Wersja do druku
Jestem pełna szacunku i uznania dla tej niewidomej mamy. A wzruszam się na widok każdej chustomamy, którą spotykam jak sobie chodzę z Małą bo tak naprawdę to rzadko je spotykam (do tej pory, to poza sobą, widziałam raz i tylko jedną. Wyjątek to spotkania kk, ale to inna sytuacja;-)). Jak na razie to my wzbudzamy spore zainteresowanie :roll:
Ja mam trochę tremę, bo za ok. 2-3 miesiące będę miała okazję zachustować taką mamę! :oops: Tzn. nie jest całkiem niewidoma, widzi tylko plamy, żywe kolory...
Sama mnie poprosiła niedawno :applause:
A że nie jest to jej pierwsze, a TRZECIE już dziecko, to mam nadzieję że nie będzie strasznie (no bo jak z wózkiem sobie radziła to z chustą tym bardziej, nie?)
Ja tam jestem pełna podziwu jak oni sobie radzą (oboje z mężem są niewidomi), ale jak się ich ktoś pyta: Jak sobie radzicie?- powiedzą, że normalnie, bo dla nich to jest NORMALNE, że muszą funkcjonować, mimo że nie widzą. Chociaż nie twierdzę, że nie mają trudniej...
A na koniec anegdota:
Idzie owa znajoma z wózkiem ulicą, no i niechcący najechała na jakiegoś pana. Ten wkurzony odwraca się krzycząc: - Co pani, ślepa??!!
Na co ona rozbrajająco: - W rzeczy samej! :mrgreen:
Podejrzewam że mina pana BEZCENNA...
Napiszę z perspektywy osoby pracującej kilka lat z niewidomymi osobami - edoro - nie miej tremy :) Chustuj po prostu :)Cytat:
Zamieszczone przez edoro
:applause:brawa dla Ciebie, że chustujesz, a nie tylko się wzruszasz ;)
Zeszlej zimy bylam w domu Babolka, gdzie pomagalam w nauce wiazan, mama byla w ciazy, tez byla niewidoma, ale bylam w szoku jak sprawnie nauczyla sie kieszonki. Moze to ta sama mama, kto wie...
babo jedna, przestań się czepiać, już Ci dziewczyny przecież napisały skąd to wzruszenie...:cool:Cytat:
Zamieszczone przez gosia1974
wzruszajacy widok.... A ja czasem narzekam że to MNIE jest ciężko.....
byłam w szpitalu z małą jak miała 2 miesiace. Na sali obok była z maleńkim dzieciątkiem dziewczyna głucha. Mały chory i również niesłyszący. Ponieważ nie wiedziała kiedy mały płacze, a w zasadzie kwili, bo z racji wady nie potrafił wydawać z siebie dźwieków, to w nocy miała ustawiony w telefonie co 1,5 godziny alarm wibracyjny,śpiąc trzymała telefon w dłoni - i po prostu budził ją, a ona wstawała i sprawdzała czy z małym wszystko ok...... Strasznie było mi żal Malutka.......