Wątpliwości

Cytat:

---

Zamieszczone przez Dharma

może warto zrewidować rangę priorytetów w tych pierwszych miesiącach życia córci?

---

Och Dharmo, nasze priorytety są zrewidowane, a jakże! Marysia rulez i już! Ja uwielbiam ją nosić i spędzać z nią czas i chcę jej pokazać cały piękny świat. Moje wątpliwości były związane z inną kwestią, która rozjaśniła mi się nieco po przeczytaniu Waszych postów. Pewnie nie do końca, ale dopiero się z moją dzidzią poznajemy, jeszcze nie wiemy o sobie masę rzeczy i codziennie to się zmienia. Dużo mi wyjaśnił temat podrzucony przez Joleczkę o krokach rozwojowych - niby powinnam to wiedzieć, a jednak powtórka materiału obowiązkowego bardzo się przydała.

Wczoraj byłam z Manią na pierwszej "wycieczce" w mieście :) Byłam chyba sensacją, bo wszyscy się za mną oglądali i rozmowy milkły :lol: Szczególnie wzrok starszych pań był intrygujący - one miały prawdziwy przestrach w oczach.:omg:

Moja córka w chuście wytrzymuje długo - dopóki nie zgłodnieje, ale jeśli chodzi o sen, to żadko spała w niej długo. Jak była mała to śmiałam się, że ma takie sny kontrolne - 5 minut psania, 10 minut oglądania co mama porabia, czy to może nie jest ciekawsze... No i nigdy nie udawalo mi się posiedzieć w chuście. Ale z drugiej strony - jak chciałam posiedzieć to wyciagałam ją i próbowalam wręczyć jakąś zabawkę (lubiła wszytko co wydaje jakieś dzwięki), więc może ona też tak ma: jak chusta to psacer, a jak koniec psaceru to znaczy że chce sama coś porobić... Poza tym jest coraz większa i musi rozwijać też sprawności manualne, rączki ćwiczyć, mięśnie wzmacniać. Trzeba jej tego dostarczyć :)

eeee....
mój synek bez chusty zachowuje się jak twoja córcia w chuście.
To naprawdę nie ma znaczenia. Najważniejsza jest Miłość!
Ja nie noszę bo mi się nie chce. Mój kajetan prawie 8 kilo waży!
Tzn. nosze jak gdzieś musimy póść, albo w domu już jest marudny na maksa, a ja muszę coś pilnie zrobić!
Dla mnie chusta ma znaczenie logistyczne, chociąż lubię nosić synka. To takie rozczulające.
Mój też po włożeniu do chusty pręży się i napina, co nie znaczy że nie lubi, po 5 min. zasypia jak mops, a tak to by nie spał wogóle.

a ja jestem z tych mam co by tylko nosiły,nosiły i nosiły!!!
nie mogę przejść obojętnie obok Jasia by go chociaż nie dotknąć,a gdy wracam np z zakupów bez małego ręce i jego i moje az sie trzesa do wzięcia na apki!:)
W chuście noszenie to dopiero mega doznanie:) i tu było moje ogromne zaskoczenie,bo na dworze nasza trójeczka-ja,Jaś i Katja sprawdzamy się znakomicie,
natomiast w domu mój dzieć nie chce na chustę nawet patrzeć!!:(
Więc chyba prawdą jest że każda miłość jest inna-nawet ta chustowa! A może przede wszystkim........:)

A ja mam porównanie bo mam dwoje. Starsza chowana praktycznie bez chusty (bo wtedy o ich istnieniu niewiele wiedziałam i jedyne, co miałam w rękach to bebelulu lulu). I co? Dzieciak fajny, niekolkowy, niecycoholik, ładnie i grzecznie od zawsze spała u siebie w łóżeczku. dopiero teraz daje czasem do wiwatu bo ma 2,5 roku i ma swoje zdanie i humory. Młodszy - noszony w chuście od ok 2miesiąca życia (bo MNIE się chusty spodobały, bo mam starszą i mi wygodniej z jednym przywiązanym, a drugim za łapę). I efekt? Dzieciak ssuuuuper spokojny (marudzi w przypadkach uzasadnionych), ciekawy świata, towarzyski, szybko łapie o co chodzi w różnych moich rozwiązaniach jedzeniowo-piciowych. Czy to kwestia chusty? Nie wiem, może. w domu nie chustujemy bo nie ma potrzeby tylko na spacery, wyjścia na miasto, do sklepu itp. Chowany na butelce. Jedno i drugie fantastyczne dzieciaki, a przecież jedno chuścioch drugie nie. Młody chustę lubi, uspokaja się w niej błyskawicznie. Też nie śpi w niej jakoś strasznie długo, ale ma już 8 miesięcy:-) A ja go noszę (mimo że wazy ponad 10 kg) bo: po pierwsze lubię, po drugie tak mi wygodniej poruszać się gdziekolwiek, po trzecie uwielbiam chusty za ich kolory faktury itp., a po czwrte to fantastyczna przygoda, która się nigdy więcej nie powtórzy. I żałuję, że starszej nie nosiłam :-(