...
Odnośnie przyjemności, cóż gdyby Marcelowi się nie podobało na pewno bym o tym wiedziała ja i każdy w promieniu kilkuset metrów, a tak dzieć śmieje się do jadącego obok brata i taty :P

Hanti gratulacje dla mamy po raz czwarty :high:
„a założę się o każde pieniądze że w razie wywrotki żadna z Was nie utrzyma roweru z dzieckiem w foteliku....walniecie jak długie”
Właśnie tak zdarzyło się dwukrotnie, ze straszym Igorem w foteliku, całe szczęście miał kask, a wszędzie wokół było miękko. Fizyczną niemożliwością jest utrzymanie roweru w pionie jak samemu leży się na ziemi... :(
„a tu się zgodzę w 100 % w ciąży jeździłam na rowerze, łyżwach i nawet na 1 sekundę nie tracę równowagi nie wyobrażam sobie rezygnacji ze sporu tylko dlatego że mam dzieci, bądź jestem w ciąży. Ten typ tak ma i nawet moja mama chociaż z bólami zaakceptowała to

niewątpliwie jako jednostki różnimy się od siebie zdolnościami psychomotorycznymi, jedna osoba potyka się na prostej drodze, druga wywija salta i chodzi po linie. Troszkę zrozumienia i akceptacji.......

Ja nie wyobrażam sobie jak można sie przewrócić tylko dlatego że się poślizgnęłam, jednak nie osądzam i nie śmieję się z ludzi którym takie rzeczy sie przytrafiają. Każdy z nas jest inny, nie łatwiej to zaakceptować niż osądzać ?????????????????????”

Podpisuję się pod tym, co napisałaś obydwoma rękami. Na łyżwach jeździłam w ciąży ze dwa razy (starszak strasznie chciał się nauczyć), ale pomimo, że naprawdę nieźle jeżdżę z brzuchem wystającym z przodu nie czułam się na tyle pewnie, żeby ryzykować upadek i jeździć wbrew swojemu wyczuciu. Jestem jednak przekonana, że są osoby, które na łyżwach czują się równie pewnie jak ja na spacerze w parku, i niech jeżdżą ile wlezie. Moja osobista koleżanka konno jeździła jeszcze na 3 dni przed porodem, jeździ świetnie, sędziuje zawody i jest właścicielką sporej stajni i przez myśl by mi nie przeszło podważać jej kompetencje twierdząc, że to co robi jest niebezpieczne. :duh:

April nie potrafię tak podejść do sprawy, bo w najlepszym razie zamknęłabym się z dziećmi w domu zabijając gwoździami okna (bo może wlecieć osa i dziecko użądlić), albo doprowadziłabym do sytuacji samospełniającego się proroctwa :?

Mart nie wiem jaki mam rower (na pewno nie holenderski...) :lol: , ale mi się wydaję, że Marcel nie leży w jakiejś strasznej pozycji na moich plecach. Co możesz sama zweryfikować na zdjęciach. Osobiście sama nie znoszę jeździć w pozycji leżącej (taka przejażdżka jak dla mnie jest za karę... :x )

App7 na tych zdjęciach w poście Budzika to nie ja... :lol: Wklejam swoje osobiste foty, żeby nie być gołosłowna...

[img]http://img206.imageshack.us/img206/6915/manduca4xm1.jpg

http://img206.imageshack.us/img206/5306/manduca3qu7.jpg

http://img206.imageshack.us/img206/5291/manduca2cg7.png

http://img206.imageshack.us/img206/4100/manduca1uw4.png[/img]

Po przeczytaniu całej tej zagorzałej dyskusji doszłam do wniosku, że zakup kasku nie byłby zupełnie pozbawiony sensu, bo z roweru nie zamierzam rezygnować, a jak Marcel dorośnie do fotelika to i tak kask będzie potrzebny.
[/img]

Ciesze sie, ze mieliscie udane wakacje, Marcel bardzo urosl od ostatniego razu jak go widziala, ma slodka usmiechnieta buzke :D

Nie bede juz przekonywac ciebie. Nie uwazam jednak siebie za nieco neurotyczna mame z racji tego, ze ja jadac sama na rowerze mam zawsze kask na glowie, ba cala rodzina jezdzi w kaskach, nie uwazam tez ze wazac malego w przyczepce rowerowej funduje mu syndrom dziecka potrzasanego, ba ostatnio sklaniam sie nawet do tego, aby zakladac mu kask, gdy jezdzi w przyczepce!.

Mirando, milo, ze wrocilas na forum :wink: Mam nadzieje, ze sie spokamy jeszcze w 100 Pociechach, pozdrawiam!

Trochę się wściekłam jeśli mam być szczera. Wyraziłam swoją opinię, czego ja bym nie zrobiła. Dla mnie jazda konno (też jeździłam i wiem jak to jest) jest totalną głupotą i choćby mama była mistrzynią olimpijską koń to tylko zwierze i może sie zdarzyć wypadek.

miranda fajnie, że jesteś :)

Widzę w Tobie bratnią duszę pod względem podejścia do tworzenia rodziny i macierzyństwa. Tyle że ja na razie tylko teoretykiem jestem, ale chyba już "nieprawomyślnym" :lol:

hanti dobrze napisała: jesteśmy różni i tyle. Nie narzucajmy swoich poglądów (niepopartych faktami, bo jak coś ma oparcie nie w wyobrażeniach, a w badaniach - jak np. jazda w / bez fotelika samochodowego - to warto to głośno powiedzieć).

april spokojnie - nikt Twojego sposobu wychowywania nie atakuje. Jesteś matką swoich dzieci i to Ty decydujesz o ich losach i zajęciach.

A tak w ogóle - dajmy sobie prawo do własnego życia - dzieci to jedynie jego część (czy najważniejsza, to też kwestia dyskusyjna).
Ta dyskusja dotyczy najważniejszych wartości w życiu: miłości wyrażającej się w zapewnieniu bezpieczeństwa i wolności. Proporcje każdy sam dobiera.

miranda, a juz sie bałam, ze cie wypłoszyły z forum...
fajnie ze jestes!!!!!! :D :D :D

Miranda, cieszę się, że wróciłaś z wakacji i ustosunkowałaś się do dyskusji. Brawo za odwagę wyrażenia własnej opinii, nawet jeśli Twój styl życia jest mało popularny. Różnorodność to najpiękniejsza cecha naszego gatunku :)