Wersja do druku
Tak naprawdę mogę napisać, że wczorajszy spacer z Hanią na plecach był udany. Bardzo dokładnie dociągnęłam górę. Hania z tych drobnych maluchów i nie czułam się zbyt pewnie z nią na plecach.
Nie lubię też jak mają rączki wyciągnięte. Pewniej czuję się jak ich chusta w całości otula.
nie sądzę, żeby ufanie małemu dziecku do tego stopnia i zrzucanie na nie odpowiedzialności za bezpieczeństwo i utrzymanie sie na Twoich plecach było dobrym pomysłem. No chyba, że zamierzasz wrzucić na plecy jak będzie miał 3-4 lata dopiero.. bo młodsze dzieci to raczej nieprzewidywalne są i mało rozsądne..Cytat:
Zamieszczone przez araszara
winoroslinka - poszukaj w okolicy znajomych z kilkulatką. Od kilkulatki pozycz lale-bobaska. Pocwicz na lali, a dopiero jak opanujesz ruchy rekami - spróbuj na dziecku :-)
Ja bym chciała synka wrzucić na plecy,ale się boję;) Poczekam, aż podrośnie i sam się będzie na plecy wspinał;)
Ja muszę przyznać że trochę ufam mojemu dziecku - ma 10 m-cy i pewnie to meganieodpowiedzialne. Staram się ją asekurować przy wiązaniu, przytrzymuję chustą, ale nie wiem czy młoda by nie spadła gdyby np. nagle sę odchyliła czy coś... Także wiążemy się w lekkim napięciu....
mam nadzieje ze uda mi sie spotkac w ten weekend z jedną forumową mamą, a na misiu próbowałam ale on ma jakieś dziwne krótkie nogi ;)Cytat:
Zamieszczone przez IzaBK
Cytat:
Zamieszczone przez Anik801
czyli jak co najmniej półtorej roku skończy?;):)
przy pierwszym chustowym strach jest,ale przy drugim to nie można się doczekać aż wrzuci się na plecy:).
Maryla na plecach od 3 miesiąca i od tamtej pory raz na kilka miesięcy jest z przodu i było/jest mi wtedy mega niewygodnie.
prawidłowo wiązany plecak w trakcie unieruchamia dziecko całkowicie,jeśli wiążemy tak,że dziecko może się ruszać na plecach to znaczy że musimy się jeszcze uczyć i faktycznie koniecznie musimy być asekurowani,bo może się krzywda stać.najlepiej ćwicząc wiązać przy łóżku/kanapie,plecami do łóżka w towarzystwie kogoś kto poratuje.
no i naturalnie zetrze pot z czoła na początku nauki;).
Moja Zuzia sama jeszcze nie siada. Chyba bałabym sie motać dzidzię jak nie umie jeszcze trzymać główki sama i trochę żałuję, że wcześniej nie wiedziałam, że można tak wiązać.Cytat:
Zamieszczone przez Anais
ja niestety nigdy strachy przed zamotaniem nie przełamałam. na plecach zaczełam nocis głownie w manduce i nosidłach. w chuscie choc probwałam to nie. a nawet i w nosidlach to nie lubiłam na dworze na plecach nosic.
no własnie sie boje i nie mogę się przełamać, żeby Małego na plecy wrzucić.
oczywiście nie latałabym po mieszkaniu z dzieckiem wiszącym na mnie tylko siłą własnych rączek, ale myślę że to w dużym stopniu kwestia przyzwyczajenia. Marcelina wiązana na plecach często i regularnie od 8 miesiąca szybko zrobiła się bardzo "współpracująca", tzn. czekała spokojnie aż skończę, dawała ręce gdzie jej kazałam, trzymała za szyję, "przyklejała" się do moich pleców itp.
Szkodnik Wewnętrzny, jak wylezie, trafi na plecy o wiele szybciej.
Winoroślinko, też się bałam plecaka. Zaczęłam ćwiczyć plecak prosty jakieś dwa miesiące temu z moją 1,5 roczną obecnie siostrzenicą Zosią, bo ładnie współpracowała i jakoś mniej się bałam motać większego szkraba :) :) Szło nam nieźle.
Gabi wrzuciłam na plecy (z pomocą męża) kiedy miała pół roku i zaczęła siedzieć samodzielnie. Niestety mała nie chce współpracować, wierci się okrutnie i marudzi podczas wiązania :( Na razie na plecach noszę ją tylko po domu, bo nasze plecaki jeszcze trochę słabe... Ale dzięki temu wiązaniu przynajmniej mogę coś w domu zrobić, bo Gabik ząbkuje, więc cały czas chciałaby być na rączkach. Czasem zdarza się, że materiał wysuwa się spod pupci :( ale ćwiczmy dzielnie, więc może uda się to wyeliminować :) Ostatnio wypróbowałam plecak z krzyżem (mąż trochę pomógł zamotać) i bardzo pozytywnie mnie plecaczek zaskoczył, bo mała pewniej w nim siedzi :)
cos w tym jest, bo dzisiaj jak mi cos strzeliło do głowy i spróbowałam przy kanapie przymeirzyc sie z małą do plecaka to najpierw było odpychanie ale po chwili sie przytuliła - nie zawiazałam ale jedynie podniosłam sie z nią (lekko pochylona) i spojrzałam na jej minę w lustrze - zadowolona :) Ale jak to zrobic zeby to porządnie zamotać to musze jeszcze opanować strach, bo kompletnie tego na razie nie widze i nadal sie boje ze mi material wyleci spod jej pupy...
nie boje się i nie bałam - nosze tylko tak od 7 mż
Ja też się nie boję TERAZ, ale pierwsze plecakowe próby ...oj ciężko było i bałam się strasznie. Jak to mawiał mój tata "trening czyni mistrza"!!!!
hm, z perspektywy czasu wydaje mi sie że łatwiej mi sie wiązało Kostke jak miała 5 miesięcy niz teraz (10 m), bo się nie wyrywała, nie odchylała, nie ciągnęła za włosy ;) siedziała potulnie a ja sie stresowałam, że spadnie... nic z tych rzeczy, ale w sumie to tylko na początku, dośc szybko wyszłyśmy do ludzie, trening czyni mistrza, POWODZENIA! :)
Lilę plecakuję od jej 3miesiąca i już od wieków nie wiązałam jej inaczej.
Nie wyobrazam sobie żeby mogła wypaść, przeciez dziecko swoim cięzarem dociska poły które ma pod pupą do materiału otulającego więc co może się stać..? Oczywiście poły muszą bezwzględnie przechodzić po tej częsci chusty w której dziecko siedzi a nie poły po nogach a chusta pod pupą.
natomiast boje się sama umieszczać dziecko w nosidle na plecach, zawsze ktoś mi musi pomóc.
Ja byłąm z tych strachliwych ale jak sie doczekam kolejengo chusciocha to szybko zacznę bo duzo wiecej mozna zrobic. grunt to opanować swój strach.
Już nie :D
Pierwszym krokiem z wrzucaniem na plecy był mei tai, przy czym i w chuście, i w MT wrzucam przez biodro. Więc wiązałam MT w pasie i od dołu miałam Młodego zabezpieczonego, sadzałam na panel i obracałam całość na plecy. Przy chuście bałam się o dziwo nie tego, że wyleci dołem, ale raczej górą - w 2x Bartek czasami potwornie się odginał i bałam się, że zrobi mi taki numer na plecach. Na pierwszy plecaczkowy spacer zabrałam męża specjalnie po to, żeby patrzył na nas z tyłu i w razie czego reagował :D
Pierwszy raz był z lekkim strachem, że mi się wyślizgnie przy wiązaniu (Madzia miała hmmmm niecałe 3miesiące), choć mobilizował mnie do dokładnego dociągania. Teraz czasem łapię się na tym, że mam już taką wprawę, że nie zawsze się do tego tak sumiennie przykładam. Jak tylko dotarło do mnie o ile więcej mogę zrobić gdy bąbelek jest na plecach to pokochałam wiązania z tyłu przeróżne.
nigdy sie nie balam plecaka ;)
ba! zawsze czulam wielką satysfakcję jak zamotałam dziecia na plecach :ninja: